• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bana akıl verir misiniz..

Kızını kendi kızım gibi seviyorum, elbette bırakabilir. Ya şöyle bir şey de var ki ben eşimden ayrı olsam neden onun arabasına bineyimm. Bu çok saçma değil mi..
Değil, eski esimden çocuğum yok. Yolda çocuğumla görse, durup yardımcı olmazsa öküze bak derim.
 
ben gerçekten baktım mesela benim eşimle kuzeniyle bi arada olduğu görünce boynu büküktü onu anliyordum.. keşke annemde olsaydi felan düşündü.. bende anlamişim.. gerçekten babaannesi dedesi babasi baksa da annenin yeri de ayri.. anne baba bi arada olan çocuk çok mutlu olur.
Şimdi yazacaklarım için kusura bakılmasın, çocuğa biyolojik anne baba olmaktan başka hiçbir şey yapmayan, boşanınca çocuklarından da boşanan kişiler ayrı, onları Allah ıslah etsin ama bizim toplumda çoğunlukla kadınla erkek ayrılınca, ortak çocuklarını tehdit olarak kullanıyorlar, çocukları anneye veya babaya karşı dolduruyorlar, yüzünü göstermeyeceğim diyorlar, çocuk sahibi olmayı biz istiyoruz bu biraz bencilce bir duygu aslında, çocuklar annesi babası olarak bizi isteme hakkına bile sahip değiller, sonra anlaşamıyor ayrılıyoruz eh bu normal olması gerekende bu ama çocuk için sürekli kavga dövüş halinde oluyoruz, önce velayet kavgası sonra görürüm göremezsin kavgası, çocuğun ne suçu var?

Kötü evliliklerin sorumlusu çocuklar değil ki, niye onların üstüne yıkıp bir de bir tarafla görüşmesini kısıtlayarak veya bir araya gelinmesi gereken durumlarda elimizi eteğimizi çekerek çocuğu cezalandırıyoruz anlamıyorum.

Onu geçtim evliyken bile çocuklara ambargo koyuyoruz, anneanneyle görüşemez babaanneye göstermem, çocuklar bizim malımız değil, onların birey olduğunu unutuyoruz, biriyle biz kavga ediyoruz ceremesini çocuk çekiyor, biz sevmiyorsak bizim sorunumuz ama çocuk belki seviyor halasını, teyzesini, babaannesi veya amcasını.

Ben aile içi kavgalarda da çocuğa kısıtlama getirilmesini hiç mantıklı bulmuyorum, ben görüşmem ama çocuğum dilediği zaman görüşür, büyür aklı erer görüşmemeyi kendi seçer o zaman seçim onundur der saygı duyarım fakat küçükken çocuk benim deyip yasaklamak ne bileyim çok tuhaf, garip.
 
zaten böyle düşünen insanlar yüzünden insanlar boşanmaya korkuyorlar çocuğum babasız büyüyecek diye düşünüyorlar olması gereken çocuğunuz için bir araya gelmekse bir araya gelmek bu suç değil gurursuzluk değil. yarın öbür gün kız büyüyecek görücü gelecek istemeye gelecekler daha aynı arabaya tahammül edemiyorsanız aynı evde çocuğun anne babası olarak durmalarına nasıl dayanacaksınız.. doğum günü düğün mezuniyet okul toplantıları varda var.. anne anneliğini babada babalığını yapmalı .. eşinizi takdir ettim yeniden evlenip çocuğunu sormayan insanlar var ve bu daha yanlış bu insanlar daha çok ayıplanıyorlar emin olun..
 
Şimdi yazacaklarım için kusura bakılmasın, çocuğa biyolojik anne baba olmaktan başka hiçbir şey yapmayan, boşanınca çocuklarından da boşanan kişiler ayrı, onları Allah ıslah etsin ama bizim toplumda çoğunlukla kadınla erkek ayrılınca, ortak çocuklarını tehdit olarak kullanıyorlar, çocukları anneye veya babaya karşı dolduruyorlar, yüzünü göstermeyeceğim diyorlar, çocuk sahibi olmayı biz istiyoruz bu biraz bencilce bir duygu aslında, çocuklar annesi babası olarak bizi isteme hakkına bile sahip değiller, sonra anlaşamıyor ayrılıyoruz eh bu normal olması gerekende bu ama çocuk için sürekli kavga dövüş halinde oluyoruz, önce velayet kavgası sonra görürüm göremezsin kavgası, çocuğun ne suçu var?

Kötü evliliklerin sorumlusu çocuklar değil ki, niye onların üstüne yıkıp bir de bir tarafla görüşmesini kısıtlayarak veya bir araya gelinmesi gereken durumlarda elimizi eteğimizi çekerek çocuğu cezalandırıyoruz anlamıyorum.

Onu geçtim evliyken bile çocuklara ambargo koyuyoruz, anneanneyle görüşemez babaanneye göstermem, çocuklar bizim malımız değil, onların birey olduğunu unutuyoruz, biriyle biz kavga ediyoruz ceremesini çocuk çekiyor, biz sevmiyorsak bizim sorunumuz ama çocuk belki seviyor halasını, teyzesini, babaannesi veya amcasını.

Ben aile içi kavgalarda da çocuğa kısıtlama getirilmesini hiç mantıklı bulmuyorum, ben görüşmem ama çocuğum dilediği zaman görüşür, büyür aklı erer görüşmemeyi kendi seçer o zaman seçim onundur der saygı duyarım fakat küçükken çocuk benim deyip yasaklamak ne bileyim çok tuhaf, garip.
abla velayeti annede şimdi bu ay babasindaydi bi ay babada durup teslim ediyorlar...hatira ani kalsin diye babasi oyuncak vermiş ama anneannesi bakiyor anneannesi de oyuncagi parçalamiş kırmış.. yegenim anlatiyor.. babasina demiş ti ki baba lütfen oyuncagi vermeyin anneannem kırıyor parçaliyor demiş.. babasi çok üzüldü..
ve hiç bişey vermiyo artık geldiği olduğu gibi teslim ediyor. neden öle bişi yaptığı bilmiyorum
anneannesi çocuk bizim bagi taşiyor diye hiç sevmiyor bizi zaten sevmedi çocuğu da nefret ettiriyor bizden.. abim velayet davasi açtı ama mahkeme vermedi abla. annesi zaten ayda bi geliyormuş yada hiç gelmiyo anneannesinde duruyomuş çocuk bunu açık açık bize anlattı annem gelmiyor demiş.. bi daha açsak yine sonuç alamicaz:(
 
Bende arabasina binerdim eski es olsam ne var ki cocuk olmasa cok abes kacar evet ama onlarin omur boyu ortak noktalari birbirlerine baglayacak bir sorumluluklari var. Ve bosanmis da olsalar hep gorusecekler. He ben o kadar rahat bir insan degilim ne eski es ne eski sevgili falan asla gorusmelerini istemem cok rahatsiz olurum o yuzden de bosanmis cocuklu bir insanla evlenmedim evlenmem. Siz evlenirken bunu bilerek evlendiniz o yuzden bundan rahatsiz olmaya hakkiniz oldugunu dusunmuyorum eger bunu sorun yapiyorsunuz sizden gizlemeleri de normal.
 
anlatmak istediğim bir konu var..
2 yıllık evliyim bir oğlum var mutluyum da.. ama en başından beri canımı sıkan mevzular var. Benim eşimin ikinci evliliği..( kesinlikle benim yüzümden ayrılmadılar.) Eşimin o hanımefendiden de bir kızı var.. tabiki çocuğuyla ilgili ne varsa muhattap olacaklar.. hanımefendi zaten hala eşimin ailesine ait olan evde ikamet ediyor, her türlü ihtiyacı sağlanıyor.. (bu arada biz de kirada oturuyoruz) her neyse kızımız hasta olmuş babası pek âlâ kendisi doktora götürebilir. Ya da annesi de arkadan gelmek istiyosa -ki hastane yakın- gelebilir. Ama bizimki hep beraber böyle ailecek arabayla gitmişler.. benim kızdığım nokta bana bunu söylemedi, ben ısrarla sorunca söyledi. Daha sonra yine aynısını yaşadık çarşıda geziyorlarken anneli kızlı, babası görmüş hadi sizi bırakayım demiş hoop yine aynı şey. Kızı sosyal medyada paylaşınca gördüm. Arabanın arkasindaki eşyalardan tanıdım arabayı. Yani yine gizlenmiş benden.. arkamdan sürekli iş ceviriliyor. Şimdi ben bu kadının gurursuzluguna mı yanayım, kendi salaklığıma mı? Düşünüyorum ki bunlar ilk değil son değil ve daha duyup görmediğim nicesini yaşamışımdır. Aynısını tekrar yaşarsam ne yapmalıyım..
Bana da bir el atar mısınız?
Kendi karaktersizliğinize yanın hanımefendi. Çocukları var tabii ki muhatap olacaklar.
 
Ay çekmiyor zaten siz nasıl okuyorsunuz acaba yazdıklarımı. Benim kıskançlık yaptığımda yok. Kızımızı seviyorum kendi cocugumdan ayrı görmüyorum benim evladımın ablası o.. çarpıtmayalım lütfen. Hiç bana söyleyerek bişey yapılmadı hep arkamdan yapıldı ama.. tepkimi hiç görmediler ki.
Kızımızı lafı bi bana mı eğreti geliyor
 
Yani o adam artık sizin eşiniz,sizin kocanız. Haber verilmediği için rahatsız olma konusunda sizi çok haklı buluyorum. Şuan eşi sizsiniz, tabi ki boyle bir durumu haber vermek zorunda.
 
Ayrica bazi kullanicilar, aralarinda bir elektriklenme olabilecegini yazmis. Şaka mısınız ne farkı kalır o kadının evli adamla beraber olan kadından?
 
Back
X