Allahım sen benim aklıma mukayyet ol. 13 ocakta tlfnla konuştuk, bitti dedim kendi kendime birdaha arayıp sormam, ve gerçekten de kafamda o vardı. 5 gün sonra uzunca bir email attı, öyle şeyler yazmıştı ki okusanız bu çocuk barışmak istiyo kesin dersiniz ama araya da olmazı sıkıştırmayı unutmamıştı tabi. Ben de herşey bitti benim için bundan sonra sen istesen bile ben yokum artık dedim, hemen ardından öncekinden de beter bi mesaj gönderdi, niyetin nedir ne yapmak istiyosun böyle dedim cevap yok. Üstünden 16 gün geçti, her geçen gün onu aramadığım için kendimle gurur duyduğum 16 gün. Vee bu gece o aradı yine, nasıl olduğumu merak etmiş sadece ondan aramış, niye hiç bişey olmamış gibi karşıma çıkıp duruyosun böyle sen kendindemisin falan derken kavga ettik yine. Sonra bu yine duygu sömürüsüne başladı işte sen beni çoktan silmişsin de falan filan. Hadi dedim insanlık bende kalsın doğru dürüst anlatmaya çalıştım derdimi yine anlamadı. Sonunda bundan sonra bir daha arama beni konuşmayalım böyle kendime yeni bir hayat kurmaya çalışırken ikidebir kendini hatırlatmanı sevmiyorum dedim. Bu sefer de işte inansan da inanmasan da ben seni çok seviyorum, sen harika bir insansın falan diye saydı baya. Ben de tamam inanıyorum ama artık konuşmayalım dedim, ben bunu açıklamaya çalışırken de bi baktım o da bence de ikimiz için de eniyisi bu demeye başladı ve beni ne kadar çok sevdiğini de eklemeyi unutmadı. Daha fazla dayanamadım kapadım telfnu ben de. Pazartesi günü de ilk iş pisikolağa gidiyorum, yoksa bu çocuk beni ya öldürcek ya da hastenelik edicek bu gidişle. Artık nasıl döndürebilirimden geçtim nasıl kurtulabilirimm nasıl unutabilirimdeyim. 5 yılımı geçirdiğim insanı tanıyamıyorum, allah kimseye yaşatmasın.
