Aynen bunu çok yaşıyoruz Bi Türlü lafımı dinletemiyorum..
Çocuk bu zaten sizin lafınızı dinlemeyecek :) Sizi deneyecek devamlı ki 3-4 yaşlar bu zıtlaşmanın tavan yaptığı dönemler. Ben size bir örnek vereyim:
Geçen gün oğlumu yuvadan aldım, eve döndüm (oğlum 3 yaşında). Kızımın bakıcısı ben eve gidince evden çıktı ve oğlum arkasından çığlık çığlığa ağlamaya başladı. Önce sarıldım, neden ağladığını sordum, daha çok bağırmaya başladı. Aradan dışarı çıkıcam kelimelerini seçince, dışarı mı çıkmak istiyorsun dedim, evet dedi ağlayarak. Anlamadım, ağlamadan cevap verir misin dedim, susup sakince anne dışarı çıkmak istiyorum dedi. Ne yapacaksın dedim, fırına gidip poğaça alacağım dedi. Tamam hadi hazırlanıp gidelim ama sadece poğaça başka birşey almak yok anlaştık mı dedim, anlaştık dedi gülerek. Çak yaptık ve kardeşimizi kanguruya koyarak üçümüz evden çıktık..
Krizler başladı..
Kriz 1: Elini tutmayacağım. Arabaları gösterdim ve elimi tutmaya ikna ettim.
Kriz 2: Fırında poğaça hariç herşeyi istedi almadım. Fırından hiç bişey almadan çıkmaya ikna etmem 20dk sürdü.
Kriz 3: Yolun ortasına oturdu. Geri dönüp poğaça alacakmış. O zaman reddettiğini ve geri dönemeyeceğini söyledim. Yolun ortasından kalkması gerektiğini anlattım. Arabalar da üstüne gelince korkup kaldırıma çıktı en azından.
Kriz 4: Sitenin bahçesinden içeri girmeyeceğim.
Kriz 5: Asansöre binmeyeceğim.
Kriz 6: Asansörden inmeyeceğim.
Kriz 7: Eve girmeyeceğim.
Kriz 8: Ayakkabılarımı çıkarmayacağım.
Aradaki detayları atlıyorum yazarken zira hepsi çok uzun.
Bu krizleri yaşarken üzerimde bir de 16 aylık kızımın olduğunu hatırlatmak isterim. Izdırabımı hayal edebiliyor musunuz? En başta fırından istediği pastayı alsaydım bunları hiç yaşamazdım. Ama evden çıkmadan birbirimize verdiğimiz söz hiç olurdu.
İki gün sonra babasıyla markete gitti. Onun yanında babasına dedim ki, yumurta lazım başka bişey alma. Yolda babasına demiş ki, sadece yumurta alıcaz baba, başka bişey yok. Ve hiç olaysız eve döndüler.
Yani bazı şeyleri oturtmak için biraz çaba harcamak gerekiyor. Sınırlara ihtiyaçları var ama yine de büyümelerinin bir parçası olarak bu sınırlara direniyorlar. Böyle düşünün.
Bol bol sabır diliyorum size. Zira annelerin en çok ihtiyacı olan şey bu.