Bana göre dert konu oğlum.

konu hakkinda verecek bir fikrim yok sadece öcü demeyin bir kuzenime dayim o odada öcü var girme demiş cocuk yillarca kekeme oldu
Allah korusun yaptığımız yanlış evet şimdi sürekli bak oğlum öcü yok gel gezelim diyorum ama atlatacağız inşallah
 
Benim çocuk 2 buçuk yaşında. Dün avm ye gittik. Eğlence merkezine girdim oynattım 20 dakika kadar. Çıkmak istemedi.
Benim oğlan tam konuşamıyor ama her şeyi anlıyor diye düşünüyorum. Ona şunları söyledim

Çıkmamız lazım bitti dediler. Biz cikmazsak bizi başkaları çıkarabilir.

Ikna oldu. Çıktık. Biraz alışveriş merkezlerini
dolaştık. Tekrar oyun alanından geçerken yine girmek istedi.
Anlattım.
Bak oğlum bizi artık girdirmezler.biz hakkımızı kullandık.
Başka çocuklar girecekmiş bizim yerimize.

Tamam mi dedim tamam dedi.
Geçtik gittik önünden.

Çocuk sınırı bilmez. Çocuk hayırla ikna olmaz.
Mantıklı bir sebep ister.
Aslında bir çocuğun her ağlaması istediğinin olmamasindan değil.
Anne babasının ona hayır demesinden Kaynaklaniyor.
Ona neden hayır dediğinizi onu tatmin edene kadar anlatmazsaniz o çocuk şunu düşünecek

Annem beni sevmiyor beni mutlu eden birşeyi yapmama izin vermiyor. Mutsuz olmamı istiyor . Sebepsiz bir şekilde hayır diyor.

Işte böyle düşünecek.
Anlatıyorum bende çoğu zaman ama bir iki üç sürekli ağlıyor süreden zamandan hiçbirşeyden anlamıyor
 
Aslında bu dediğinizi bir kez uygulayabildim parka bisikletiyle gitmek istedi hayır dedim bayağı ağlayıp parçalandı daha sonra bırakıp gidebiliriz dedim tamam dedi..
İyi de parka bisikletle gitmesinin ne gibi sakıncası var? Bütün çocuklar parkta bisiklet biniyor herkesin yaptığı şeyi çocuğa yasaklamanin ne mantığı var?
 
Öcü nedir odaya kapatmak nedir hırçınlığını biraz da siz inşaa etmiş olabilir misiniz??
 
Benim oğlum da zor çocuktur inatlasir,ağlar, arada vurur da. 3 kere çocuk psikiyatriye götürdüm. Konuşması çok az 3 yaşını 3 ay geçti. 2 senedir kreşe gidiyor orda uyumlu. Evde zapdetmek çok zor ben de sinirli biriyim wc eğitimini kaynanam verdi. Özel Öğretim için rapor çıkarın size tavsiyem. Ben de konusmuyor diye rapor çıkarttım herkes neden cikarttin konusurdu dedi dinlemedim. Bir psikiyatri doktoruna görünün o degerlendirir
 
Benim kızım da oğlunuzun tam tersi.hassas düşünceli, uyumlu, kibar mı kibar insanlara karşı.6 yaşında teşekkürler rica ederimler düşmez dilunden.sevgi pıtırcıgı kelebeğim. ama bu özellikleriyle ne yazıkki eziyorlar kızımı.bütün çocuklar uyanık bir garip olmuşlar.valla beni bile kandırırlar.ben neredeyse özendim oğlunuza.keşke biraz da benimki ittirse kaktırsa.beter biri olsa ya...
Digerlerine önerim yok ama yemek problemini de peşinden koşmayın zorlayıp 8natlaşmayın bakayım ne yapacak.
Benim oglumun kız versiyonu sizinki ... Bende çok istiyorum çağın gerektirdiği gibi bir çocuk olsun ama olmuyor.
 
Bence yapmanız gereken burada oyalanmadan acil bir profesyonel destek almak, profesyonel birinden çocuğunuza nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmek ve sabırla öğrendiklerinizi uygulamak.
 
Denemelerde banyonun içine yaptı hep diğer yerlerde yapmadı suyla falan oynuyor eğitimin 3.cü gününde sehir dısına çıkmam gerekti ananeye bıraktım oda 7 8 saat çişini tuttu diye bez bağlamış böylelikle eğitim başlamadan bitti..

Sorma sebebim , bazı çocuklar gelişim açısından geri oluyorlar bu yüzden sordum.

Yani bu sizin ertelemenizden kaynaklandı.

Evde ne gibi sorunlarınız var bilemiyorum ama yavrunuza bir uzman desteği şart.

Aynayı kendinize bir tutun, bu yavru neden böyle oldu diye ?

Benim çocuklarda bir sıkıntı , olduğunda himm demek ki bir yerde yanlış yaptım diyorum.

Ve çocuğunuza vurmayın. Çocuğuna vuran anne bana göre yetersiz annedir.
 
Öncelikle sabırlı olun. Evladınız size emanet ve o henüa yoğrulabilir hamur kıvamında. Ne gösterirseniz nasıl örnek olursanız karşınızda aynısını bulursunuz. Öcü geliyor demeler, patlatıvermeler, odaya kapatmak falan insan terbiyesinde kullanılmıyor. Şu an aklıma gelmiyor ama yerli yabancı yazarların kitapları var çocuk psikolojisi üzerine. Önce uzmana götürüp onunla ortak hareket etmenizi, sonra kitaplarla hem motive olmanızı hem de atmanız gereken adımları öğrenmenizi tavsiye ederim
 
Benimki biraz da bana yapıyor annemde kaldığında beni o kadar üzmüyor diyor ki annem Korkutmaz asla o varken beni istemiyor çocuk bende cezalandırdım birini ısırdığında bahçede oynuyor kimseye yaklastırmıyorum çünkü canlarını acıtıyor.. Allahım ne zormus çocuk büyütmek baskalarına bakıyorum anneler o kadar ilgili değil ama çocuk sakin uyumlu bizde mi iş yok nerde yanlış var anlamıyorum.

Çocuk gördüğünü yapar. Atasözü bile var görgülü kuşlar gördüğünü işler.
O sakin çocuklar sakin evler, sakin ebeveynlerin eseri.
Korkutmak, dövmek, bağırmak. Sizden bunları gören çocuktan ne bekliyorsunuz ki?
 
Patlatiyorsunuz, korkutuyorsunuz, ceza veriyorsunuz, inatlasiyorsunuz, odalara kapatıyorsunuz... sonra bu çocuk niye? Aaa niye acaba? Beb soyliyeyim yazmadiklarinizi da ; çocuğa sık sık bağırıyorsunuz, onunla birlikte oyun oynamıyorsunuz, onun duyabileceği yerlerde ne kadar zor/hareketli/ yaramaz bir cocuk olduğundan bahsediyorsunuz, başkalarının yanında onu sertce uyararak ve belki hatta vurarak terbiye etmeye çalışıyorsunuz... Bu liste uzayıp gider. Once sabir ve tahammülünüzü artırın, eşinizle iyi bir diyalog içind e olun( en azindan çocuğun göreceği yerlerde) sakin bir anne olun, çocukla sık sık yalnız kalıp yere birlikte oturarak oyun oynayın, bazı davranışlarını görmezden gelin. Inşallah fake-sinizdir
 
Patlatiyorsunuz, korkutuyorsunuz, ceza veriyorsunuz, inatlasiyorsunuz, odalara kapatıyorsunuz... sonra bu çocuk niye? Aaa niye acaba? Beb soyliyeyim yazmadiklarinizi da ; çocuğa sık sık bağırıyorsunuz, onunla birlikte oyun oynamıyorsunuz, onun duyabileceği yerlerde ne kadar zor/hareketli/ yaramaz bir cocuk olduğundan bahsediyorsunuz, başkalarının yanında onu sertce uyararak ve belki hatta vurarak terbiye etmeye çalışıyorsunuz... Bu liste uzayıp gider. Once sabir ve tahammülünüzü artırın, eşinizle iyi bir diyalog içind e olun( en azindan çocuğun göreceği yerlerde) sakin bir anne olun, çocukla sık sık yalnız kalıp yere birlikte oturarak oyun oynayın, bazı davranışlarını görmezden gelin. Inşallah fake-sinizdir
 
Siz şu an çocuğunuzla döverek iletişim kuruyorsunuz.(!)
Çocuğunuz da ona göre davranıyor.
Etkiye tepki.
Korkutmak, patlatmak..
Çocuğa çok üzüldüm.
Keşke kadınlar anne olmadan önce manevi yeterlilik testi olsa.O testi geçemeyenler anne olamasa.

Yazık olmuş çocuğa.
Nur topu gibi travmaları olacak.
0 000 peki neden böyle oluyor?
10 aylık bir kızım var. Her şeye direnç gösteriyor. Altını degistiremiyorum, üstünü giydirip çıkaramıyorum, yemek yediremiyorum. Uyutamiyorum. Dogdugundan beri elleri ve ayaklari yumruk seklinde. Acmaya çakışsan açamazsın. Karakteri mi bu yoksa 🙄🙄
Bilemiyorum😔😔
 
Aynen bunu çok yaşıyoruz Bi Türlü lafımı dinletemiyorum..
Çocuk bu zaten sizin lafınızı dinlemeyecek :) Sizi deneyecek devamlı ki 3-4 yaşlar bu zıtlaşmanın tavan yaptığı dönemler. Ben size bir örnek vereyim:

Geçen gün oğlumu yuvadan aldım, eve döndüm (oğlum 3 yaşında). Kızımın bakıcısı ben eve gidince evden çıktı ve oğlum arkasından çığlık çığlığa ağlamaya başladı. Önce sarıldım, neden ağladığını sordum, daha çok bağırmaya başladı. Aradan dışarı çıkıcam kelimelerini seçince, dışarı mı çıkmak istiyorsun dedim, evet dedi ağlayarak. Anlamadım, ağlamadan cevap verir misin dedim, susup sakince anne dışarı çıkmak istiyorum dedi. Ne yapacaksın dedim, fırına gidip poğaça alacağım dedi. Tamam hadi hazırlanıp gidelim ama sadece poğaça başka birşey almak yok anlaştık mı dedim, anlaştık dedi gülerek. Çak yaptık ve kardeşimizi kanguruya koyarak üçümüz evden çıktık..

Krizler başladı..

Kriz 1: Elini tutmayacağım. Arabaları gösterdim ve elimi tutmaya ikna ettim.

Kriz 2: Fırında poğaça hariç herşeyi istedi almadım. Fırından hiç bişey almadan çıkmaya ikna etmem 20dk sürdü.

Kriz 3: Yolun ortasına oturdu. Geri dönüp poğaça alacakmış. O zaman reddettiğini ve geri dönemeyeceğini söyledim. Yolun ortasından kalkması gerektiğini anlattım. Arabalar da üstüne gelince korkup kaldırıma çıktı en azından.

Kriz 4: Sitenin bahçesinden içeri girmeyeceğim.

Kriz 5: Asansöre binmeyeceğim.

Kriz 6: Asansörden inmeyeceğim.

Kriz 7: Eve girmeyeceğim.

Kriz 8: Ayakkabılarımı çıkarmayacağım.

Aradaki detayları atlıyorum yazarken zira hepsi çok uzun.

Bu krizleri yaşarken üzerimde bir de 16 aylık kızımın olduğunu hatırlatmak isterim. Izdırabımı hayal edebiliyor musunuz? En başta fırından istediği pastayı alsaydım bunları hiç yaşamazdım. Ama evden çıkmadan birbirimize verdiğimiz söz hiç olurdu.

İki gün sonra babasıyla markete gitti. Onun yanında babasına dedim ki, yumurta lazım başka bişey alma. Yolda babasına demiş ki, sadece yumurta alıcaz baba, başka bişey yok. Ve hiç olaysız eve döndüler.

Yani bazı şeyleri oturtmak için biraz çaba harcamak gerekiyor. Sınırlara ihtiyaçları var ama yine de büyümelerinin bir parçası olarak bu sınırlara direniyorlar. Böyle düşünün.

Bol bol sabır diliyorum size. Zira annelerin en çok ihtiyacı olan şey bu.
 
Başkalarına bakıyorum anne ilgili değil diyorsunuz da o görünürde ki halleri , evde korkutmuyor, vurmuyorlardir .

Anne çocuğuyla oyun oynamak zorunda değil ama oyun oynamak için alan oluşturmak zorunda.

Mesela daha öncede yazmıştım bu örneği ,kutu ve toplar hazırlar , biraz oynar onunla yönlendirir sonra işine bakar.

Evcilik , araba garaji gibi oyunları kurar, yönlendirir, biraz oynar işine bakar, iş yaparken iletişimde olur v.s

Parkta gözlerimi uzerlerinden bir saniye ayırmam ama ilgili de görünmem. Serbest bırakırım. , ister bisiklet, kaydırak isterse çamurla oynarlar müdahale etmem.

Ilgili görünmek size göre nasıl bilmiyorum ama ilgisiz ve şiddet görüp kotrkutulan çocuk muhakkak kendini belli eder.

Çocuk hareketidir, yaramazdir , inatçıdır ; bu fitrattir annenin suçu değildir ancak kontrolden çıkıyorsa anne babanın muhakkak bir yanlışı vardır
 
Çocuk bu zaten sizin lafınızı dinlemeyecek :) Sizi deneyecek devamlı ki 3-4 yaşlar bu zıtlaşmanın tavan yaptığı dönemler. Ben size bir örnek vereyim:

Geçen gün oğlumu yuvadan aldım, eve döndüm (oğlum 3 yaşında). Kızımın bakıcısı ben eve gidince evden çıktı ve oğlum arkasından çığlık çığlığa ağlamaya başladı. Önce sarıldım, neden ağladığını sordum, daha çok bağırmaya başladı. Aradan dışarı çıkıcam kelimelerini seçince, dışarı mı çıkmak istiyorsun dedim, evet dedi ağlayarak. Anlamadım, ağlamadan cevap verir misin dedim, susup sakince anne dışarı çıkmak istiyorum dedi. Ne yapacaksın dedim, fırına gidip poğaça alacağım dedi. Tamam hadi hazırlanıp gidelim ama sadece poğaça başka birşey almak yok anlaştık mı dedim, anlaştık dedi gülerek. Çak yaptık ve kardeşimizi kanguruya koyarak üçümüz evden çıktık..

Krizler başladı..

Kriz 1: Elini tutmayacağım. Arabaları gösterdim ve elimi tutmaya ikna ettim.

Kriz 2: Fırında poğaça hariç herşeyi istedi almadım. Fırından hiç bişey almadan çıkmaya ikna etmem 20dk sürdü.

Kriz 3: Yolun ortasına oturdu. Geri dönüp poğaça alacakmış. O zaman reddettiğini ve geri dönemeyeceğini söyledim. Yolun ortasından kalkması gerektiğini anlattım. Arabalar da üstüne gelince korkup kaldırıma çıktı en azından.

Kriz 4: Sitenin bahçesinden içeri girmeyeceğim.

Kriz 5: Asansöre binmeyeceğim.

Kriz 6: Asansörden inmeyeceğim.

Kriz 7: Eve girmeyeceğim.

Kriz 8: Ayakkabılarımı çıkarmayacağım.

Aradaki detayları atlıyorum yazarken zira hepsi çok uzun.

Bu krizleri yaşarken üzerimde bir de 16 aylık kızımın olduğunu hatırlatmak isterim. Izdırabımı hayal edebiliyor musunuz? En başta fırından istediği pastayı alsaydım bunları hiç yaşamazdım. Ama evden çıkmadan birbirimize verdiğimiz söz hiç olurdu.

İki gün sonra babasıyla markete gitti. Onun yanında babasına dedim ki, yumurta lazım başka bişey alma. Yolda babasına demiş ki, sadece yumurta alıcaz baba, başka bişey yok. Ve hiç olaysız eve döndüler.

Yani bazı şeyleri oturtmak için biraz çaba harcamak gerekiyor. Sınırlara ihtiyaçları var ama yine de büyümelerinin bir parçası olarak bu sınırlara direniyorlar. Böyle düşünün.

Bol bol sabır diliyorum size. Zira annelerin en çok ihtiyacı olan şey bu.

Bu da yanlış bana göre. Ben olsam poğaça almaya gidiyoruz , orada fikrin değişirse poğaça yerine başka bir şey alırsın ancak tek hakkımız var seçersin orada demeliydiniz.

Çocuk bu poğaça çeker canı, oraya gidince birbirimize çeşit pasta içinde canı başka bir şey çekebilir.

Böyle yapsaydınız ne çocuğunuz üzülürdü ne siz. Hem de sözünüzü tutmuş olacaktiniz

Bu çocuk üzerinde fazla tahakküm kurmaktır.
 
Cocuk sizinle inatlasiyor, ona muamelenize tepki gosteriyor. Tabi ki her istedigini almayin, cocuklara vurmasina izin vermeyin, ama cezalandirip vurmayin da.
Galiba kendini ifade etmesine izin verilmiyor
 
Aynı sizin kızınız gibi arkadasımın 7 yasındaki kızıda böyle ama annesi benden kaygılı hayat ona karsı hep böyle naif davranmayacak diye ne diyeyim sizinkide zor :(
Aynen ben de çok kaygılıyım çok üzülecek hayatı boyunca.kızım biraz şöyle yap sen de cevap ver diyorum."e üzülür arkadasım anne"diyor.
 
Bu da yanlış bana göre. Ben olsam poğaça almaya gidiyoruz , orada fikrin değişirse poğaça yerine başka bir şey alırsın ancak tek hakkımız var seçersin orada demeliydiniz.

Çocuk bu poğaça çeker canı, oraya gidince birbirimize çeşit pasta içinde canı başka bir şey çekebilir.

Böyle yapsaydınız ne çocuğunuz üzülürdü ne siz. Hem de sözünüzü tutmuş olacaktiniz

Bu çocuk üzerinde fazla tahakküm kurmaktır.
Bazen bunu da yaptığım oluyor. Ancak beni oraya götürürken poğaça değil, başka bir şey (kasanın önünde envai çeşit abur cubur var) almaya götürdüğünü biliyordum. O sebeple sadece poğaça üzerine anlaştık. Hatta istediği şey olmayınca su istiyorum dedi onu bile almadım. Çünkü anlaştıysak buna uymalı.

Bu tabi ki her zaman böyle olmuyor. Mesela bazen, oğlum sadece tek bir şey alabilirsin, ona göre seç diyorum. Ya da bana artık söylüyor, anne topkek alacağım diyor mesela. Duruma göre alıyoruz ya da almıyoruz.

Yalnız şu konuda haklısınız, bazen çok keskin ve katı olmak çocukta baskı yaratabilir. Ben mevzunun detaylarına göre esneklik payı varsa bunu baştan belirtmeyi tercih ediyorum. Anlaşma yapma konusu bizde çok önemli çünkü.
 
Evde şiddet gören çocuk şiddet gösterir. Evde hırpalanmış çocuk, hırpalar
Her şey evin içinde bitiyor.
Bu çocuk durduk yere böyle davranmıyordur.
 
Back
X