Bana lütfen bir akıl verin çok çaresizim

Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim

herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar

3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan

Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım

tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle

mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!

oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!

sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor

aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor

geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti

boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum

sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler

bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten

bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa

aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim

bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim

serefsiz adam demek icin geldim ilk olarak. Durumunuza cok uzuldum evden sakin cikmayin, bosansaniz kv filan baksa cocuklara olmazmi? sizde calisirsiniz?

çok üzülerek okudum.genelde böyle durumlarda boşan derdim ama senin kmsen yok.üstüne üstlük bebeğin küçük.bence biraz sabretmelisin.sabret derken kendini dövdür demiyorum.kendine biraz para biriktir. gelir kapıları ara.iş araştır.eninde sonunda boşanacaksın zaten.senbırakmasanda adam bırakacak zaten

sen gitme o gitsin.
darp raporu al uzaklaştırma çıkart.
şu an boşanmayacaksan bile elinde rapor olsun o da evden uzak olsun.

İşyerinde sevgilisi var

Aileniz sizi kapıya atamaz siz boşanmakta kararlı olursanız bu zulme boyun eğmeye devam etmezseniz sizi kapıya atamazlar
Yada gelecekler damarları ile konuşacaklar

JaneEyre___ .!.:

serefsiz adam demek icin geldim ilk olarak. Durumunuza cok uzuldum evden sakin cikmayin, bosansaniz kv filan baksa cocuklara olmazmi? sizde calisirsiniz?

Genişletmek için tıkla...

Kayınvalidem bakmaz asla zaten gelip agu agu iki sevip gider kendi annemde öyle bazen diyorum biraz bakın ben bir iki işimi halledeyim ikiside yapmasaydın yaptıysan bakacaksın diyorlar hiç birinden hayır yok maalesef keşke bir destekçim olsaydı ailemden ama yok inanın şuan elim ayağım titriyor sinirden akşam yine kavga çıkardı ayrı yattı boşayacağım seni sokağa atacağım az kaldı deyip gitti dayanamıyorum artık

Allah ıslah etsin o adamı. Adami evden gönderin siz evden çıkmayın madem boşanacak size ve bebeğe bakmak zorunda. Sokakta kalan o olsun bunu sart koşun kadın da nafaka alabiliyor. Caresiz gibi sakin görünmeyin karsinda kendinizden emin durun. Evlenirken iyi canim istemiyo cocugu al git bu kadar basit degil.

Hillse .!.:

bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa

Genişletmek için tıkla...

Sana bir şey olursa bebeğin yalnız kalır.
Sakın bunu bir daha düşünme.
O insan olmamış kocanı da boşa lütfen.
Daha mutlu olursun inan bana.

bilgeeem .!.:

çok üzülerek okudum.genelde böyle durumlarda boşan derdim ama senin kmsen yok.üstüne üstlük bebeğin küçük.bence biraz sabretmelisin.sabret derken kendini dövdür demiyorum.kendine biraz para biriktir. gelir kapıları ara.iş araştır.eninde sonunda boşanacaksın zaten.senbırakmasanda adam bırakacak zaten

Genişletmek için tıkla...

Biriktirdim zaten param var ama diyelim gittim çalışamıyorum ki o para bitince ne yapacağım onu düşünüyorum hazıra dağ dayanmaz ne yapıcam bilmiyorum

Allah ıslah etsin gül gibi yuvalarının kıymetini bilmeyen koca müsveddelerini! bebek hasreti çekseydi,karısı anasigilden çıkmasaydı pervane olurdu peşinde. Çok üzüldüm sana. Öncelikle ölüm fln bunları geç. Seni düşünmeyen insanlar için değermi? Madem işte mutlu,şöyle ev tutsun kendine ve defolsun. Sen biryere kımıldama,otur evladını büyüt. O büyüdüğünde çalışırsın. Kimsem yok diye düşünme Allah büyük. Sadece kafama takılan bu şerefsiz adam bir anda mı bu hale geldi? Kaç sene çocuksuz geçirmişsiniz ozaman nasıldı? Alıp karşına konuştunmu,onun ailesine açsan konuyu?

sanki bana da hayatında başkası varmış gibi geldi. kesinlikle evden çıkmayın gitmek istiyorsa gitsin. ve boşandığında size nafaka vermek zorunda.
onun dışında ailenize durumu yine de açmalısınız. kimsenin evladını böyle bir durumda kapısına gelmişken git diyeceğini düşünmüyorum. en azından başka bir çare bulursunuz.

Canim benim cok üzüldüm.
cocugunu ana okuluna versen?
kac yasinda verebiliyosun tr de bilmiyorum ama.
sende ise gir calis.
kendi ayaklarin üstünde dur.
gerekirse ayril ona muhtac olma. Allah yardimcin olsun Insallah

Çocuğunuz kreş yaşına gelene kadar sabretmeniz gerekiyor gibi geldi bana, bu arada mümkün olduğu kadar para biriktirmeye çalışın, evden yapılan boncuk işleri falan oluyor, onları araştırın, fabrikaların kreş zorunluluğu var, çevrenizde böyle fabrikalar varsa onlarda iş bulup çalışabilecek hale gelince kurtulursunuz bu adi adamdan. Ailenizin arkanızda olmaması çok üzücü ama muhtemelen onların istemediği bir evlilik yaptınız ve bedeli de bu maalesef

Fitne_fucur .!.:

sen gitme o gitsin.
darp raporu al uzaklaştırma çıkart.
şu an boşanmayacaksan bile elinde rapor olsun o da evden uzak olsun.

Genişletmek için tıkla...

Onu da dedim sen git o zaman madem evde mutlu değilsin diye sen gidersin çocugunla birlikte ben düzenimi bozamam diyor

Hillse .!.:

Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim

herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar

3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan

Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım

tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle

mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!

oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!

sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor

aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor

geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti

boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum

sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler

bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten

bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa

aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim

bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim

Genişletmek için tıkla...

Bence durumunu düzeltene kadar boşanma eşinde inşallah anyayı konyayı görür bi gün terbiyesiz vefasız bi insanmış nefret ettim yazıyı okuyunca bile

speranzoso .!.:

Allah ıslah etsin gül gibi yuvalarının kıymetini bilmeyen koca müsveddelerini! bebek hasreti çekseydi,karısı anasigilden çıkmasaydı pervane olurdu peşinde. Çok üzüldüm sana. Öncelikle ölüm fln bunları geç. Seni düşünmeyen insanlar için değermi? Madem işte mutlu,şöyle ev tutsun kendine ve defolsun. Sen biryere kımıldama,otur evladını büyüt. O büyüdüğünde çalışırsın. Kimsem yok diye düşünme Allah büyük. Sadece kafama takılan bu şerefsiz adam bir anda mı bu hale geldi? Kaç sene çocuksuz geçirmişsiniz ozaman nasıldı? Alıp karşına konuştunmu,onun ailesine açsan konuyu?

Genişletmek için tıkla...

Daha once de ufak kavgalar oluyordu fakat boyle bosanicam evde mutlu degildim hakaret falan olmuyordu bebek dogdu 3 gunluk lohusaydım eve gelmek istemiyorumlar basladı baba olmayı kaldiramadı herhalde cok istiyordu aslinda dogsun diye gun sayiyordu bende anlamadim ne oldu da boyle oldu

Hillse .!.:

Onu da dedim sen git o zaman madem evde mutlu değilsin diye sen gidersin çocugunla birlikte ben düzenimi bozamam diyor

Genişletmek için tıkla...

Bu adam ilk günden böyleymiş belli ki siz bile bile çocuk yapmışsınız, yazık evladınıza

Ona düzen falan bırakmayın kesinlikle gidecek olursanız, eşyaların yarısını almadan çıkmayın o evden, iğnenizi bile bırakmayın ona. Düzenmiş, tek başına mı kurdu o düzeni de bırakamıyor

Hillse .!.:

Öncelikle 5 yıldır evliyim eşimle severek evlendik gerçi hep daha çok seven taraf bendim

herşey çok güzeldi tabiki arada kavgalarimiz oluyordu fakat bebek doğduktan sonra artmaya çekilmez bir hal almaya başladı kavgalar

3bucuk senenin ustune bir oğlumuz oldu şuan 1.5 yaşında şuan

Ben lohusayken eşim eve gelmek istemiyorum dedi bana bebek ağlamasından rahatsız oluyormuş zaten yeni doğum yapmışım 3 gün olmuş psikolojimin çok hassas olduğu bir dönem çok bozulmuştum ama o da alışmaya çalışıyor diye yinede küslük yapmadım

tabi ki devam etti bu haller hep moralimi bozacak birşey bir huzursuzluk çıkarıyordu hala daha öyle

mesela çocuğu uyuttum tuvalete gittim insani hakkım bu yani benim. oğlum ağlamaya başladı bir anda çıkamadım tuvaletten almış çocuğu getirmiş diyor ki sen annesin tuvalete gidemezsin hep bu çocuğun başında duracaksın tuvalet senin neyine!

oğlumuzu bazen seviyor gibi bazende sevmiyor gibi tam anlayamıyorum
geçen gün yine kavga çıkardı sudan bir sebepten günlerce yemek yemedi ve konuşmadı aynı yatağa yatmadı beni cezalandırdı aklı sıra bende madem böyle boşanalım o zaman dedim iyi olur al çocuğunu git dedi bana!

sonra hergün bu eve gelmek istemiyorum izin yapmaktan nefret ettim iş yerinde çok mutluyum demeye başladı resmen gideyim diye bekliyor

aileme sürekli küfürler ediyor sus deyince sert çıkınca banada ediyor

geçen gün ilk defa vurdu bana tekme ve tokat attı çok zoruma gitti

boşanmayı artık aklıma koydum artık daha fazla bu şiddete maruz kalmak istemiyorum

sorun şu ki ailemin yanına gidemem böyle birşey söz konusu dahi değil evlenirken sakın boşanacağım diye gelme bize dediler

bebeğim küçük daha bakıma muhtaç çalışamıyorum ve gidecek yerim yok sığınma evlerini düşündüm ama şuan hem virüs var hemde 3 ay kalabiliyormuşuz orada iş bulana kadar ben bebeğimi bırakıp nasıl çalışayım ailem asla bakmaz hepsi kendi hayatlarındalar çalışıyorlar evde bebekte istemezler zaten

bazen diyorum ki öldüreyim kendimi ama bebeğime üzülüyorum kimse bakmaz ona bana birşey olursa

aile desteği çok önemliymiş bu hayatta onu anladım kapana kısılmış gibiyim

bana bir akıl verin ben ne yapayım nereye gideyim artık burda durmak istemiyorum burada durdukça kendime saygımı kaybediyorum böyle bir ortamda bebeğimi büyütmek istemiyorum ben ne yapayım kime yalvarayım yardım için çok çaresizim

Genişletmek için tıkla...

Durumunuza gerçekten çok üzüldüm en çokta kendinize zarar vermeyi düşündüğünüz kısımda.
İnsan kendi için yaşamalı, hem size ihtiyacı olan küçük bir çocuğunuz var.
Eşinizden şiddet gördüğünüze dair devlet hastanesinden darp raporu almanızı tavsiye ederim. Boşanmaya karar verirseniz evin, eşyaların ve çocuğun sizde kalmasını ve nafaka ödemesi talebinde bulunun. Bu sürede mümkün ise evden gelir kazanacağınız iş aramalısınız.

Hillse .!.:

Kayınvalidem bakmaz asla zaten gelip agu agu iki sevip gider kendi annemde öyle bazen diyorum biraz bakın ben bir iki işimi halledeyim ikiside yapmasaydın yaptıysan bakacaksın diyorlar hiç birinden hayır yok maalesef keşke bir destekçim olsaydı ailemden ama yok inanın şuan elim ayağım titriyor sinirden akşam yine kavga çıkardı ayrı yattı boşayacağım seni sokağa atacağım az kaldı deyip gitti dayanamıyorum artık

Genişletmek için tıkla...

Git karatkola uzaklaştırma çıkart mecbur o arada kendini toplamaya bak diycem o da riskli şu dönemde.Ah ne diycem bilmiyorum çok üzüldüm cidden keşke yardım edebilecek durumumuz olsa ne denir nasıl davranılır bilmiyorum.Sana dua etmekten başka çözüm bulamıyorum.