Seneye üniversiteye gitmek istiyorum kalıcı tek çözüm okumak çünkü biliyorum. İşle alakalı hiçbir sıkıntım yok ancak hiçbir şekilde annem izin vermiyor. Çok dikine gidip seneye okula gitmeme izin vermezler diye korkuyorum o yüzden susuyorum içime atıyorum.Yapma bir iş bul gerekirse merdiven sil ,temizliğe git ama bir iş bul ve o evden biraz çık kimse fark etmezse de sen varsın aynaya bak ve kendine ben varım kimseye ihtiyacim yok de.
Birkaç kere bunları yapmayı bıraktım, bıraktım ki varlığımı anlasınlar diye. Ancak annemle aramız her seferinde daha kötü oldu. Düzelmedi hiçbir şey. Ben anladım artık onlar böyleler. Annem böyle kabullendim artık. Sadece kendimi kurtarmaya çalışıyorum. Onları arkamda bırakmiycam tabiki ama beni mutsuz etmelerine izin de vermiycem.Böyle varlığınızı gösteremezsiniz. Siz böyle yaparak evde kalmanın yararlarını pekiştirirsiniz. Bu şeyleri yapmayın. Var olmak için öncelikle sizin üzgün ve mutsuz olduğunuzu anlamaları sebebini sormaları lazım. Abileriniz gibi siz de annenizin bir çocuğusunuz. Bunu onlara hatırlatın. Aykırılık yapmak zorundaysanız yapın. Agresif bir şekilde değil de ben buradayım varım dercesine olsun hareketleriniz. Bu hareketler daha çok onların hayatını kolaylaştıran bir beden olduğunuzu gösterir. Bunu söylemek istemiyorum ama siz hizmetli gibi davranıyorsunuz evin bireyi gibi davranın.
Annem
Seni hatırladım ben, sen hastasın o yüzden evden çıkarmıyorlar, o internette konuştuğun adam ya hayali ya da senin durumunu yıllardır kullanan biri, senin gibi 50 tanesine copy paste yapıyor, ama bu da senin umurunda değil, sen bırakırsan hepten boş gayesiz kalacaksın o yüzden bırakamıyorsun.İzin vermiyorlar
Seni hatırladım ben, sen hastasın o yüzden evden çıkarmıyorlar, o internette konuştuğun adam ya hayali ya da senin durumunu yıllardır kullanan biri, senin gibi 50 tanesine copy paste yapıyor, ama bu da senin umurunda değil, sen bırakırsan hepten boş gayesiz kalacaksın o yüzden bırakamıyorsun.
Nickini hatırlamıyorum şimdi, ama aynı hikaye, yalnız yaş değişmiş. Kadın 20 lerin sonlarında, evden pek çıkmamış, aile ve birkaç yakın akraba komşu vs dışında pek bi dünyası yok, koca kadın o yaşa kadar nasıl evden çıkmasın neden izin vermesinler? Sanırım 22 yaşında bişeyi yoktu, o güne dönüp bişeyleri değiştirme hayali kurmuş şimdi de.Nesi varmış katip?
Hiçbir şey anlamadımNickini hatırlamıyorum şimdi, ama aynı hikaye, yalnız yaş değişmiş. Kadın 20 lerin sonlarında, evden pek çıkmamış, aile ve birkaç yakın akraba komşu vs dışında pek bi dünyası yok, koca kadın o yaşa kadar nasıl evden çıkmasın neden izin vermesinler? Sanırım 22 yaşında bişeyi yoktu, o güne dönüp bişeyleri değiştirme hayali kurmuş şimdi de.
Sınava hazırlanabiliyor musun bari ev içinde bu kadar işe koştururken ?
Hayır çünkü bu evden kurtulmanın tek yolunun beyaz atlı prensle evlenmek olduğunu sanıyordum. Ama zaman geçtikçe evliliğin bir çözüm bir kurtuluş yolu olmadığını anladım. O yüzden geçte olsa -en azından bu konuda- aklım başıma geldi ve sınava hazırlanıyorum.Şimdiye kadar üniversiteyi kazanmak için çabanız olmadı mı yaş 22. Açıköğretim falan da mı okumaya yeltenmediniz. Çıkın evden bir iş bulup girin. Ne yapabilirler? İzin vermemek ne demek ki. İzin vermiyorum desin kapıları mı kitleyecek mesela. Salmayın kendinizi akışa bu kadar bırakmayın. Evde oturup oturup melankoli yapmayın kendinize.
Bunun sebebi nedir.buraya ilk ve son kez bir şey yazıyorum sanıyordum ama değilmiş. İnsanın anlattıkça anlatası geliyor sanki. Kendimi tuhaf hissediyorum. Kafam çok karışık gibi. Duygularımı bile çözemiyorum artık sanki. Bazen -sebepszice- dünyanın en mutlu insanı gibi hissediyorum. Bazense o kadar yorgun, hayattan bezmiş ve tabi beraberinde int*har düşünceleri(bu düşünce 8-9 yaşlarımdan beri var)Kendimi sevmeye çalışıyorum ama bir oluyor bir olmuyor falan. Anlayacağınız durum karışık. Hep evdeyim arada market bahanesiyle dışarı çıkabiliyorum sadece.
Beni anlamamak için çaba mı sarf ediyorsunuz anlamıyorum. Zaten bana böyle oldukları için ben bu haldeyim. Ve onların benim bu düşüncelerimden haberi yok çünkü içlerinde derdimi anlatabileceğim kimse yok. Biz daha ufacık çocukken bile annem gezmeye giderken hep diğer kardeşlerimi ablamı falan götürürdü benim evde kalmamı isterdi. Mesela abimle ablam çok kavga ederlerdi biz küçükken ve annem onlar dursun diye beni döverdi. Sonra da yanıma gelip onlar dursun kavga etmesin diye seni dövdüm senin yaramaz olmadığını biliyorum merak etme falan derdi. Kimse bu hale boş yere gelmez neden anlamıyorsunuzölmek istediğinizi söylediğiniz için evden çıkarmıyor olabilirler mi ?
Geçmişten miras kalan biriken şeylerin sonucu herhalde bilmiyorum kiBunun sebebi nedir.
yardımcı olmaya çalışıyorum, detay mı verdiniz öncesinde Peygamber miyiz ? vahiy mi gelmesini bekleyelım daha şimdi yazıyorsunuz detayları saçma sapan triplere girmeyin insanlar size yardımcı olmaya çalışıyor siz hırsınızı çıkaracak birilerini arıyorsunuzBeni anlamamak için çaba mı sarf ediyorsunuz anlamıyorum. Zaten bana böyle oldukları için ben bu haldeyim. Ve onların benim bu düşüncelerimden haberi yok çünkü içlerinde derdimi anlatabileceğim kimse yok. Biz daha ufacık çocukken bile annem gezmeye giderken hep diğer kardeşlerimi ablamı falan götürürdü benim evde kalmamı isterdi. Mesela abimle ablam çok kavga ederlerdi biz küçükken ve annem onlar dursun diye beni döverdi. Sonra da yanıma gelip onlar dursun kavga etmesin diye seni dövdüm senin yaramaz olmadığını biliyorum merak etme falan derdi. Kimse bu hale boş yere gelmez neden anlamıyorsunuz
Beni anlamamak için çaba mı sarf ediyorsunuz anlamıyorum. Zaten bana böyle oldukları için ben bu haldeyim. Ve onların benim bu düşüncelerimden haberi yok çünkü içlerinde derdimi anlatabileceğim kimse yok. Biz daha ufacık çocukken bile annem gezmeye giderken hep diğer kardeşlerimi ablamı falan götürürdü benim evde kalmamı isterdi. Mesela abimle ablam çok kavga ederlerdi biz küçükken ve annem onlar dursun diye beni döverdi. Sonra da yanıma gelip onlar dursun kavga etmesin diye seni dövdüm senin yaramaz olmadığını biliyorum merak etme falan derdi. Kimse bu hale boş yere gelmez neden anlamıyorsunuz
Anlarsın anlarsın.Hiçbir şey anlamadım
Bilmem. Ablamlar mavi gözlü çok güzel kızlar. Abimler de küçükken sarı sarı herkesin çok sevdiği tatlı bulduğu çocuklarmış. Ben esmer çirkin biriydim küçükken. Yani öyle sevilecek bir tarafım yoktu. Sessiz sakin biri oldum tüm hayatım boyunca. Annem ablama bişey dese ablam hemen kavga çıkarır savunmaya geçer. O yüzden onlara bişey diyemiyor ben böyle olduğum için ezecek itilip kakılacak en cazip insan oldum onlar için.Neden sizi seçti anneniz bu zorbalığı yapmak için
Açık konuşabilirsinAnlarsın anlarsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?