- 5 Mayıs 2013
- 33.827
- 41.235
- 798
şaka gibisin.hissettiklerin çok normalBuraya derdimi anlatmak konusunda endişeliyim. Çünkü yargılanmak, hakaret edilmekten korkuyorum. Yapıcı insanların samimi ve gerçekçi yorumlarına ihtiyacım var. Yoksa intihar etmeyi bile şu halimden kurtuluş görüyorum. Ben okulu bitirdiğim için bir yıldır evde oturuyorum. Hiç arkadaşım yok, evden dışarı birkaç kez çıktım sadece. Evde boş oturduğum için sanal ortama bulaştım. Birkaç tanımadığım erkekle yazıştım. Hiçbirinde ileri gitmemiştim. En fazla bir hafta konuşuyordum. Yüz kızartıcı konuşmalar oluyordu. Benim derdim şu. Son konuştuğum erkekle bundan üç gün önce görüntülü konuşurken soyundum. Herkeste şok etkisi yapacak bir olay. Ama ben bunu yaptım. Her yerimi gösterdim. Küçük değilim 22 yaşındayım. Ben bu zamana kadar hiçbir erkekle böyle aşırıya gitmedim. Ama oldu işte. Herkesin cinsel sapkınlık olarak nitelendireceği düşüklüğü yaptım. Düştüm. Düşününce kabus gibi geliyor. İki gün konuştuğum erkeğe bunu yaptım. Gerçek olmamasını kabus olmasını o kadar isterdim ki. Yasamamın bir anlamı kalmadı. Bu zamana kadar koruduğum bütün değerlerimi, edebimi, iffetimi bir anda harcadım, yok ettim. Önümde bir kurtuluş, bir çıkış yolu yok. Ben her şeyi mahvettim. Ben bu duygular içinde buhranlar geçirirken, benimle ciddi düşünen temiz biri vardı. O aradı. Ona yaptığım şeyi yalansız anlattım. O ben senin yanındayım dedi. Ama ben bu kadar pisken onunla temiz bir gelecek düşünemezdim. Bu yüzden bunları gerekçe göstererek olmayacağını anlattım. O da kabul etti. Benim geleceğe ait hiçbir ümidim kalmadı. Her şeyi mahvettim. Onunla olmadığı için değil üzüntüm. Yaptığım iğreçliğe, çirkinliğe üzülüyorum. O anı düşündükçe şok yaşıyorum sonra gerçek olduğunu idrak ediyorum. Her şeyi mahvettiğimi anlıyorum. Herkes yaptığının sonuçlarına katlanmalı. Benim yaptığımın sonucuna katlanmaya razıyım. Cehennemi hakediyorum. Ama dünyada yaşamak çok zor geliyor. 3 gündür bu haldeyim. Beni teskin edecek birine ihtiyacım var. Ben bu günahın verdiği utanç ve acıyla nasıl yaşayacam? Hiçbir şey yapamıyorum. Bana yardım edecek biri yok mu?
Buraya derdimi anlatmak konusunda endişeliyim. Çünkü yargılanmak, hakaret edilmekten korkuyorum. Yapıcı insanların samimi ve gerçekçi yorumlarına ihtiyacım var. Yoksa intihar etmeyi bile şu halimden kurtuluş görüyorum. Ben okulu bitirdiğim için bir yıldır evde oturuyorum. Hiç arkadaşım yok, evden dışarı birkaç kez çıktım sadece. Evde boş oturduğum için sanal ortama bulaştım. Birkaç tanımadığım erkekle yazıştım. Hiçbirinde ileri gitmemiştim. En fazla bir hafta konuşuyordum. Yüz kızartıcı konuşmalar oluyordu. Benim derdim şu. Son konuştuğum erkekle bundan üç gün önce görüntülü konuşurken soyundum. Herkeste şok etkisi yapacak bir olay. Ama ben bunu yaptım. Her yerimi gösterdim. Küçük değilim 22 yaşındayım. Ben bu zamana kadar hiçbir erkekle böyle aşırıya gitmedim. Ama oldu işte. Herkesin cinsel sapkınlık olarak nitelendireceği düşüklüğü yaptım. Düştüm. Düşününce kabus gibi geliyor. İki gün konuştuğum erkeğe bunu yaptım. Gerçek olmamasını kabus olmasını o kadar isterdim ki. Yasamamın bir anlamı kalmadı. Bu zamana kadar koruduğum bütün değerlerimi, edebimi, iffetimi bir anda harcadım, yok ettim. Önümde bir kurtuluş, bir çıkış yolu yok. Ben her şeyi mahvettim. Ben bu duygular içinde buhranlar geçirirken, benimle ciddi düşünen temiz biri vardı. O aradı. Ona yaptığım şeyi yalansız anlattım. O ben senin yanındayım dedi. Ama ben bu kadar pisken onunla temiz bir gelecek düşünemezdim. Bu yüzden bunları gerekçe göstererek olmayacağını anlattım. O da kabul etti. Benim geleceğe ait hiçbir ümidim kalmadı. Her şeyi mahvettim. Onunla olmadığı için değil üzüntüm. Yaptığım iğreçliğe, çirkinliğe üzülüyorum. O anı düşündükçe şok yaşıyorum sonra gerçek olduğunu idrak ediyorum. Her şeyi mahvettiğimi anlıyorum. Herkes yaptığının sonuçlarına katlanmalı. Benim yaptığımın sonucuna katlanmaya razıyım. Cehennemi hakediyorum. Ama dünyada yaşamak çok zor geliyor. 3 gündür bu haldeyim. Beni teskin edecek birine ihtiyacım var. Ben bu günahın verdiği utanç ve acıyla nasıl yaşayacam? Hiçbir şey yapamıyorum. Bana yardım edecek biri yok mu?
O zaman benimle ciddi düşünen kişiyi bu yüzden kabul etmemekle doğru yaptım diyebilir miyim? Bu sorunu halletmeden onunla temizmiş gibi davranarak ilişki kuramazdım. Onunla artık olması mümkün değil yüzüne bakamazdım. Bunu ona anlattığıma çok pişmanım. Ama o anda anlatmak mantıklı gelmişti. Şimdi ise birinin bildiğini düşündükçe daha çok utanıyorum.Hayatım hatalar insanlar içindir. Herkes hata yapar hemde en kötülerini. Ve hep ben yapmam dediklerini yaptırır bu hayat sana. Yaptığın şeyin sorumluluğunu almışsın bu çok güzel. Yani burda karşımda erkek beni ikna etti vs gibi topu başkalarına atmaya çalışmıyorsun. İnsanlar hata yapar sonra o hatayı kabullenip sorumluluğunu alır üçüncü ve en Or olansa kendini affetmektir. Hazır olduğunda kendini affet ve yoluna aynı hatayı yapmadan devam et. Tecrübeler değerlidir hatta en kötü tecrübeler en yol gösterici olandır. Biz insanlar tabiyayımız gereği hataya düşmeye kibirimizin arzularımızın veya başka diğer duygularımızın biri kör etmesine meyilliyiz. Emin ol bu hayatta kimse günahsız veya masum değil. Herkes çeşit çeşit hatalar yapıyor. Aptalca olan hatayı tekrarlamaktır. Ben hata olduğunu söylüyorum çünkü tanımadığın birine kamera karşısında bunu yapmak görüntünü kaydedip şantaj yapabileceği için riskli bir durum. Yoksa vücudunla ne yapacağın sAdece seni ilgilendirir. O vücut ve ruhun sorumluluğu sana verilmişmiş ona nasıl baktığın nelerde kullandığın senin kararın ve özgür iradende. Bir şey yaşadığında sonuçlarına hesap verdiklerin değil sadece sen katlanıyorsun değil mi? O zaman kendini affet ve daha iyi tanımaya çalış. Neler istersin nelerden ğişman olursun neleri yaşamaya hazırsıN neleri yaşamaya hazır değilsin bunları çözmeden başka şeylee yaşamamanı tavsiye ederim. İnsan hazır olmadan öpüşmemeli bile. Yani diyeceğim o ki sen aksini hissetsende dünyanın en kötü insanı falan değilsin. Sadece hata yapmış birisin. Herkes gibi...
Kirli falan değilsin, önce bunu çıkar aklından. İnsanlar öyle kolay kirlenmez.O zaman benimle ciddi düşünen kişiyi bu yüzden kabul etmemekle doğru yaptım diyebilir miyim? Bu sorunu halletmeden onunla temizmiş gibi davranarak ilişki kuramazdım. Onunla artık olması mümkün değil yüzüne bakamazdım. Bunu ona anlattığıma çok pişmanım. Ama o anda anlatmak mantıklı gelmişti. Şimdi ise birinin bildiğini düşündükçe daha çok utanıyorum.
O zaman benimle ciddi düşünen kişiyi bu yüzden kabul etmemekle doğru yaptım diyebilir miyim? Bu sorunu halletmeden onunla temizmiş gibi davranarak ilişki kuramazdım. Onunla artık olması mümkün değil yüzüne bakamazdım. Bunu ona anlattığıma çok pişmanım. Ama o anda anlatmak mantıklı gelmişti. Şimdi ise birinin bildiğini düşündükçe daha çok utanıyorum.
Buraya derdimi anlatmak konusunda endişeliyim. Çünkü yargılanmak, hakaret edilmekten korkuyorum. Yapıcı insanların samimi ve gerçekçi yorumlarına ihtiyacım var. Yoksa intihar etmeyi bile şu halimden kurtuluş görüyorum. Ben okulu bitirdiğim için bir yıldır evde oturuyorum. Hiç arkadaşım yok, evden dışarı birkaç kez çıktım sadece. Evde boş oturduğum için sanal ortama bulaştım. Birkaç tanımadığım erkekle yazıştım. Hiçbirinde ileri gitmemiştim. En fazla bir hafta konuşuyordum. Yüz kızartıcı konuşmalar oluyordu. Benim derdim şu. Son konuştuğum erkekle bundan üç gün önce görüntülü konuşurken soyundum. Herkeste şok etkisi yapacak bir olay. Ama ben bunu yaptım. Her yerimi gösterdim. Küçük değilim 22 yaşındayım. Ben bu zamana kadar hiçbir erkekle böyle aşırıya gitmedim. Ama oldu işte. Herkesin cinsel sapkınlık olarak nitelendireceği düşüklüğü yaptım. Düştüm. Düşününce kabus gibi geliyor. İki gün konuştuğum erkeğe bunu yaptım. Gerçek olmamasını kabus olmasını o kadar isterdim ki. Yasamamın bir anlamı kalmadı. Bu zamana kadar koruduğum bütün değerlerimi, edebimi, iffetimi bir anda harcadım, yok ettim. Önümde bir kurtuluş, bir çıkış yolu yok. Ben her şeyi mahvettim. Ben bu duygular içinde buhranlar geçirirken, benimle ciddi düşünen temiz biri vardı. O aradı. Ona yaptığım şeyi yalansız anlattım. O ben senin yanındayım dedi. Ama ben bu kadar pisken onunla temiz bir gelecek düşünemezdim. Bu yüzden bunları gerekçe göstererek olmayacağını anlattım. O da kabul etti. Benim geleceğe ait hiçbir ümidim kalmadı. Her şeyi mahvettim. Onunla olmadığı için değil üzüntüm. Yaptığım iğreçliğe, çirkinliğe üzülüyorum. O anı düşündükçe şok yaşıyorum sonra gerçek olduğunu idrak ediyorum. Her şeyi mahvettiğimi anlıyorum. Herkes yaptığının sonuçlarına katlanmalı. Benim yaptığımın sonucuna katlanmaya razıyım. Cehennemi hakediyorum. Ama dünyada yaşamak çok zor geliyor. 3 gündür bu haldeyim. Beni teskin edecek birine ihtiyacım var. Ben bu günahın verdiği utanç ve acıyla nasıl yaşayacam? Hiçbir şey yapamıyorum. Bana yardım edecek biri yok mu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?