Merhabalar.
Çekine çekine de olsa attım yine kendimi buraya. Geçen haftasonu biraz olaylıydı, yazamadım. Olayları şöyle bir özet geçeyim, kararımın doğruluğu hakkında benim de bir fikrim yok. Onu size bırakıyorum artık.
Geçen hafta düğüne gitmeyince eşimin ailesi eşimle konuşmuş, o da boşanmak istediğimi, sıkıntılarımı ailesine anlatmış. Eşim evde yokken kv-kp çıktı geldi, öyle kavga kıyamet, hakaret değil ama sesler yükseldi, herkes içindekini söyledi. Çıkıp gittiler.
Ailemi arayıp haber vermişler, annem eşimle konuşmuş, babası babamla.
Benim kararım halen kesindi.
O gece eşim oturdu bir şeyler anlattı anlattı, geri adım atmadım, yine ailesine söylemiş olacak ki, tekrar çıkıp geldiler, eşim de evde.
Biz başladık yeniden tartışmaya, kv saydırıyor "bize gelmiyorsun, biz sana ne yapıyoruz, oğluma neden durmadan bunları yapıyorsun?" şimdi uzun uzun yazamıyorum, ben de cevap veriyorum "sen bizden ne istiyorsun, sen neden bizi yalnız bırakmak istemiyorsun, aile olmamızı istemiyorsun, oğluna hep duygu sömürüsü yapıyorsun, evde yemeğe bile gelmiyor, toplanın yaşayın işte birlikte" derken, yaşanan olayları sıralamaya başladım. Eşim kv konuşurken hiç sesini çıkarmadı, aramızdaki tartışmaları dinliyordu, ben konuşurken birden bağırdı kalktı ayağa yeter ya, bıktım sizin aranızda kalmaktan diye, daha da biz bıktırmışız onu, ben bana saldıracak sandım ama nihayet anasına açabildi ağzını, "anne beni arada bırakıyorsun, gelmesem, yemesem içmesem küsüyorsun, gelsem bak işte yuvam dağılıyor. Şunu yapma, bunu etme, biz nerelerden döndük derken, annesi başladı yine ağlamaya ben sizin iyiliğinizi istiyorum, seni çağırmışım yanlış yapmışım, böyle olacağını ne bileyim vs.vs.. Bu defa kendi aralarında tartışma başladı. Eşim annesine "anne kuma mısınız siz, ben bu kadını sana kuma mı getirdim, niye böyle yapıyorsun?" Dedi. Yine arada kaldığından dem vurup, artık beni rahatsız ediyorsa ailesine sık gitmeyeceğini, gerekirse özel günler dışında hiç gitmeyeceğini, vaktini bize ayıracağını filan söyledi. Kv-kp sonunda siz mutlu olun da gelmeyine bağlayıp, küsüp gittiler.
Bu daha özeti işte.
Ve evet, bu olaydan sonra tekrar oturup konuştuk, yine ikna oldum.
İyi mi kötü mü bilmiyorum. Eşim bundan sonra çok çok dikkatli olacağına, ben de bir daha bu boşanma lafını gündeme getirmeyeceğime söz verdim. Ha şayet taraflardan birisi sözünü unutursa, hiç kimseye duyurmadan, hiç sorun ve gürültü çıkarmadan boşanacağımıza da söz verdik.
Durumlar böyle. Bir haftadır sözünü tuttu. Hiç gitmedi, vaktinde evindeydi.
Yine her şey zamana kaldı.
