- 4 Eylül 2015
- 1
- 17
- 3
- 35
- Konu Sahibi sipsakci89
- #1
Merhaba hanimlar,
Uzun zamandir bu hikayemi sizlerle paylasmak istiyordum bugüne kismetmis :)
Yurtdisinda yasiyorum. Liseden sonra okulu biraktim, 18e yeni girmistim.
1,5 sene bir magazada calistim. 19 yasimda orayi biraktim cunku is arkadaslarimla anlasamiyordum. 21 yasina kadar calismadim. Hem issiz hem okulsuz evde oturdum hep,
pek sosyal bir hayatimda yoktu. Sonra 1 yillik bir egitim aldim, magazada calisip yukselmek icin
(turkcesini bilmiyorum). Diplomami aldiktan sonra 6 ay bir magazada calistim, ve orasida olmadi.
Cok bunalmistim artik, neredeyse 23 yasima girecektim, yasitlarim avukat, doktor olma
yolunda ilerlerken ben bos gezenin boz kalfasiydim resmen. Ailem bile hergun sikayet ediyordu,
sonra babam birgun aldi beni karsisina oturttu, ve dedi ki 'ya magazada duzgun bir is bulup calisirsin, ya da girer bir fabrikada calisirsin yeter artik kocaman oldun milyoner degilim ben kendi parani kendin kazan'. Babamin bu laflari bana cok koydu acikcasi. Ama hakliydi tabii.
O konusmanin ustune birde dugune gidecektik yakin bir tanidigimizin. Dugun sahibi benim annemin cok yakin bir arkadasi ve onu esi ile konusurken duydum 'calgicilar bile fotografcidan daha hesapli yahu' dedi ve o an benim aklima cok guzel bir fikir geldi.. bende fotografci olmak istiyorum dedim. Sans o ki dugunden 2 hafta sonra bir is buldum guzel bir kiyafet magazasinda ve mart ayina kadar, yani 5 ay boyunca her ay kenari 800 euro koydum. 4000 euro tamamlayinca once profesyonel bir fotograf makinasi aldim ve bir fotografcilik okuluna yazildim. Tam 2 sene sonra okulum bitti. Artik fotograf cekme hakkinda her seyi biliyordum ve ogrenmistim. Cok yakin bir arkadasimin dugunundeki butun fotograflarini ben cektim ve ertesi gun facebook gibi sosyal sitelerde sayfalar actim ve 4 ay gibi kisa bir surede hafta sonlari icin kina, nisan ve dugun icin fotografci arayan insanlardan bir suru teklifler geldi. Simdi uzerinden neredeyse 1 sene gecti ve cok sukur islerim super gidiyor, cok guzel para biriktirdim. 2 ay sonra 26 yasima girecegim, ve 2,5 sene icinde basardiklarimi gordukce kendimle gurur duyuyorum. Demek istedigim su.. hic bir zaman umutsuzluga kapilmayin. Calismak herseyin anahtaridir. Bir laf var; dum spiro spero (nefes aldigin surece umut var demektir), gercektende oyle!
Okuyan herkese tesekkurler :)
Uzun zamandir bu hikayemi sizlerle paylasmak istiyordum bugüne kismetmis :)
Yurtdisinda yasiyorum. Liseden sonra okulu biraktim, 18e yeni girmistim.
1,5 sene bir magazada calistim. 19 yasimda orayi biraktim cunku is arkadaslarimla anlasamiyordum. 21 yasina kadar calismadim. Hem issiz hem okulsuz evde oturdum hep,
pek sosyal bir hayatimda yoktu. Sonra 1 yillik bir egitim aldim, magazada calisip yukselmek icin
(turkcesini bilmiyorum). Diplomami aldiktan sonra 6 ay bir magazada calistim, ve orasida olmadi.
Cok bunalmistim artik, neredeyse 23 yasima girecektim, yasitlarim avukat, doktor olma
yolunda ilerlerken ben bos gezenin boz kalfasiydim resmen. Ailem bile hergun sikayet ediyordu,
sonra babam birgun aldi beni karsisina oturttu, ve dedi ki 'ya magazada duzgun bir is bulup calisirsin, ya da girer bir fabrikada calisirsin yeter artik kocaman oldun milyoner degilim ben kendi parani kendin kazan'. Babamin bu laflari bana cok koydu acikcasi. Ama hakliydi tabii.
O konusmanin ustune birde dugune gidecektik yakin bir tanidigimizin. Dugun sahibi benim annemin cok yakin bir arkadasi ve onu esi ile konusurken duydum 'calgicilar bile fotografcidan daha hesapli yahu' dedi ve o an benim aklima cok guzel bir fikir geldi.. bende fotografci olmak istiyorum dedim. Sans o ki dugunden 2 hafta sonra bir is buldum guzel bir kiyafet magazasinda ve mart ayina kadar, yani 5 ay boyunca her ay kenari 800 euro koydum. 4000 euro tamamlayinca once profesyonel bir fotograf makinasi aldim ve bir fotografcilik okuluna yazildim. Tam 2 sene sonra okulum bitti. Artik fotograf cekme hakkinda her seyi biliyordum ve ogrenmistim. Cok yakin bir arkadasimin dugunundeki butun fotograflarini ben cektim ve ertesi gun facebook gibi sosyal sitelerde sayfalar actim ve 4 ay gibi kisa bir surede hafta sonlari icin kina, nisan ve dugun icin fotografci arayan insanlardan bir suru teklifler geldi. Simdi uzerinden neredeyse 1 sene gecti ve cok sukur islerim super gidiyor, cok guzel para biriktirdim. 2 ay sonra 26 yasima girecegim, ve 2,5 sene icinde basardiklarimi gordukce kendimle gurur duyuyorum. Demek istedigim su.. hic bir zaman umutsuzluga kapilmayin. Calismak herseyin anahtaridir. Bir laf var; dum spiro spero (nefes aldigin surece umut var demektir), gercektende oyle!
Okuyan herkese tesekkurler :)
