Başınızdan geçen ilginç kazalar

valla bende seçmece bi sürü kaza anım vardır Allah beterinden saklasın da
- ilkokulda falanım, Efes pilsen basketbol takımının corach kupasını aldığı popüler zamanları...o zamanlar bol bol maça giderdik ablamlarla...efenim yine bi akşam eve dönüyoz, rahmetli babam da çok pimpirikli adamdı, bi de bana ekstra düşkündü...ablam:hadi dedi babamı kandıralım, didem dayak yedi diyelim...tamam la, dedim tam böyle üstümü başımı dağıtıp dayak süsü veriyodum kii, ayağım kaldırıma takıldı ZBAMMMM diye yüzüstü betona çakıldım:90: ama dayak yesem o hale gelmem, üst dudak patlamış, dişler nerdeyse dökülecek, dudağımın üst kısmı da kanıyo şakır şakır...eve bi gittik ama babamın yüreğine iniyodu yani....
- lise döneminde benim kazalar tavan yaptı...odamda yatağımda oturuyom gündüz vakti, dergi felan okuyom..sırtımı da yatakla bitişik olan dolaba vermişim bööle keyif gıcır...zırt diye telefon çaldı...akıllı ablam da dolabın üst kapaklarını açık bırakmış mı, yerimden sıçramamla beynimi dolap kapağında bırakıp tekrar oturmam bir oldu....yarebbim o nasıl bi acıdır...ama gidip ağlaya ağlaya telefonu da açtım o ayrı tabe
- lise sonda okuldan dönerken otobüsün gazabına uğradım, aabi sağolsun tam fren yapmamış, ben de 1 ayağımı yere atmış bulundum; kaleci misali yanlamasına, çamura düştüm otobüsten...sonra o yarım çamurlu halimle eve kadar sakin sakin yürüdüm
- yine lisede, öğle tatilinde öğretmen masasında ileri geri sallanmaca oynarkene (!) masayı tutamadım, arkaüstü yere yapıştım ama Allahtan kız lisesine gidiyodum
- üniversitede de deli kar yağıyo, sinema bileti almışım (neredesin firuze) inat ettim bilet yanmasın diye sinemaya gitmeye karar verdim...daha yarı yolda, sol bacağımın üzerine GÜMMMMM diye düştüm...her taraf buz, kimse gelip de beni kurtaramıyo da, kaldım öyle...sonra Allah tarafından bi teyzecik geldi, kollarımdan tuttu kaldırdı beni ama ben manyak olduğum için, o üzerine basamadığım ayağımla o buzda, yürüye yürüye o filme gittim, sonuna kadar da izledim...ertesi gün yürüyemiyodum tabi söylememe gerek yok sanırım...
 
Bende anlatıcamm bendee 11 yaşındaydımm hem sınıf arkadaşım hemde mahalleden arkadaşım hemde en yakınn arkadaşım olannn Güneşş hergün olduğu gibi bize gelmişti,evde 2 kişiyiz ama saklambaç oynamaya karar verdik ailenin tek çocuğuyum ve 9 yaşımdan beri yalnızım annem çalıştığı için.Neysee o dönemlerde herkes 99 depreminin etkisindeydi halen,artçı sarsıntılar oluyordu ara sıra.Ben saklanacaktım arkadaşım bulacaktı.Saymaya başladı,gardolabımın içine girdimm askıda duran kıyafetlerin arkasına saklandım (hani dolabı açarsa beni görmesin diye) neyse Güneş aradı aradı beni bulamadı,dolaba bakmak en son aklına gelmiş olacakki kapağı açmasıyla kapaması bir olduu.O an nası bi sevinç bende ki nasıl bi gurur bulamadııı bulamadııı diee kıs kıs gülüyorum dolabın içinden bu iş artık oyundan çıkmıştı benim dolaptan çıkmaya hiç niyetim yoktu kızı çıldırtmak istiyodum bi ara evin kapısının açılıp kapandığını duydum,içimden diyorumki seni gidi seniii aklın sıra evden çıkmış gibi yapıp benii yerimden çıkaracaksınn o sıra içinde olduğum dolap beşik gibi sallanmaya başladı..Ben aynen böyleyim;Güneeeşş salaklaşmaaa deprem oluyo sancamm dimiiii ne gariptirki ben bunları söylerken kapııı yumruklanıyoooo Tuğçeeee çıkkk deprem oluyooooo :18: O an o dolaptan nası fırladığımı inanın hatırlamıyorum..Kapıyı zor açtım arkadaşım içeri girdi ağlıyoruz ikimizde sarılmışız dizlerimiz nasıl titriyo ama :18: neyse yalın ayakk fırladık aşağı bi baktım annemle babam geliyolarrr ben korkudann nasıl ağlıyorummm ama zor sakinleştirmişlerdi
 


kizlar bir alemsiniz ikinizde
ozellikle hevuk sen baskasin yahuuu super
 
cok kucugum daha okula falan gitmiyorum...
yazin aile dostumuzun pansiyonunda kaliyoruz ailecek...
gunes batmis, yemek saati yaklasiyor hepimiz dostlarla toplasip yemek yiyecegiz...herkes giyinme suslenme asamasinda...
aile dostumuzun oglu ile ben oynuyoruz yine...
elimize boru...
borunun icine ta$ koyuyoruz...bir hup diye kendimize cekiyoruz ta$i bir de huf diye itiyoruz nefesimizle
ben hup huf yaparkene buyuk bir ''hup'' ilen borunun icindeki ta$i yutuveriyorum
tas ta deniz tasi sayilir kaygan ve putursuz bir sey...sahile yakin yerdeyiz etrafimizda hep oyle taslar var...
ben o hisimla tabi kendimi ailemin yanina atiyorum ve buyuk ablama su soruyu yoneltiyorum:
-abla ta$ yutan olur mu???
olmekten korkuyorum yani
ablamlar durumu anliyor annemle babama soyleyince beni dogru aile dostumuzun arabasina atiyorlar ve hastane yolunu tutuyoruz...
anneme soruyorum nereye gidiyoruz diye, annem ''dondurma yemeye gidiyoruz'' diyor ve bu sirada bogazimi elleyip duruyor tas nerede diye ve o sirada bogazimda duran tas iniyor neyseki...
film cekiliyorum falan doktor diyor ki korkulacak bir sey yok, tas kizinizdan dogal yollarla cikacak, takip edin
artik o ta$i neremden cikardigimi siz tahmin edin

herkes bilir bu komik hikayeyi, hatta bu oyunu oynadigim kisi daha gecen dun faceden bana ''ta$ yutan olur mu? :) annemle hatirlayip gulduk'' yazdi :))
 
Son düzenleme:
kızlar hepinizinkini okudum hepsi süperrr benim çocukluğumdaki en trajedik olaylardan biridir bu anlattığım kimse okumadımı yaaa
 
Hepsini okumadım ama okuduklarımın kimisine inanılmaz güldüm.Hepinizi Allah korumuş ama anlatımlar müthiş ben ne yapayım.

Bir tane de ben anlatayım..Kaç yaşlarında olduğumu hatırlamıyorum ama okula falan gitmiyordum.Dedemlerin ikinci katta ki evin camından bakıyorduk abimle.Öyle bir manzara falan bişey yok.Bende küçük olduğumdan boy falan kısa bi yastığın üstüne çıktım.Ama yok boy yetişmiyor.Biraz daha yükselttim bu yastıkları. Kemal Sunal'ın bir filmi var aşağı bakarken havuza çakılması.Aynı o sahneyi yaşadım ! Tek bir farkla ben betona çakıldım. Sonrası tabii yok..Bayılmışım falan.Ama hala ikimizde hangi akla hizmet betona o kadar bakmaya uğraştık bilemiyorum.
 
benim genellikle ölümün ucundan kılmayı kurtulmak gibi küçükken kazalarım var ben 13 yaşımdayım annem babam çalışıyor ben akşam 5 te okuldan geliyorum onlar 9 10 gelene kadar evde yanlızım tam bir çizgi flim hastasıydım o zamanlar özellikle şirinler neyse annem fabrikada çalıştığı için genelde mesaiye kalırdı o zamanlar bizim ev tabi sobalı 12 sene öncesi ben o gün okuldan geldim bi türlü sobayı yakamadım sinirden ağlicaktım nerdeyse :95: neyse annemi aradım fabrikadan tabi cep telefonuda yok o zaman varsada yeni çıkmıştır annem tarif ettim kapattım teli yine beceremedim neyse nasıl olsa o gelince yakar diye bende katalitiği yaptım bildiğiniz üzere tüplü aldım elime romanı geçtim tam karşısına yere okumaya başladım tam o sırda uyku çöktü meğersem katalitikten çıkan gaz beni ağırlaştırmış annem gelmiş basmış zile açmamışım onunda allahtan anahtarı varmış açmış kapıyı bi bakmış ben baygın yatıyorum iki dizimin üstünde aldı beni kullanmadığımız misafir salonumuz vardı o zmanlar oraya götürüp camı açtı onu karşımda görünce şok oldum kafam dönme dolap gibi dönüyordu:95: :44: yani o gece mesaiye kalsa ben belki rahmetli olmuştum.. o günden beri katalitik ufo gibi şeylerden hep korkarım fişini çekerim :93:
 
allah korumuş resmen....
 
benımde ayagımın ustunden araba gectı sanıyodum ama abımın ayakkabısı vardı ayagımda megersem ayakkabının burnunun ucundan araba gecmıs
 


Allah iyiliğini versin gülme krizine girdim
 


Kitap yazsaana sen yaa
 
ben çok manyak bir çocuktum. 3. katta oturup da balkonun demirlerine oturmak mı desem, balkonun diğer tarafına(evet bildiğiniz boşluk tarafına) geçmek mi desemm neler neler ya. Bir de sürekli boğulma tehlikesi yaşardım. Ya sudan ya boğazıma kaçan şekerden...Allah korumuş valla
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…