- Konu Sahibi yenicherry
- #61
aynı benim o günlerdeki halim,düşüncelerim..
sanırım çoğumuz buna benzer şeyler yaşadık hissettik ama geçti gitti işte
hatta sana birşey söyliyeyim mi oğlum iki yaşına geldi neredeyse ve ben o kabus dediğim kırk günümü özlüyorum şimdi düşündüğümde desem inanır mısın?
gece kalkıp omu emzirmeyi,emerken uyumasını izlemeyi özledim
büyüdükçe bebekliğini arıyorsun bu bir gerçek
şimdiki aklım olsaydı o günleri kendime zehir edeceğime tadını çıkarırdım
ben senden de kötü bir ruh halindeydim,bebeği duvara çarpasım falan geliyordu
annemi aradım çağırdım sonunda ve oğlumu gece yanında yatırmaya başladı,benden korktu kadın..
ama işte deneyimli bir anne olmaya başladığında,çocuğun büyümeye başlayıp farklı sorunlarıyla boğuşmaya başladığında da diyorsun ki 'aa şimdi olsa o günlerim o kadar küçük bebeği tek parmağımla bile idare ederim'
sabır canım,hepimiz aynı böyle şeyler yaşayarak geçtik ve deneyim oldu bunlar bize,böyle böyle pişip anne oluyoruz işte.yoksa nasıl cesaret edip tekrar çocuk doğurabilrdik ki..
üzülme kendini suçlama sakın
gelebiliyorsa annen gelsin ya da sen git bence biraz
benimle ayni seyleri yasamis insanlarin olmasi ne rahatlatici
inaniyorum gececk
sadece aglama krizlerinde doymadiginda yada doymadigini sandigimda ya sabir cekiyorum
bir gun buyuyecek ve ben onun gozlerine bakip bu gunleri aciyla yad edecegim
belki pisman olacagim sizinde dediginz gibi
ama yorgunlugum ve caresizligim bunu idrak etmemi simdilik engelliyor..
dusunuyorum kendi kendime eger cocuk buyumek benim sabdigim kadar zor yada imkansiz olsaydi
butun kadinlar anne olmak icin ugrasmazdi
erafimdaki herks anne..
ama oyle ama boyle zaman geciyor
ve ben
hayatin sabira denk oldugunu bir kere daha tasdik ediyorum...