Bebeğimi annem bakıp büyütmek istiyor, bende kalsın diyor. Sizce vermeli miyim?

birbaktim

birbaktim

Üye
Kayıtlı Üye
27 Kasım 2024
265
-317
13
33
Merhaba arkadaşlar. Ben doğum sonrası depresyonu çok ağır yaşadım ve hala yaşıyorum maalesef. Psikiyatriye gittim ve şu an ilaç tedavisi alıyorum. Emzirmeyi bebeğim 10 günlükken bırakmak zorunda kaldım. Anneme yakın oturuyorum. Annemde kalıyorum 20 gündür. Dün çıldıracak noktaya geldim artık bebeğin ağlamasına tahammül edemediğimden. Yeter artık bıktım usandım canımdan bezdim gibi laflar ettim. Çok agresif davrandım. Annem de ver bebek 1 sene kadar benimle kalsın her gün gel gör ilgilen ama biraz ben büyüteyim sen de bu arada tedavini tamamla diyor. Annem abimle yaşıyor, babamla yıllar önce boşandılar. Zaten doğum yaptığım günden beri annem ilgilendi çocuğumla. Çok alıştı ona. Şimdi ben kararsızım. Annemin dediği gibi mi yapsam. Bebeğe kendi evimde kendim bakmaya kalksam iyileşme sürecim daha zor geçecek onu biliyorum. Psikiyatrist de aynı şeyi söyledi. Şu dönemde evine gidip bebeğe yalnız bakmayı düşünme dedi. Öfkemi ve negatif duygularımı kontrol edemiyorum ben bu dönemde. Eşime de bahsettim annemin önerisinden. Pek sıcak bakmadı ama karşı da çıkmadı. Kararı bana bırakıyor gibi.
 
birbaktim .!.:
Merhaba arkadaşlar. Ben doğum sonrası depresyonu çok ağır yaşadım ve hala yaşıyorum maalesef. Psikiyatriye gittim ve şu an ilaç tedavisi alıyorum. Emzirmeyi bebeğim 10 günlükken bırakmak zorunda kaldım. Anneme yakın oturuyorum. Annemde kalıyorum 20 gündür. Dün çıldıracak noktaya geldim artık bebeğin ağlamasına tahammül edemediğimden. Yeter artık bıktım usandım canımdan bezdim gibi laflar ettim. Çok agresif davrandım. Annem de ver bebek 1 sene kadar benimle kalsın her gün gel gör ilgilen ama biraz ben büyüteyim sen de bu arada tedavini tamamla diyor. Annem abimle yaşıyor, babamla yıllar önce boşandılar. Zaten doğum yaptığım günden beri annem ilgilendi çocuğumla. Çok alıştı ona. Şimdi ben kararsızım. Annemin dediği gibi mi yapsam. Bebeğe kendi evimde kendim bakmaya kalksam iyileşme sürecim daha zor geçecek onu biliyorum. Psikiyatrist de aynı şeyi söyledi. Şu dönemde evine gidip bebeğe yalnız bakmayı düşünme dedi. Öfkemi ve negatif duygularımı kontrol edemiyorum ben bu dönemde. Eşime de bahsettim annemin önerisinden. Pek sıcak bakmadı ama karşı da çıkmadı. Kararı bana bırakıyor gibi.
Genişletmek için tıkla...
Bence saçma bir karar. Sizde kalsın anneniz yanınızda olsun böyle böyle sanki daha da alisamayacaksnz 1 yıl sonrada devam ediyor ağlamaları sizin yanınızda olmasa iyi oldum deseniz bile yine tahammül edemeyeceksnz.
Bence bebek kendi evinde kendi annesiyle kalsın. Anneniz de madem yakın baba da yok günün çoğunluğunu da hep sizin evde olsun.
 
bu teklifi değerlendirmenizi psikolojinizin bozuk olmasına veriyorum. yoksa gerçekten aşırı saçma. o zaman anneniz gelsin sizinle yaşasın. doğum sonrası depresyonun çok ağır olduğunu biliyorum ama bu bir çözüm değil.
niyetim yargılamak da değil ama gerçekten bir daha söyleyeceğim aşırı saçma bir fikir. birlikte kendi evinizde bakmayı deneyin. bakımını veremeyecek durumdaysanız bile en azından aynı evde olmalısınız bebeğinizle.
 
birbaktim .!.:
Merhaba arkadaşlar. Ben doğum sonrası depresyonu çok ağır yaşadım ve hala yaşıyorum maalesef. Psikiyatriye gittim ve şu an ilaç tedavisi alıyorum. Emzirmeyi bebeğim 10 günlükken bırakmak zorunda kaldım. Anneme yakın oturuyorum. Annemde kalıyorum 20 gündür. Dün çıldıracak noktaya geldim artık bebeğin ağlamasına tahammül edemediğimden. Yeter artık bıktım usandım canımdan bezdim gibi laflar ettim. Çok agresif davrandım. Annem de ver bebek 1 sene kadar benimle kalsın her gün gel gör ilgilen ama biraz ben büyüteyim sen de bu arada tedavini tamamla diyor. Annem abimle yaşıyor, babamla yıllar önce boşandılar. Zaten doğum yaptığım günden beri annem ilgilendi çocuğumla. Çok alıştı ona. Şimdi ben kararsızım. Annemin dediği gibi mi yapsam. Bebeğe kendi evimde kendim bakmaya kalksam iyileşme sürecim daha zor geçecek onu biliyorum. Psikiyatrist de aynı şeyi söyledi. Şu dönemde evine gidip bebeğe yalnız bakmayı düşünme dedi. Öfkemi ve negatif duygularımı kontrol edemiyorum ben bu dönemde. Eşime de bahsettim annemin önerisinden. Pek sıcak bakmadı ama karşı da çıkmadı. Kararı bana bırakıyor gibi.
Genişletmek için tıkla...
Bi yaşıma daha girdim. Ufacık, sizin doğurduğunuz bir bebeği anneye bırakıp, misafir gibi günlük mü gidip göreceksiniz? Bu çocuk 1 sene sonra annenize anne dediğinde ne yapacaksınız?
 
Bu işi şimdi çözmezseniz bir daha asla kabullenemezsiniz tedavi sürecinize devam edin lütfen. Ve bebekle annenizi yanınızdan ayırmayın. Bebekle iletişim kurmaya başladıkça alışacaksınız her şey güzelleşecek. Bu sürede de anneniz yardım etsin. Gerçekten çok saçma bir fikir bu arada.
 
Rprnn .!.:
Bence saçma bir karar. Sizde kalsın anneniz yanınızda olsun böyle böyle sanki daha da alisamayacaksnz 1 yıl sonrada devam ediyor ağlamaları sizin yanınızda olmasa iyi oldum deseniz bile yine tahammül edemeyeceksnz.
Bence bebek kendi evinde kendi annesiyle kalsın. Anneniz de madem yakın baba da yok günün çoğunluğunu da hep sizin evde olsun.
Genişletmek için tıkla...
Ama tedavimi görmüş olacağım. Yani tedavim bitmiş olacak. Şu an tedavi sürecinde olduğum için, iyileşemediğim için yanımda olması beni zorluyor.
 
birbaktim .!.:
Ama tedavimi görmüş olacağım. Yani tedavim bitmiş olacak. Şu an tedavi sürecinde olduğum için, iyileşemediğim için yanımda olması beni zorluyor.
Genişletmek için tıkla...

Tamamen iyileşmeniz için tedavi sürecini bebekle tamamlamanız gerekiyor. Sonra her şey başa saracaktır.
 
ne kadar zor bir dönem geçirmiş olursanız olun bebeği bırakmak asla olmaması gereken bir şey. Tamam kendiniz tek bakmayın ama bırakmak ne demek. Bebek sizi annesi olarak bilmez ki. İlaçları değiştirin iyi gelmiyorsa. Bir mesajınızda günün 2 saati ağlıyor demişsiniz çok normal bu o daha yenidoğan. Benim kızımda uyanık olduğu her an ağlardı fazla uyumazdı da evde kucağımda dört dönüyordum sussun rahatlasın diye. demek ki bir derdi var bebeğin birazda çocuğun derdiyle ilgilenin doyuyor mu acaba gazı mı var üzüldüm bebeğe de size de umarım kısa sürede atlatırsınız.
 
Lohusa depresyonu gibi hiç bir sıkıntı yaşamamama rağmen bende ilk 3 ay bebeğimi benimseyememistm sanki başkasının bebeğine bakıyor gibiydim. Annem kaynanam yanımda kaldı 40im çıkana kadar onlar yüzünden de biraz biraz Alışamıyordm benden önce onlar koşuyordu bebekle ilgili herşeye onlar gittikten sonra bebeği yavaş yavaş benimsemeye başlamıştık 3. Ayında artık tam anlamıyla benim evladım olduğunu biliyordum.
Siz 1 yıl uzak kalsanız sonrası çok daha zor olabilir bu sefer de Bebek kabullenmez sizi
 
sizi hangi konudan hatırlıyorum diye düşünüyordum buldum… kkdakileri kişisel gelişimden uzak, binevi cahil ve açıkça kezban demiştiniz kocaları porno izliyo bilmem ne yargıları adı altında konu açmıştınız. Psikolojinizi o zamanda çok sorgulamıştım. Çok ciddi desteğe ihtiyacınız var
 
Son düzenleme:
Çocuğu tek başınıza yapmadınız. Babayı evladından mahrum bırakma hakkınız yok. Anneniz size çok yardımcı olmak isterse gelip sizde bakım desteği verebilir veya günlük bir iki saat dışarda yalnız zaman geçirmenizi sağlayabilir. Ne demek bebeği bir yıl anneye bırakmak. İnsan kedi yavrusunu bırakmaz
 
Lohusa depresyonunu ciddiye alıyorum ve çok ağır bir durum olduğunun farkındayım ama böyle olmaz.
Anneniz size gelsin, bebeğinizle olan bağınızı koparmayın. Sizin çocuğunuza alışmanız lazım, onun olduğu bir hayatı kabul etmeniz lazım bu da tedavinin bir parçası diye düşünüyorum.
Hiç doğurmamışsınız gibi yapıp sadece ilaç tedavisi alarak bir yere varamazsınız.
Kendi çocuğunuzdan bebek diye bahsetmenizden bile belli ruh haliniz.
Lütfen anneniz size gelsin, diğer ihtimal çok mantıksız. İlaçla düzelip 1 sene sonra neredeyse hiç bağ kuramadığınız bir çocukla nasıl başa çıkacaksınız?
 
Malesef çocuk 1 sene sonrada ağlayacak. Sürekli sorunları olacak. Onlara alışmak zorundasın. Annen evine gelip yardımcı olabilir.
 
Tamam iyi değilsiniz anlıyorum ama bebeginizden ayrı kalmayın ilerde bunun pişmanlığını çok yaşarsınız
Annen destek oluyormuş ne güzel hep birlikte aşarsınız sizde hastayım diye kendinizi salmayın herkesten çok size muhtaç bir bebek var çünkü
 
Red Phoenix .!.:
Lohusa depresyonunu ciddiye alıyorum ve çok ağır bir durum olduğunun farkındayım ama böyle olmaz.
Anneniz size gelsin, bebeğinizle olan bağınızı koparmayın. Sizin çocuğunuza alışmanız lazım, onun olduğu bir hayatı kabul etmeniz lazım bu da tedavinin bir parçası diye düşünüyorum.
Hiç doğurmamışsınız gibi yapıp sadece ilaç tedavisi alarak bir yere varamazsınız.
Kendi çocuğunuzdan bebek diye bahsetmenizden bile belli ruh haliniz.
Lütfen anneniz size gelsin, diğer ihtimal çok mantıksız. İlaçla düzelip 1 sene sonra neredeyse hiç bağ kuramadığınız bir çocukla nasıl başa çıkacaksınız?
Genişletmek için tıkla...
Peki annem ne zamana kadar bize gelecek? Onun da bir sonu yok ki. O da bir kaçış.
 
birbaktim .!.:
Peki annem ne zamana kadar bize gelecek? Onun da bir sonu yok ki. O da bir kaçış.
Genişletmek için tıkla...
Bu kaçış değil, destek almak. Siz kendi evinizde bebeğinizle birlikte yaşamaya devam edeceksiniz, tedavinizde devam ederken anne olmaya alışacaksınız.
Asıl bebeğinizi 1 sene bırakmak kaçış, sonra ne olacak? Onun sonu var mı?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
6K
SARILARIN FILIZ
SARILARIN FILIZ
P
Hamilelik lohusalık ve evlilik
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
10K
maverahil
M
bessste
Sorun annemde mi eşimde mi?
3 4 5
Yorumlar
89
Görüntüleme
5K
mslsnm
mslsnm
ladylena
içimi dökmek istiyorum
Yorumlar
10
Görüntüleme
4K
ozgurkiz077
O
S
Eşimle ikinci evliliklerimiz, çıkmazdayım
11 12 13
Yorumlar
240
Görüntüleme
26K
life without anxiety
life without anxiety
Back
X