- 6 Ocak 2015
- 2.212
- 1.208
- 133
- 35
- Konu Sahibi ikincielci
- #1
Çok mutsuz çok üzgünüm. Kaybım yüzünden değil ama özlem ve vicdan azabı yüzünden canım çok acıyor. Minnoş kızımı koklayıp öpemeden toprağa verdim canım acıyor. Biliyorum ki cennette bizi bekleyecek ama içimdeki özlem dinmiyor. 15 gün oldu onu kaybedeli ama ilk anki gibi taze acım. Hayat devam ediyor, yiyor içiyorum gülüyorum ama kalbimin üzerindeki bıçak hep orada duruyor sanki. Olayın nasıl olduğunu tekrar anlatmaya kalbim dayanmayacak o yüzden linkini aşağı bırakıyorum okumak isteyenler için. Burada sadece derdimi anlatmak istedim. Belki yazarak biraz rahatlarım diye düşünüyorum. Melek kızımın yüzünü unutmamaya çalışıyorum sürekli düşünüyorum. Hastaneye erken gitseydim kurtulur muydu demekten kendimi alamıyorum. Zamanı geri almak istiyorum o güne geceye dönebilmek istiyorum. Gidip mezarı ellerimle kazıp kızıma doyasıya sarılmak istiyorum.
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/37-4-te-bebegimi-kaybettim-7-11-2018.1098562/
Ekleme (2 aralık) : Eşim beni suçluyor. O gün çok yorulmuştun senin yüzünden oldu diyor
doktorlara defalarca sorduk, yoruldum bundan olur mu dedik hepsi de olmaz o yüzden dediler yorgunluk etkilemez dekolmanı dediler. Ama kocam hala beni suçlu görüyor. Gündüz çok yoruldun o yüzden oldu diyor.
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/37-4-te-bebegimi-kaybettim-7-11-2018.1098562/
Ekleme (2 aralık) : Eşim beni suçluyor. O gün çok yorulmuştun senin yüzünden oldu diyor

Son düzenleyen: Moderatör: