""Bebeğimi kaybettim, acımı anlamıyor ve abartılı buluyorlar." Diyen arkadaşlar...

cavda

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Temmuz 2012
291
5
96
Bu acı o kadar tarifsiz ki... Ben şunu öğrendim ki çocuk sahibi olanlar bile evladını kaybetmenin nasıl bir acı olduğunu bilemez.
Bu süreçte çevremdekiler beni anlıyormuş gibi yapıyorlar. Ancak anlamsız ve abartılı buluyorlar. Ben acımı bile yaşayamıyorum ağlayamıyorum o saçma bulan bakışlar yüzünden.
İyiki de bu sitedeyim burada terapi oluyorum... acımın anlamlılığını anlıyorum....ve acılarıma saygı duyuluyor.
 
gecmis olsun.bizi bizden baskasiniin anlamasi imkansiz,bu aci tadilmadikca anlasilmaz, ama kimsede tatmaz insaallah.benim dört kaybim var.evladi olanlara imrenerek bakiyorum,insaallah kiymetlerini bilirler diyorum,cünkü dünyanin güzel mucizesini sahipler.bir yavruya sahip olamamak cünkü cok aci verici.
 
herkes anlıyormuş gibi yapar ama kimse anlamaz.. yeri geliyor eşi bile anlamıyor insanı..kırk kat yabancılar nerden anlasın. başına gelirse ancak evet haklıymışsın der..yoksa " herkesin başına gelebilir, bak bizim başımıza ne geleceği belli mi, her an her şey olabilir " diyen insanlar dediklerine kendi de inanmıyor.insanın dilinde herşey.. işte belki de o yüzden allahım bizi sınıyor. bakalım dilinde söylediğini eyleme dökebilecek misin? allahtan geliyor demek kolay.. allahtan gelene tüm kalbinle razı olabilecek misin? dilin napalım buna şükür derken için " allahım neden ben" diye soracak mı?

allahım sınıyor işte..sınavı geçenlerden eylesin inşallah bizleri..yoksa dünyada göremediğimiz meleklerimizi ahirette de göremeyebiliriz..ben şimdi bunun için dua ediyorum. allahım diyorum bebeğimi öbür dünyada yanımda eyle..orda göreyim yüzünü. isyanım yok.sitemim yok. üzülüyorum evet ama peygamber bile üzülmemiş mi evladına? insanız diyorum.. üzülüyorum, insanlara bazen kızıyorum, içten içe hamilelere hayıflanıyorum ama affet diyorum..

halden anlamayana hal anlatmayacaksın..güleceksin bişey olmamış gibi yapacaksın.. gözyaşını bi halden anlayanlar bilecek bi de rabbin.. başka yolu yokk...
 



arkadaşım allah cennette kavuştursun cümlemizi inş. kesinlikle yaşayan bilir gerisi boşş allah kimseyede yaşatmasın bizlerinde son sınavı son acısı olsun inş.
kesinlikle içine atla ağlamak istiyorsan ağla sızla konuş ama asla içine atma sana sonra dert olarak geri dönmesin evet anneyiz merhamatimizden dolayı ağlıyoruz istesekte susamayız rabbim hepimizin yar ve yardımcısı olsun inş. dışardaki insanlar için konuşmak çok kolay , ateş düştüğü yeri yakar bu söz boş değil onun için acını yaşa içine atma geçmesini bekle artık geçmiyecek eski sen olamıyacaksın o meleğin hep senle olacak annesi artık hiç yalnız hissetmeyeceksin kendini rabbim cennetinde kavuştururu bizleri inş. çok zor çok acı ama yapabilceğeimiz hiç bişey yok çok dua edelim ki rabbim bizleri tekrar hayırlısıyla anne baba olmayı nasip etsin inş.
 
ancak yaşayan bilir canım yoksa insanlara yaşadıkların masal gibi geliyor malasef bende bebeğimi kaybettiğim zaman çevremdeki herkesin bütün davranışları bana batıyordu.benim acım var onlar ne yapsalar rahatsız oluyodum yemek bile yemelerinden.bebeğimi kaybedipte hastaneden direk ablama geçmiştim eve gelipte oğlumun eşyalarını görmeyeyim diye.bayram arifesiydi.hiç unutmuyorum ben bir odaya kapattım kendimi yatıyorum ablam harıl harıl bayram temizliği yapıyor nasıl üzülmüştüm anlatamam.oysa ablamın ne kadar üzüldüğünü arada gizli gizli ağladığını bildiğim halde.işte hayat devam ediyor.
 
bebeğini ne kadarlıkken kaybettiğini yazmamışsın bilemiyorum fakat önemli olan şu ki anneliği sana hisssettirmiş ya..ben bebeğimi 7 ay karnımda taşıdım.tekmelerini hareketlerini hissettim.o bizim için mucize bebekti.Çünkü ilk çocuğum şu an 11 yaşında [kızım] ve altı yıldır tekrar bebeğimiz olsun isterken dr.lar tüp bebek bile denemeyin olmaz demişlerdi.Fakat biz tevekkül ettik, Rabbimize her daim dua ettik takdir ilahidir dedik.Ve çok şükür ki tedavi olmadan hamile kaldım.Daha hamileliğimin ilk günlerinde cinsiyetini bile öğrenmeden oğlumuz olursa adını Mahmut Ali koyalım diye karar verdik.Eşimin her iki dedesinin adlarıydı.Biz onu evimizde doğmadan daha bir birey olrak kabullendik ve öylede ihtimam gösterdik ona.Herşeyde Mahmut Ali vardı aramızda.sonra tatil dönüşü ayaklarım şişmişti, Ramazan ayının ilk haftası dr.um tuzu kesmemi önerdi.TUzlu yemiyordum aslında.Daha sonra bu şişlilkler bacaklarıma, ellerime, yüzüme dağıldı.Ramazan ayında olduğumuz için düzensiz uyku ve yemeğe bağlamıştım.Ramazanın son iki gününü sayıyordum.Allahım bir hayırlısıyla bayram gelseydi diyordum.Meğer o 2 gün ne büyük bir zaman dilimiymiş.Hayatım o 2 günde alt üst oldu..perşembe günü kendimi çok yorgun ve bitkin hissediyordum ve akşamı tevafuken tansiyonumu ölçtüm.16/10 ve acilen hast.ye gittik. dilaltı arka arkaya 4 defa verdiler düşüremediler.ve o an dr.mun vermek zorunda kaldığı o karar anı.ya ben ya ben..çünkü yüksek tansiyondan beyin kanaması geçrme riskim vardı.[halen tansiyonum yüksek.]dehal sezayen amelayatına aldılar.bebeğim daha çok küçüktü ama tehlikedeydik.doğdu ikinci tanem 44 cm boyunda 1,200 kg ağırlığında fakat 1,5 gün[40 saat] yaşabildi.çok şükür ki 4 defa süt sağma makinesinde sütümü sağdım ve inş.içti.bana çay kaşığı kadar dahi olsa yedirdiklerini söylemişlerdi.ve arefe günü iftar saati onu kaybettim.bayramın 1.günü öğle namazında defnettiler.Çok ağladım, her ağlayışımda Rabbime hamdederek verdiklerine şükrederek ağladım ve ağlıyorum..beynim mantığım herşeyi kabul ediyorda kalbim kabul etmiyor edemiyor.kalbim sızlıyor..Rabbim inş. herbirimize tekrar sağlığı sıhhati yerinde hayırlı evlatlar verir hayırlısıyla inş..kızımla her daim Rabbimin aldıklarına hamdediyor verdiklerine şükrediyoruz...
 



allahım başka acı ağrı göstermesin arkadaşım bu son acılarımız olsun inş. Tez zmanda hayırlısıyla tüm melek annelerini sevindirsin rabbim...o herşeyin en iyisini bilendir..............hakkımızda hayırlısını versin inş. Allah cennette kavuştursun cümlemizi.
 
ahhh canım seni o kadar iyi anlıyorum ki ben 3 bebek kaybettim 2si düşüktü ama 3,sü 9 aylıktı suyum gelmişti sevinerek doğuma gidiyorduk ki, hastane de yasıyordu beni doğuma alıcaklardı o iğrenc nst cihazına soktular ve meleğim artık benle değildi. sadece 2 ay oldu ne mutlu oldum bu iki ayda ne de içten gülebildim, ama sana tavsiyem kesinlikle içine atma ben psikiyatriste gittim bir ilaç aldım o biraz iyi geldi, cünkü 3 bebek olunca dayanamadım artık malesef hiç de yavrum yok, gezmeye calıs baska yerlere git bütün doktorlar tatil önerdi, ben yeni memleketten geldim mesela, agla böğüre böğüre ağla ama acını anlamayanların yanında dik dur, insanoğlu çiğ süt emmiş yarın olur gelir lafını bile eder anlamaz çünkü seni, ama biz melek anneleri seni o kadar iyi anlarız ki gel burda bize anlat. insallah tez zamanda ikişer üçer bebeklerimiz olurda hiç yasamamısa döneriz bu acıyı. sabır et kanaat et asla isyan etme, vardır bir hayır de baska care yok malesef

bu hafta iki defa ucağa bindim normalde ucaktan nefret eden ben, ucak kalkarken dedim ki neyden korkuyosun en kötü ölürsün onda da kızına kavusursun dedim ve ucak o kadar sallanmasına ragmen hiç korkmadım hatta o kadar da keyif aldım, meleğim dedim hep yanımda demekki, annesi üzme kendini baskaları inanmasa da biz anneyiz anne olduk kim ne derse desin
 

canım geçmiş olsun başın sağolsun.. dicek bişe yok.acı büyük ağlamadan olmaz ama dediğin gibi başkalarının karşısında dik durmak lazım. ağlasan da seni anlamıycak zaten. kimseye nefes tüketmeye gerek yok. nefeslerimiz sayılı çünkü. gereksiz insanlara harcama lüksümüz yok nefesimizi. halden anlayana da zaten anlatmaya bile gerek yok. o zaten seni gözlerinden bile anlıycaktır. kendi kendine kaldığında da derdini, gözyaşını allah görüyor ya daha ne olsun. zaten ondan başkası çare olamaz gözyaşlarımıza değil mi? kendi kendime konuşuorum ben de sürekli. psikiyatriste falan da gitmedim. benim ilk bebeğimdi ve 5. ayın içinde kaybettim. hiç hareket hissetmedim.hiç ondan tekme yemedim :) ama o benim bebeğimdi. anneydim ben. hala da anneyim doğru söylüosun. hatta daha değerli bi anneyim. bi evlat sahibi olup onu büyütmek kolay. ama bi evladı kaybedip onun acısına dayanmak anneliğin en yüce mertebesi bence. bi evlat sahibi olup onun şükrünü vermek zor, bi evlat kaybedip sabretmekse tarif edilemez diye düşünüyorum allah katında. allahım hepimizi sınavı geçenlerden eylesin de meleklerimizi öbür dünyada sevip okşayalım inşallah...
 
 

yaprkcım başın sağolsun, allah gani gani sabırlar versin inşallah...

cavdacım, evet, "ben de 7 aylık bebeğimi kaybettim, acımı anlamıyor ve abartılı buluyorlar" diyorum. ama sadece ben demiyorum canım. bizim yaşadığımız şeyi yaşayan herkes bu cümleyi kuruyor... diğerleri ise bizi hep anormal olarak görüyor. hatta bizim yaşadığımıza benzer şeyler yaşayanlar bile bazen abartılı bulabiliyor yaşadıklarımızı, hissettiklerimizi...
ama ne hikmetse bir tek bizimle aynı şeyleri yaşayanlar, bir de psikologlar normal olduğumuzu kabul ediyor!!! o yüzden canım insanlara durumumu, hislerimi açıklayacağım, kendimi anlatacağım, beni anlamalarını sağlayacağım diye çabalama!! zaten anlamayacaklar.... fakaaat sakınnn içine de atmaya kalkma, normal gibi davranmaya çalışma. ağlamak istiyorsan melekyavrusunun da dediği gibi böğüre böğüre ağla, bağır, vur, kır... acını dibine kadar yaşa ve atlatmaya çalış... hı bunları da bize psikologlar söyledi. çünkü eğer böyle yapmayıp iyiymiş gibi davranırsan ileride bu acının depresyon olarak sana geri dönebileceğini bil canım.
etrafındakileri, hatta yeri geldiğinde eşini bile takma kafana. istediklerini düşünsünler!! gel, burada biz varız. istediğin gibi içini dök, rahatla..
iyi olman dileğiyle canım...
 
 
bu arada kimseyi takmayın kafanıza size duygularınızı abartıyorsun diyenler ayagına tas değse eyvah ölüyorum sanır acımı görmüşki onlar sizi tuhaf buluyor, bunun lafı bile var Allah evlat acısı vermesin denir, bundan büyük acı yok hayatta, buna acayip sinir oluyorum sana takma diyenler gelip ufacık seylere moralini bozup anlatmazlarmı, inannın onların üzüldüğü seylere ben gülüyorum keske derdim o olsa diyorum ama care yok, öyle nazlıların basına hiçbirsey gelmiyor bizim gibi dirayetli dayanıklı insanların acıları cok büyük oluyor.

o yüzden yarın kimin ne diyeceği belli olmaz dost gelir düşman olur, düşmanın dostun olur kimseye acındırmayın kendinizi bosuna anlamazlar zaten, ben baskalarının yanında üzülmüyor gözüküyorum Allah verdi Allah aldı sabır kanaat etmek zorundayım kıızım melek cennette kavusucaz diyorum, bizi bizden baskası aslaaaaaa anlamaz
 


evet arkadaşım aynen öyle... bende hayran hayran bakar oldum çocuklara. özellikle de erkek çocuklarına. onlara hep mucize gibi bakıyorum. Allahım onların acısını yaşatmasın.
 

evet arkadaşım çok güzel tercüme etmişsin yaşadıklarımızı... bende tam unuttum diyorum ama içimden bir yerlerimden fıçkırıyor acısı. ben de hamile ya da küçük çocuk gördüğümde onlara kristal biblo gözüyle bakıyorum. dokunmaya bile kıyamıyorum.. Allahım onları birbirilerine bağışlasın bir tanesi eksik olunca olmuyor çünkü..
 

aynen ya. içime sokasım gelio tatlı tatlı bebekleri görünce. hele o mis kokuları yok mu? cennet kokusu sanki...allahım gönlümüze göre verir inşallah..
 

Rabbim size de bana da hepimize sağlıklı,hayırlı evlatlar versin inş..
söylediklerinize, nasihatlerinize katılıyorum.çok haklısınız. ben kimse üzüldüğümü görüp üzülmesinler diye hep gizli gizli ağladım ve ağlıyorum.ilk günler banyoda ve uyurken onlar uyuduğumu zannederken sessiz sessiz ağladım.hıçkırığımı içimde tuttum.ama isyan mı ediyorum ben diyerek ağlamamaya başladım.dilimde dua ve hamdetmeye devam ettim.başka şeyler düşünmeye zorluyorum.ama an geliyor ki birden yüreğim ayağa kalkıyor ağlamamak için zor tutuyorum kendimi ama ne mümkün...bugün doğum yapalı 12 gün bebeğimi toprağa vereli 11 gün oldu.
Sizlerle tanıştığıma çok mutluyum...iyi ki varsınız...selam ve dua ile...
 
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…