Üstünden epey zaman geçti çok net hatırlamıyorum. Kızlarım büyüdü. O zamanlar bumbo koltuk vardı ne yapsam küçük yanımdaydı. Ders çalışırken masada, yemek yaparken tezgahta, sallanan salıncağı vardı, yemek yaparken beni izlerdi. Ablasına da bir şeyler verirdim. Hep yanımda oynardı ben de yemeğimi yapardım. Ütü yapmadım. Eşim yaptı. Büyük temizlikleri hafta sonu eşimle yaptık. Bir şey yapmak için onların uyumasını beklemedim. Çamaşırı beraber ayırdık, beraber astık, beraber yerleştirdik. Hep çocuklarla beraber yaptım. Hala da öyle. Onlar uyuduğunda oturup kahve içtim, ders çalıştım. Tabi zor oldu, çok hastalandım, iğneler vurundum, uykusuzluktan tansiyonum düştü, bayıldım ama geçici bir süreç ve büyük bir kısmını güzel hatırlıyorum.
İlk çocukta altı ay çok aç kaldım, tuvalete bile gidememiştim ama ikinci olduktan sonra iki tane olmasına rağmen zamanı ayarlayıp planlama yapma konusunda daha tecrübeliydim. Gerçi ben ilk kızımda altı aydan sonra doğum izninde kpss çalışmıştım. Akşamları babası geldikten sonra ders çalışıyordum. Öyle öyle alanımda sekizinci oldum. Bekarken dershaneye gittiğim halde 20 puan düşük almıştım. :)))
Çocuğunuz kaç yaşında bilmiyorum ama kendinizi çok yıpratmayın, bazı şeyler eksik kalsın. Bu çok geçici bir süre. Ne yapmak istiyorsanız onu yapın. Bir şey yapmak zorunda da değilsiniz. Ders çalışmayı sevdiğim için, beni çok motive eden bir şey olduğu için, psikolojik olarak güçlü durmamı sağladığından bu yolu seçtim. Ama şu aralar sadece duruyorum mesela. Asgari düzeyde iş yapıyorum ve sadece boş boş oturuyorum. Buna ihtiyacım ve kendimi böyle iyi hissediyorum.