Benim de yıllarca çocuğum olmadı korunmadığım halde, okadar üzülüyordum ki, arkadaşlarımın çocuklarına imreniyordum içim gidiyordu, hamile olduğumu öğrendiğim anların hayalleriyle yattım, her regl olduğumda yataklara düştüm ağladım, doktor doktor gezdim ve hayat inadına yapar gibi yakın çevremden arkadaşlarımdan hamile haberleri aldım tabi ki onlar adına çok sevindim sağ salim kucaklarına alsınlar diye hep dua ettim ama okadar değişik Bi his ki Bi yandan da hep içim buruldu içim üzüldü, onların yerinde kendimi hayal ettim acaba nasıl güzel bir histir diye, yani bu kelimelerle anlatabileceğim Bi duygu değil inanın, hasretlik fesatlık asla değil, değişik Bi burukluk, ha şükürler olsun şimdi 4 aylık bebem var, yani demem o ki kardeşiniz de bence benim zamanında hissettiğim gibi hissediyordur, art niyet aramayın, eminim sizin adınıza seviniyordur ama anne olma yolunda umudunu yitirmiş kadınların o üzüntüsü bambaşka oluyor. Rabbim isteyen herkese nasip etsin, umarım kardeşiniz Bi gün anne olur
Siz de sağ salim kucağınıza alırsınız umarım..