Çok iyi anlıyorum seni. Şu an aynaya bakınca uykusuzluk ve yorgunluğun sebep olduğu sinirden bildiğin kirpi gibi görüyorum kendimi.. Oğlum 14 aylık ama şu memeye yapışıklık durumu, memeden ayrı uyumaması bende de var. Bir de benimki gibi diş çıkarma dönemindeyse kat kat artıyor hepsi. Üstüne benimkinin motor takmışın gibi koşması, yere bıraktığın anda sinirliyse kütüphaneyi boşaltacak gücü var.. Yardım edecek kimsem yok. Eşim desem yorgunum diyor ki hak veriyorum çünkü istanbul trafiğinde bir yakadan ötekine gidip geliyor üstüne gece uykusuna hasretiz karı koca.. Yemek yemek, hazırlamak, evi toparlamak, banyo yapmak mı? Son zamanlarda yemeğe bulduğum tek çözüm oğlumu tezgaha oturtup birlikte hazırlamak.. Banyo için bulabildiğim tek çözüm ise birlikte yıkanmak.. Özellikle bu aralar geceleri saat başı uyanıp emmesinden bunaldım, çünkü çok yorgunum.. Çok değil, deliksiz 2-3 saat uyumak istiyorum sadece. Evimi toparlıycam diye uyuduğu 5dakikayı bile fırsat biliyorum. Bunların üstüne annemin ayağı alçıda, ona da yardıma gitmem gerekiyor
Evden çalışıyordum, 2-3 aydır onu da bıraktım çünkü şurdan bi huni rica edeyim dememe ramak kalmıştı.. Geçiyor diyor herkes ama geçmedi; alışıyorsun daha doğrusu çözüm üretiyorsun yavaş yavaş.. Bu koşturmacalı, bol aksiyonlu günlerin içinde 1 güncük sakinlikleri yetiyor bi zaman sonra. Dinleniyorsun ve tekrar yorulmaya hazır hale geliyorsun
Emzik almadı benim oğlum da. Piyasadaki her emzikten denedim, avuç avuç emzik verdim çevremde doğum yapacaklara.. Aldığı tek biberonu da reddetti bir müddet sonra, hatta şu su için biberonumsu bardakları bile almadı; illa bardaktan olmadı şişeden içecek beyimiz
memeden ayrı uykuya geçmemesine çözüm uyku arkadaşını bulmuştum ama diş çıkarırken hepsi hikaye, illa seni istiyorlar. Bak bi tane ince panço aldım kendime, dışarıda rahat emzirip, uyursa da eve çıkarken memede rahat çıkarayım diye.. Her insan nev-i şahsına münhasır derdi edebiyat hocamız,bu çocuklar ve bebeler için de geçerli. Zorlayarak değil, onu mutsuz etmeden çözüm bulmaya çalışıyorum. Şimdilik çok yorucu bir yöntem benimki, bunaldım da ama pes edecek kadar değil henüz
arada içimden çıkmaya çalışan canavar anneyi zor bastırıyorum ama oğlumun bi bakışıyla da eriyorum :) çok uzun yazdım sanırım ama kısacası benim oğlumun bu halleri geçmediği gibi arada doz artırıyor. Tek önerebileceğim duyduğun, okuduğun herşeyi harmanlayıp senin bebeğine uygun olan çözümle bu halleri dengelemen.. Büyüyecekler elbet, sabır diyorum
Konu sahibine şımarık diyenler; ben de ilk evladımı 5 aylık doğmadan kaybettim. Öncesinde kimyasal gebeliğim var. Çift çizgiyi görmeyi, kalp atışını duymayı dört gözle bekledim. Oğlumun doğumunu diken üzerinde, ilaçlarla, takvim sayarak bekledim. Ama ben de yorgunum?? Pişman değilim, yorgunum. Anneyim diyip yorulmadan bebek büyüten varsa çıksın. Hiç olmadı diş döneminde bunalmıştır en uslu bebeğin annesi bile. İnanmıyorum ben yorgunluk, uykusuzluk, sinir harbi yaşamadan bebek büyüten birinin varlığına.. Buraya yorgunum yazıp kendi gibi olanı görüp en azından moral bulmayı istemek; çocuk sahibi olmaktan pişman olmak ya da çocuğunu istemiyor olmak değil. Neden kadınlar kadınların canını en çok acıtmaya çalışan olur anlayamadım ya zaten..
hazır uyumuyorken kardeşini de büyüteyim. sonra normal hayatıma dönerim dedim. bakalım ne günler bekliyor beni. iki çocuk daha da zormuş. göreceğiz... 
