Bebek fikrine alışamıyorum.

Bende aynı düşüncelerde iken plansız hamile kaldım. . İlk başta alışamadım çok zor geldi vs ama su an yanımda uyuyor Aman Allahım. . Ondan sonra eşimle bambaşka bir ilişkimiz oldu . Artık tam anlamıyla bir aile olduk.. hayatımda yaptığım en güzel şey. . Belki olmasaydı deliksiz uyurdum şimdi ama uyandığımda o minicik elleri yüzümde olmazdı. .
Olmasaydı belki kahvemi sıcak içerdim ama bana bakıp gülümsemezdi.. ya anlatamam.. kalbim 2 3 katına çıktı birden.. onu çok çok çok seviyorum. . Karşılıksız sevmenin ne demek olduğunu asla bilemezdim o olmasaydı.... en önemlisi de o olmasaydı ben asla anne olamazdim. .... diyeceğim tek şey sen bilirsin.. ben yapmasaymisim çok şey kacirirmisim. .
 
dejavu_one .!.:
Kusura bakmayın ama sizin düşüncenizi sadece bencillik olarak görüyorum sonuçta eşiniz bebek istiyor ve bu konular evlenmeden önce konuşulmalıydı değil mi şimdi olmasa 1 -2 seneye isteyecek yani. Herkes uyumayı tv izlemeyi seviyor çocuk yapanlar gezip tozmuyor muydu yapmadan önce ama herzaman bu halinizde olmayacaksınız ki. Eşiniz artık tamam istiyorum dediğinde ne yapacaksınız ben özgürlüğümden vazgeçemem bana ayak bağı olmasın mı diyeceksiniz bu ben istemiyorum denip kestirip atılacak birşey değil ki.
Genişletmek için tıkla...


Peki sırf eşi istiyor diye hazir olmadan çocuk sahibi olmak zorunda kalmak eşinin bencilligini gostermez mi ?

Ben katilmiyorum.. Çocuğu yapacak olan ikinizsiniz, bakacak olan da bu yuzden ikinizinde ortak karari olmali.

Eşiniz ne guzel bir iki sene bekleyelim demiş anlayişla karşilamiş siz de bu sure içerisinde bence artik tamam bende istiyorum diyeceksiniz :KK76:
 
Merhaba, yazdiklarim umarim size fikir olur. 30 yasindayim, esim de 30. Muhendisim, gece gunduz calistigim bir isim vardi. Bebegim bir surprizle hic hazir olmadigimi hissettigim bir anda hayatimiza girdi, simdi 6 aylik. Esimin destegi olmasa cildirabilirdim, aile buyuklerimiz baska sehirlerde, ben isten ayrildim tek basima buyutuyorum. Es cok onemli, bazen yoruluyorum ama esim isten geldiginde bir saat hadi kafani dinle ben bakarim diyor, ben o bir saatte kitap okuyorum, dizi izliyorum desarj oluyorum. Haftasonlari beraber temizlik yapiyoruz, geziyoruz, cocuk uyudugunda beraber dizi izliyoruz. Bizim askimiz tutkumuz azalmadi, aksine arttigini, daha da baglandigimizi soyleyebilirim. Beraber bebegimize bakip ya bu bizim evladimiz inanabiliyor musun diye agladigimiz cok oldu. Es destegi cok onemli, gece bazen uyandirmiyor esim, sagdigim sutlerden veriyor, deliksiz bir uyku beni kendime getiriyor. Ben esimin bu kadar yardimci olacagini tahmin edemezdim, her gun iyi ki dogurmusum diyorum. Ben hic bir zaman hazir olamazdim bebek fikrine, cilginlar gibi yurtdisi seyahati yaptigim, surekli gezdigim bir hayatim vardi. Bir an bile pisman olmadim. Ne bebis aglarken, ne uykusuzluktan ben aglarken bir an bile pisman olmadan 6 ayi geride biraktim. Yuzume bakip gulmesi, kalabalikta benim kucagima gelmek istemesi bile yetiyor. Simdiki aklim olsa cok daha genc evlenir cok daha erken anne olurdum.
 
Bende ayni dusuncedeydim aslinda. Bunu dusunmek icin 20 yasinda olmamda etkendi. Fakat sunu soyleyebilirim. Bizim evde de bebekten sonra bir seyler degisti. Mesela kahkaha sayisi artti. Gunde 6-7 saat uyumaya basladik. Yemek saatlerimiz duzene girdi. Birbirimize duydugumuz ask kadar degerli baska bir duygu daha varmis. Onu ogrendik. Kosulsuz nasil sevilirmis, yargilamadan, her sartta onu gorduk. Sabir tasindan hallice bir duygu sistemimiz olustu. Sinirden aglarken sinirlendiren bir insana :) boyle bakmayi ogrendik. Zorluklar elbette var. Ama eve kapanmak, esimle aramdaki bagin bozulmasi, cinselligin bitmesi gibi "bazi" insanlatin yasadigi, genelleme yapilamayacak konularla kendinizi korkutmayin. Hazir olmaniz cok onemli. Cocugu kendiniz icin dogurucaksiniz. Nasilsa ailelere birakiriz gezeriz demek bana yanlis gelihor. Yanimizdaykende pek ala gezip tozabiliyoruz. Ama su da bir gercek. Herkes anne olmak zorunda degil, bu dunyada bambaska bir gorevinizde olabilir. İyi dusunun. Hakkinizda en hayirlisi olur insallah.
 
kadinin kendinde bitiyor is hamileyken kendine bakmayan kendini salan kadinlar surekli hamileligi bahane ediyordu bende boyle olursam diye korktum ama hala eskisi gibi kendime bakiyorum hicbir farkim yok kimi kadin bebek.oldu hayatim bitti kendime vakit ayiramiyorum diyor kimisi bebegi kucaginda sporunu yapiyor bebegiyle geziyor alisveris yapiyor bazi kadinlar icin bunlar nefes alip vermek kadar zaruri kimiside usendigi icin bahaneler ariyor tabiki zorluklari olucak ama bu zorluklarin altindan kalkmak da yine kisinin elinde yani bebekle hayat bitmiyor onunla birlikte paylasmaya basliyorsunuz herseyi
 
Sosyal hayatınız bitecek diye birşey yok.
Yaptığınız şeyler farklılaşıyor veya azalıyor, değişiklik ister istemez oluyor ama çocuklu aile olarakta hayatınızı yaşamaya devam edebilirsiniz.
Oğlum 2 yaşında, ikinci de iki üç aya bizimle olacak. Yılda bir kaç kere tatile de gidiyoruz, haftasonları yakın şehirlere gezmeye de.
Hamilelikte yapmadım tabi de eşimle dalış yapıyoruz mesela :) çoçuğumuz da bizimle geliyor... ayarlıyoruz bir şekilde..
bisiklet için çocuk koltuğu aldık, eskisi gibi kullanabiliyoruz...
Arkadaşlarımızla artık evde buluşmayı tercih ediyoruz, çocuğu akşam uyutup sabahlara kadar muhabbet sohbet ediyoruz.
Ertesi gün tabiki biraz uykusuz kalıyoruz ama eşimle dönüşümlü hallediyoruz onu da...
Yine de istemeden adım atmayın, 1-2 seneye fikriniz değişmezse o zaman dert edersiniz :)
 
Oyuncu ilker kızmaz ve eşi aslı kızmaz var biliyor musun? İnstagramdan takip ediyorum bende. İnanılmaz tatlış bir aile ve çok gezen çok özgür tipler. Kızları sanırım 6-7 aylık oldu şimdi yine dünya turundalar ve çok güzel fotoğraflar anılar biriktiriyorlar.
Yani demem o ki; istersen onunlada eski hayatına devam edersin. Sadece biraz ara vermek gerekebilir bebek toparlanana kadar. Ama buna hazır olmak lazım. Beklemekte haklısın. .
 
Bizde aynen böyleydik çocuktan önce.. özgürlük herşey benim içinde ama eşimin o isteğini kıramadım hayaliydi adamın bana benzeyen kızının olması.. şimdi neredeyse 1,5 yaşında olacak.. 6aydan sonra emzirme olayımız bitti ve benim özgür yaşantım yine başladı. Haftaiçi beraberiz,zaten işten güçten pek plan yapılmıyor haftaiçi. Cuma günü annelerden birine bırakıyoruz biz hoop canımız ne isterse oraya.. ertesi gün kahvaltı yapıp kızımızı görmeye gidiyoruz. Bikaç saat vakit geçirip bu sefer diğer anneye götürüyoruz biz yine kafamıza göre takılmaca.. bizde anneler çok istekli ve yardımcılar. Evde kendi yardımcımızda var. O yüzden bekkide şanslıyım,bunalmadım.. kızımızı bırakıp japonyaya gittik mesela.. geçen kafamıza esti 3 günlüğüne parise gittik kızı anneme bırakıp... bizim kız annelere çok alışkın artık sıkıntı yaşamıyoruz.. bi kesime göre ben kötü anneyim :) çocuk yaptın mı 24 saatini ona adayacaksın,çocuğunu bırakmak en büyük günah,çocuksuz yapılan her aktivite bir suç bla bla :) bana görede onlar yanlış bağlılık ve bağımlılık olgularını ayırd edemiyorlar.. bukadar anneye bağımlı çocuk yetiştirmek,bukadar çocuğa bağımlı olmak psikolojik sıkıntı..
Ruhun özgürse korkma.. bir yolunu bulup o hayatıda yaşıyorsun. Bir yandanda çok güzel bir miniğe sahip olıyorsun her dakika gözünün önünde büyüyen..
biz böyle mutluyuz.. ben mutluyum en önemlisi.. mutluysam kızımı ve eşimide mutlu ediyorum.. ben mutsuzsam onları nekadar mutlu edebilirim ki ??
 
Bebeginizi kucaginiza aldiginizda bu soruyu size sormayi cok isterdim... eski hayatinizmi? Bebeginizmi? Inanki anne olan hic kimse bebegini dunyaya degismez .. bende evlendikten uc yil sonra cocuk yaptim ... bebegim olduktan sonra ilk lafimiz ne kadar bos bi hayatimiz varmış dedik.. ki okadar gezip tozmamiza rağmen
 
Çocuk büyük fedekarlık , hazır hissetmeden tavsiye etmem.Ben 1inciyi 22 , 2 inci yi 27 , 3 uncuyu 41 yaşında dogurdum . Kendimi 3 uncude hazır hissettim.Diger çocuklarla birlikte büyüdük.Tabi geç yaşta yapmaninda farklı zorlukları var . Yinede en rahat büyüttugum 3 uncu bebeğim.
 
dejavu_one .!.:
Kusura bakmayın ama sizin düşüncenizi sadece bencillik olarak görüyorum sonuçta eşiniz bebek istiyor ve bu konular evlenmeden önce konuşulmalıydı değil mi şimdi olmasa 1 -2 seneye isteyecek yani. Herkes uyumayı tv izlemeyi seviyor çocuk yapanlar gezip tozmuyor muydu yapmadan önce ama herzaman bu halinizde olmayacaksınız ki. Eşiniz artık tamam istiyorum dediğinde ne yapacaksınız ben özgürlüğümden vazgeçemem bana ayak bağı olmasın mı diyeceksiniz bu ben istemiyorum denip kestirip atılacak birşey değil ki.
Genişletmek için tıkla...
İyi ki sizin düşüncenizde olan bir insan ile evlenmemişim :)
Eşi bile dert edinmiyorken siz ne kadar baskıcı çıktınız böyle :)
 
nihanna .!.:
Merhaba, yazdiklarim umarim size fikir olur. 30 yasindayim, esim de 30. Muhendisim, gece gunduz calistigim bir isim vardi. Bebegim bir surprizle hic hazir olmadigimi hissettigim bir anda hayatimiza girdi, simdi 6 aylik. Esimin destegi olmasa cildirabilirdim, aile buyuklerimiz baska sehirlerde, ben isten ayrildim tek basima buyutuyorum. Es cok onemli, bazen yoruluyorum ama esim isten geldiginde bir saat hadi kafani dinle ben bakarim diyor, ben o bir saatte kitap okuyorum, dizi izliyorum desarj oluyorum. Haftasonlari beraber temizlik yapiyoruz, geziyoruz, cocuk uyudugunda beraber dizi izliyoruz. Bizim askimiz tutkumuz azalmadi, aksine arttigini, daha da baglandigimizi soyleyebilirim. Beraber bebegimize bakip ya bu bizim evladimiz inanabiliyor musun diye agladigimiz cok oldu. Es destegi cok onemli, gece bazen uyandirmiyor esim, sagdigim sutlerden veriyor, deliksiz bir uyku beni kendime getiriyor. Ben esimin bu kadar yardimci olacagini tahmin edemezdim, her gun iyi ki dogurmusum diyorum. Ben hic bir zaman hazir olamazdim bebek fikrine, cilginlar gibi yurtdisi seyahati yaptigim, surekli gezdigim bir hayatim vardi. Bir an bile pisman olmadim. Ne bebis aglarken, ne uykusuzluktan ben aglarken bir an bile pisman olmadan 6 ayi geride biraktim. Yuzume bakip gulmesi, kalabalikta benim kucagima gelmek istemesi bile yetiyor. Simdiki aklim olsa cok daha genc evlenir cok daha erken anne olurdum.
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar olumlu faydalı bir yorum oldu bilseniz :)
Teşekkür ediyorum size..
 
Ayni korkular bendede var rahatıma özgürlüğüme düşkünüm 23 yaşındayım yurt dışındayım burada pek sosyal hayat yok var da bize yok herşey sınırlı öyle yada böyle yasıyoruz sonucta etraftan cocuk baskısı başta eşim! En son ilaç içmemeye karar verdim içimden gelmedi korunmak, bekliyorum sadece. İçimde o kıpırtıyı hissediyorum cocuk demek hayatın sonu demek degil evet büyük fedakarlık bizim yaptığımız hayatımızdan minicik bi hayata ödün vermiş olacağız belki ama o sizin olacak sizden gelen en güzel varlık olacak sevginizin askınızın tatlı hali olacak yaşayacaklarımı bile bile istiyorum artık. Yeter ki saglıklı olsun. Hazır hissediyor muyum net olarak hayir bnce hiçbir anne tam olarak hazır olamaz cocuk konusuna zorlu bi süreçtir doğal olarak. Ama esiniz ve bebeğiniz sağ salım yanınızda olunca iyi ki varlar diyeceksinizdir. Sevgiyle kalın iyi düşünün iyi olsun ...
 
Bizde senin gibiyiz. Bende çok korkuyordum ki hala korkuyorum 1 ay kaldığı halde. Hala bu fikre alışmış değilim. Hatta millet nasıl seviyor daha karnına düşünce onu bile anlamış değilim. 5 sene sonra isteyerk oldu bebek ama çokta gönüllü değildim.eşimin yaşı ilerliyor aramızda yaş farkı var diye. Aklım çıktı hamile olduğumu görünce. Valla bir doğurayım anlatırım nasıl bir duygu. Daha doğmadı ve şimdiden tek derdim koltukta kocama sarılaraj rahat rahat uzanamamk. Yada ne biliyim gezememek. Benim eşimde çok yardımcı. Ama bence senin eşinde benim eşimde çooookk güzel baba olur. Çünkü sevgi dolu bir ortamda sevgi dolu bir bebeğin olması güzel. Hem hayatta bir gayen oluyor.ben köpek almıştım daha önceler. Köpekle bir tutulmaz ama o bile eve neşe veriyor. köpek varken bile zor hayatını ona göre düzenliyorsun.
Ki geziyorduk yine. Hatta daha çok geziyorduk onun için. Daha güzel anılar biriktiriyorduk. Bence anne baba olmak demek haftanın bir gününü kendine ayırıp çocuğuna haftanın bir günü bana zaman vermelisinki ben senin istediklerini haftanın 6 günü yapabiliyimi öğretmeliyiz. Ben böyle aileler gördüm. Çocuk odasında zaman geçiriyor. Anne baba salonda arkadaşlarıyla zaman geçiriyor. Ne biliyim çokta çocuğun diye bağımlı olmamak lazım
Bağlı olmak lazım bence.
Tabi daha doğurmadım yapabilicekmiyim bakalım. :)
 
Ozgurlugun kisitlanmasi cocuga göre degisir bence. Biz evdeki bicirik yuzunden daha sosyal olduk,surekli etkinlik gezilecek yer vs arastiriyoruz. Duraganliktan asiri rahatsiz oluyor.5 aylik kardesi var insallah onu da o sekilde buyutecegim,neseli hayat dolu olmalari onceligim.
 
gullnkizi .!.:
Çocuk büyük fedekarlık , hazır hissetmeden tavsiye etmem.Ben 1inciyi 22 , 2 inci yi 27 , 3 uncuyu 41 yaşında dogurdum . Kendimi 3 uncude hazır hissettim.Diger çocuklarla birlikte büyüdük.Tabi geç yaşta yapmaninda farklı zorlukları var . Yinede en rahat büyüttugum 3 uncu bebeğim.
Genişletmek için tıkla...
En zoru ilk çocuklar sanki ya. Benim de ikinci çok rahat,ablasi kiskanclik yapmasa,opecegim kucaklayacagim diyip aglatmasa evde bebek oldugunu unutacagim
 
Çocuk yapmayı denemeye bile başlayınca sabırsızlıkla çift çizgi görmeyi bekleyeceksin... Her kadının ruhunda bir anne yatar. Bir bebek tabikide dizi izleme ne engel olacak derin uykuların olmayacak mesela. O daha uyanmadan sen hissedip uyanacaksin. Hastalanmasin diye türlü türlü çözümler bulacaksın. Senin ve eşinin bir parçası olacak düşünsene ne kadar guzel. Bu arada bende senin gibi düşünüyordum yaklaşık iki senedir anne olmak istiyorum. Ama olmuyor ışte. Bir düşügum var hala özlüyorum onu.
 
CeYz .!.:
En zoru ilk çocuklar sanki ya. Benim de ikinci çok rahat,ablasi kiskanclik yapmasa,opecegim kucaklayacagim diyip aglatmasa evde bebek oldugunu unutacagim
Genişletmek için tıkla...
Ilk çocukta acemilik oluyor o yüzden zor geliyor.Birazda bebekle alakalı zorluğu , ilk bebeğim kolikmis ben bilmiyordum.Cok zorlanmıştım.Ikinci biraz daha rahat buyuttum .Varlığı yokluğu belli değildi.Sakin bir bebekti.En rahat 3 uncu cunki bütün tecrübelerimi sonuna kadar kullandım.Konu sahibinin eşi çok yardımcı anladığım kadarıyla bence hazır hissettiği zamanda ertelemeden yapmak en iyi karar olur.
 
Demettek1 .!.:
Günaydınlar.
2 yıllık evliyim ufak tefek sorunlar dışında çok güzel bir evliliğim var. Eşim ev işlerinde vs yardımcıdır asla beni yormaz. Beraber işten döner beraber evi toplar beraber otururuz.
Çok kuvvetli bir bağımız var. Sürekli sarmaş dolaş ilgililiyiz. 2 kişilik hayatımız bizi çok mutlu ediyor. Beraber boş boş oturmayı bile çok seviyoruz. Her ortamda eğleniyoruz. Kafamıza esiyor dışarı çıkıp sabaha karşı geliyoruz. Özgürlük benim için herşey. Eşim de bana ayak uyduruyor.
Sanırım artık çocuk istiyor. Hevesleniyor.
Fakat ben özgürlüğümü kısıtlayacak, eşimle aramdakı bağ kopacak, dizilerim yarım kalacak, uykularım keza öyle.. diye çok kokuyorum. Bebekleri çok seviyorum. Ama kendimi anne olarak kabullenemiyorum.
Eşim sıkma zorlama kendini 1-2 yıl daha bekleriz diyor fakat sanki 10 yıl sonra da böyle hissedeceğim gibi. Sorumluluk beni boğuyor. Pişman olmaktan, iyi bir anne olamamaktan deli gibi korkuyorum.
Benim gibi hissedip sonra iyi ki anne olmuşum diyen var mı ? :KK51:
Genişletmek için tıkla...
Biz eşimle bazen konuşuyoruz oğlumuz yokken napıyorduk biz bomboş ev iş güç düşünce yokmuş sanki amaçsız gibiymişiz ıyyhh ne kötüymüş diyoruz ; halbuki çok güzeldi herşey yine senin anlattığın gibi iki sene full gezdik ama çocuk başka o senin eserin olacak parçan kimse için ona hissettiklerini hissetmeyeceksin doğduğu gün anlarsın demek istediğimi :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
nilsu83
nilsu83
E
  • Kilitli
Eşime yetemiyorum.. Yada ben bu işi bilmiyorum!
6 7 8
Yorumlar
140
Görüntüleme
9K
albatroza
albatroza
N
Düşük AMH yüksek FSH 4 Tüp bebek sonrası SÜRPRİZ
Yorumlar
7
Görüntüleme
3K
_tiffany_
_tiffany_
K
Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim
22 23 24
Yorumlar
474
Görüntüleme
26K
bafelis
B
E
İntiharın eşiğindeyim fikir verir misiniz ?
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
4K
yesilimtrak
yesilimtrak
Back
X