senin yazilarini aglayarak okudum.. okadar icten okadar güzel anlatmissinki.. Rabbim ayirmasin sizi.. yavrunuzuda ins. hayirlisi ile alirsiniz kucaginiza.. bizlerede bol bol dua et.. bizlerde tadalim o duyguyu.. kim bilir negüzel bir duygudur..
evet kızlar nerde kalmıştık.
artık biz bebek fikrini kafamızdan atmıştık 2,5 ay geçti böyle hiç bebek muhabbeti yapmadan.Regl olmam gereken tarih geldi tık yok.Ama kondurmuyorum hormon hapları dengemi bozdu düşüncesi hakim bende.O kadar hap içtimki.Sigaranın kokusu midemi bulandırmaya başladı birden.Eşim acabalarla yüzüme bakarken ben test yapmamakla direnerek 10 gün geçirdim.Evde bolmiktarda gebelik testi vardı zaten.O tek çizgiyi görmekten bıkmıştım.Cesaretimi topladım eşim evde yokken ve testi yaptım.Baktığım an gördüğüm o çift çzigi hayal sandım önce.Ama işte gerçek di.Hamileydim.
Eşimi aradım çabuk gel dr.a götür beni dememden 1 saat sonra evdeydi.Ctesi gecesi nöbetçi kadın doğum uzmanına ilk muayenemi oldum kan testi pozitif.Evet hamilesiniz.Eşimle hastanenin bahçesinde birbirimize sarılıp nasıl ağladığımızı anlatmama gerek yok sanırım.Allahım sana şükürler olsun bende anne olacağım.Şu an 14 haftalık canımın içi bebeğim.
11.08.2008 2202
Bitanecim sana sahip olmak için elimizden geleni yapıyoruz umarım sana kavuşmamız yakındır seni sabırsızlıkla bekliyoruz baban ve ben. Eğer her şey yolunda gitseydi senden önce 3 kardeşin olacaktı onları üzülerek bıraktık senin için şu an birtek hayırlısını diliyorum bebeğim şu an tek dileğim hayırlısıyla seni kucağıma almak seni sabırsızlıkla bekleyen o kadar çok insan varki geldiğinde bu dünyada mutlu olabilmen için elimizden geleni yapacağımızdan emin ol. Ömrüm yettiğince senin yanında olacağım seni koruyacağım. Hayat çok zor anneciğim ama çok da güzel seni seven insanlar etrafında olduğu müddetçe sakın korkma. Hayata yeni gelen 19 günlük bi kardeşin var kutayımız dünyaya geldi çok şeker küçücük bir can ama herkesi mutluluğa boğdu. Tıpkı seninde bize yaşatacağın mutluluklar gibi. 5 senedir seni bekliyoruz hep gözlerimiz yollarda ilk başlarda herkes gibi fikir yürüttük kız olsun diye ama hasretimiz o kadar büyüdüki sağlıklı bi evlat istiyoruz rabbimdem sadece ve sadece evlat sevgisi diliyoruz tüm evlat hasretiyle yananlar gibi Allah hepsine sağlıklı hayırlı ömürlü evlatlar versin . yarın yine senin için istanbula gidiyoruz az kaldı meleğim umarım her şey yolunda gider önce 9 aylık bi yolculuğu karnımda seni taşıyarak geçirecez baş başa sadece ikimiz arada tekmelerini babaya gösteririz isterse karnımıda elleyebilir bunu ona çok görmiyelim dimi yerimseniben EN UMUTSUZ ANDA PERDE ARALANDI İÇERİ IŞIK SIZDI, EN IŞIKSIZ ANDA KAPI ARALANDI İÇERİ UMUT SIZDI SENİ BEKLİYORUZ!!!!!!!!
Annecim bugün istanbula gittik senin için ağrılarım oluyor yollar yordu bizi babanla umarım bu yollar seni bize getirecek çok korkuyorum bazen sana sahip olamamaktan sana kavuşamamaktan hayal kurmaktan bile korkuyorum o kadar uzak bir o kadarda yakınsınki bana rüya gibi hasretimizsin. Baban bazen boşver bebeğimiz olmasın diyor onca yaşadıklarımdan sonra annen çok güçlüydü bitanem ama hayat onuda yıprattı hayat iyi kötü süprizlerle dolu sen gelince hayatımızın en güzel süprizi olucaksın ve ben senin için hep güçlü olacağım söz veriyorum baban adınada söz veriyorum seni görünce kendi parçasını dünyalar kadar sevecektir emin ol. hasretimizsin bebeğim. Yaşamak demek sevmek ümit etmek ve inanmaktır. Bebekler cennet kokarmış annecim bizlerede cennet kokusunu getir seninle birlikte. En umutsuz anda perde aralandı içeri ışık sızdı en ışıksız anda kapı aralandı içeri umut sızdı.
Bebeğim yarın senin bizim parçan olman için ilk adım atılıyor bizler güçlüyüz çabalarımız senin için sende güçlü ol annecim ve bu yolculuğu birlikte tamamlıyalım. Hayat zor demiştim ya zorluklar şimdiden senin içinde başlıyor her şeye değicek sende hayata tutunmaya çalış.
Annecim benimlesiniz sizinle olmak çok güzel yarın birlikteliğimizin 5. günü 9 ay sonra birlikteyiz kısmetse çok güzel günler bizi bekliyor annecim umarım kardeşinde bizimle olmayı istiyordur ona dünyaya geldiğinde çok sevileceğini anlatırmısın.
Arkadaşlar bebeksahibi olmak bir kadının en büyük özlemiymiş.Bunu anlamak için de bu yolda biraz terlemek gerkiyormuş meğer.Bende bu zorlu yolda zaman zaman umutsuzluğa kapılan,zaman zaman vazgeçen eşine hayatı zindan eden.her ay başı yine olmadığını görünce günlerce insanlardan kaçan biri olarak aranızdayım.Ya o inadına sorulan ee daha bişey yokmu soruları.Var da karnımı içime çekiyorum .İnsanlar sanki bu konuda insanın üstüne gelmek için yarışıyor.
Ama başardım arkadaşlar hemde kendiliğinden oldu.Yaşadığım ameliyat,bir sürü tahlil.yok rahim filmi ,yok çatlatma iğnesi .yok aşılama ne çok hırpalatmışım kendimi boşuna meğer.Bu yolda o kadar çok tecrübem varki işde ben bu yüzden burdayım.Sizinle bu konulardaki yaşadıklarımı paylaşmak için.İçinizdeki o özlemden asla vazgeçmeyin eşinize ve kendize dünyayı dar etmeyin,inanın ve bekleyin.Şu an 13 haftalık hamileyim bu nasıl bir duygu böyle bilmiyorum hayatta sanki bir o bir ben varız herşey önemini yitirdi benim için.Allah tüm isteyenlere nasip etsin bu duyguyu.
Merhaba arkadaşlar
Sizlerle hikayemi paylaşmak istiyorum.2005 yılının temmuz ayında evlendim.Sanki isteyince şıp diye oluyormuş gibi ilk 3 sene hapla korundum.2008 yılına girerken ilacı bıraktım artık bebek istiyordum.Meğer benim için kabus dolu günler bu tarihle beraber başlıyormuş da haberim yokmuş.Doktorlar tahliller rahim filmi klomen (bu arada yediğim onca kürden ettiğim duadan gittiğim hocadan göbek çektirmelerimden ve diğer tümyaptıklarımdan bahsetmiyorum bile)derken bütün çabalarımız boşa çıktı.Hiçbir belirtisini yaşamadığım polikistik overim vardı(Adetlerim düzenlidir, 52kgım, tüylenme şikayetim yok).Eşimin tahlillerinde hiçbir problem yoktu. 2 kez spermiyogram yapıldı. Yumurtlama takipleri ve klomenle 4 kez yapılan aşılama sonucunda pes ettim. Artık istemiyordum tedaviyi. Psikolojim bozulmuştu. Hergün ağlıyordum. Çalışıyor olmama rağmen kafamdan bu fikir bir an bile çıkmıyordu. Çocuk sahibi olanlara imrenerek bakıyor ve utanıyorum ama onları kıskanıyordum(2010 ekim ayına gelmiştik artık. Birgün işyerinden ablamı aradım(ablam ebe-hemşire) çok ağladım.Ben artık çocuk istiyorum tüb bebekle olacak herhalde tedaviye tekrar başlayalım dedim. Doktor değiştirmek istediğimi söyledim. O da tüp bebeği sgk nın karşılaması için devlet hast. çalışan bir doktora gitmemizi böylece heyet raporu için kolaylık sağlanabileceğini söyledi. Kararlaştırdık adetlerim düzenli olduğu için tecrübelerimize de dayanarak adetimin 3. günü dr.a gitmeye karar verdik. Randevumuzu aldık bekliyoruz. Randevu günü geldi ama ben daha adet olmamıştım stres yaptığımı ve adetimi geciktirdiğimi düşünüyordum. Dr.a gittik durumu anlattım bebek sahibi olmak istediğimi falan bu arada adet olmam gerekliydi ama hala olmadım dedim(merak ediyorsunuz tabi test yapmadınmı diye yapmazmıyım evde tek çizgili test koleksiyonum var)Dr. ultrasonda baktı ve tabiki hiçbirşey göremedi. Kan testi istedi emin olmak için çünkü adet olacağıma dair belirti de yoktu.Test sonucunu değerlendirirken bu sonuç için gebeliktir veya değildir diyemeyiz dedi.İki gün sonra tekrar yaptır dedi. İkiye katlaması gerekirken benim değer 17 den 21 e çıkmıştı. İki gün sonra 23 olmuştu. İki gün sonra 27 olmuştu. Dr. ultrasonda hala bir oluşum göremiyordu ve ben adet oldum. Bu seferde hcg sonucum sıfırlanmıyordu.15e kadar düşmüştü ama sıfırlanması gerekiyordu. Çok enteresan bir durumdu hcg sadece gebelikte oluşan bir hormondu sağlıklı bir gebelik için 2ye katlanarak artması gerekiyordu. Düşmesi ise sağlıksız bir gebelik işaretiydi. Ama sıfırlanması da şarttı zaten tedaviyede başlamamız için hcg 0 raporuna ihtiyacım vardı. Dr. sonsuza kadar bekleyemeyeceğimizi söyleyerek iğne ile sonlandırmamızı tavsiye etti. O akşam kafamdaki milyonlarca soruyla iğneyi yaptık.2 gün sonra hcg 0 dı.Heyet raporumu çıkarttım.Aşılama için gerekli iğnelerimi aldım ve adet olmamı beklemeye başladım. Önceki adet tarihim 29 Kasımdı ama başıma gelenlerden sonra o tarihi referans alamazdım. Beklemeye başladım. Tarih 31 Aralık ı gösteriyordu o gün ablamlarda gelecek ve annamlerde yeni yılı kutlayacaktık. Gündüz alışverişe çıktım hediyeler aldım, kırmızı donlar aldım:)) Kendime de yeni küpeler aldım hemen de taktım bana yeni yılda uğur getirsin diye.Akşam oldu annemlerde buluştuk ablam beni köşeye sıkıştırdı test yap diye tutturdu. Yalvarıyorum ona abla ne olur yapmayalım bak bugün çok mutluyum ağlamak istemiyorum diyorum. Tabi o ısrar ediyor Dedimki yaparım çişimi:)) sen bakarsın ben bugün kendimi üzmeyeceğim.Öylede yaptım banyoda pet bardağa yapıp bıraktım. 5 dk sonra ablam beni çağırdı ve görürsem boynuma talıp kolye yapıcam dediğm çift çizgili test çubuğunu gösterdi. Tabi ben inanamayarak bakıyorum çubuğa o gün 3 defa daha tekrarladım testi ve ertesi gün tatil olmasına rağmen dr. cebinden arayıp durumdan haberdar ettim. Tatilden sonrası için randevulaştık. Ben hala inanamaz ama ağzım kulaklarımda bir haldeyim. Dr bile inanmıyor düşünün ben nasıl inanayım yine bir terslik olcak diyorum. Zaten iğnelerim buzdolabında bekliyor tedaviye başlıyacağım ben bak yine uğraşacağız diyorum.Böyle diye diye yok kese boş da olabilir, yok kalbi atmıyor da olabilir, yok kimyasalda olabilir derken 3 aylık olunca bebeğimin varlığından emin oldum. Şuan 29 haftalık gebeyim ve nazardan çok korkuyorum(maşallah deyin lütfen)Bebeğim karnımda pıt pıt hareket ederken daha fazla dayanamadım ve aylarca ağlayarak okuduğum bu foruma hikayemi yazmak istedim. Sizlerede umut olsun istedim. Allahım bana mucizesini gösterdi inşallah size de gösterir. Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın isteyen herkese versin(amin). Mucize kızımı kucağıma da almayı nasip etsin inşallah. Bu arada dr.um da en az benim kadar şaşkın hala o da inanamıyor sanırım. Ve ben küpelerimi hala kulağımdan çıkarmadım:))
Çok uzun oldu sıktıysam özür dilerim. Hepinize sevgiler...
Merhaba arkadaşlar
Sizlerle hikayemi paylaşmak istiyorum.2005 yılının temmuz ayında evlendim.Sanki isteyince şıp diye oluyormuş gibi ilk 3 sene hapla korundum.2008 yılına girerken ilacı bıraktım artık bebek istiyordum.Meğer benim için kabus dolu günler bu tarihle beraber başlıyormuş da haberim yokmuş.Doktorlar tahliller rahim filmi klomen (bu arada yediğim onca kürden ettiğim duadan gittiğim hocadan göbek çektirmelerimden ve diğer tümyaptıklarımdan bahsetmiyorum bile)derken bütün çabalarımız boşa çıktı.Hiçbir belirtisini yaşamadığım polikistik overim vardı(Adetlerim düzenlidir, 52kgım, tüylenme şikayetim yok).Eşimin tahlillerinde hiçbir problem yoktu. 2 kez spermiyogram yapıldı. Yumurtlama takipleri ve klomenle 4 kez yapılan aşılama sonucunda pes ettim. Artık istemiyordum tedaviyi. Psikolojim bozulmuştu. Hergün ağlıyordum. Çalışıyor olmama rağmen kafamdan bu fikir bir an bile çıkmıyordu. Çocuk sahibi olanlara imrenerek bakıyor ve utanıyorum ama onları kıskanıyordum(2010 ekim ayına gelmiştik artık. Birgün işyerinden ablamı aradım(ablam ebe-hemşire) çok ağladım.Ben artık çocuk istiyorum tüb bebekle olacak herhalde tedaviye tekrar başlayalım dedim. Doktor değiştirmek istediğimi söyledim. O da tüp bebeği sgk nın karşılaması için devlet hast. çalışan bir doktora gitmemizi böylece heyet raporu için kolaylık sağlanabileceğini söyledi. Kararlaştırdık adetlerim düzenli olduğu için tecrübelerimize de dayanarak adetimin 3. günü dr.a gitmeye karar verdik. Randevumuzu aldık bekliyoruz. Randevu günü geldi ama ben daha adet olmamıştım stres yaptığımı ve adetimi geciktirdiğimi düşünüyordum. Dr.a gittik durumu anlattım bebek sahibi olmak istediğimi falan bu arada adet olmam gerekliydi ama hala olmadım dedim(merak ediyorsunuz tabi test yapmadınmı diye yapmazmıyım evde tek çizgili test koleksiyonum var)Dr. ultrasonda baktı ve tabiki hiçbirşey göremedi. Kan testi istedi emin olmak için çünkü adet olacağıma dair belirti de yoktu.Test sonucunu değerlendirirken bu sonuç için gebeliktir veya değildir diyemeyiz dedi.İki gün sonra tekrar yaptır dedi. İkiye katlaması gerekirken benim değer 17 den 21 e çıkmıştı. İki gün sonra 23 olmuştu. İki gün sonra 27 olmuştu. Dr. ultrasonda hala bir oluşum göremiyordu ve ben adet oldum. Bu seferde hcg sonucum sıfırlanmıyordu.15e kadar düşmüştü ama sıfırlanması gerekiyordu. Çok enteresan bir durumdu hcg sadece gebelikte oluşan bir hormondu sağlıklı bir gebelik için 2ye katlanarak artması gerekiyordu. Düşmesi ise sağlıksız bir gebelik işaretiydi. Ama sıfırlanması da şarttı zaten tedaviyede başlamamız için hcg 0 raporuna ihtiyacım vardı. Dr. sonsuza kadar bekleyemeyeceğimizi söyleyerek iğne ile sonlandırmamızı tavsiye etti. O akşam kafamdaki milyonlarca soruyla iğneyi yaptık.2 gün sonra hcg 0 dı.Heyet raporumu çıkarttım.Aşılama için gerekli iğnelerimi aldım ve adet olmamı beklemeye başladım. Önceki adet tarihim 29 Kasımdı ama başıma gelenlerden sonra o tarihi referans alamazdım. Beklemeye başladım. Tarih 31 Aralık ı gösteriyordu o gün ablamlarda gelecek ve annamlerde yeni yılı kutlayacaktık. Gündüz alışverişe çıktım hediyeler aldım, kırmızı donlar aldım:)) Kendime de yeni küpeler aldım hemen de taktım bana yeni yılda uğur getirsin diye.Akşam oldu annemlerde buluştuk ablam beni köşeye sıkıştırdı test yap diye tutturdu. Yalvarıyorum ona abla ne olur yapmayalım bak bugün çok mutluyum ağlamak istemiyorum diyorum. Tabi o ısrar ediyor Dedimki yaparım çişimi:)) sen bakarsın ben bugün kendimi üzmeyeceğim.Öylede yaptım banyoda pet bardağa yapıp bıraktım. 5 dk sonra ablam beni çağırdı ve görürsem boynuma talıp kolye yapıcam dediğm çift çizgili test çubuğunu gösterdi. Tabi ben inanamayarak bakıyorum çubuğa o gün 3 defa daha tekrarladım testi ve ertesi gün tatil olmasına rağmen dr. cebinden arayıp durumdan haberdar ettim. Tatilden sonrası için randevulaştık. Ben hala inanamaz ama ağzım kulaklarımda bir haldeyim. Dr bile inanmıyor düşünün ben nasıl inanayım yine bir terslik olcak diyorum. Zaten iğnelerim buzdolabında bekliyor tedaviye başlıyacağım ben bak yine uğraşacağız diyorum.Böyle diye diye yok kese boş da olabilir, yok kalbi atmıyor da olabilir, yok kimyasalda olabilir derken 3 aylık olunca bebeğimin varlığından emin oldum. Şuan 29 haftalık gebeyim ve nazardan çok korkuyorum(maşallah deyin lütfen)Bebeğim karnımda pıt pıt hareket ederken daha fazla dayanamadım ve aylarca ağlayarak okuduğum bu foruma hikayemi yazmak istedim. Sizlerede umut olsun istedim. Allahım bana mucizesini gösterdi inşallah size de gösterir. Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın isteyen herkese versin(amin). Mucize kızımı kucağıma da almayı nasip etsin inşallah. Bu arada dr.um da en az benim kadar şaşkın hala o da inanamıyor sanırım. Ve ben küpelerimi hala kulağımdan çıkarmadım:))
Çok uzun oldu sıktıysam özür dilerim. Hepinize sevgiler...
merhaba arkadaşlar
sizlerle hikayemi paylaşmak istiyorum.2005 yılının temmuz ayında evlendim.sanki isteyince şıp diye oluyormuş gibi ilk 3 sene hapla korundum.2008 yılına girerken ilacı bıraktım artık bebek istiyordum.meğer benim için kabus dolu günler bu tarihle beraber başlıyormuş da haberim yokmuş.doktorlar tahliller rahim filmi klomen (bu arada yediğim onca kürden ettiğim duadan gittiğim hocadan göbek çektirmelerimden ve diğer tümyaptıklarımdan bahsetmiyorum bile)derken bütün çabalarımız boşa çıktı.hiçbir belirtisini yaşamadığım polikistik overim vardı(adetlerim düzenlidir, 52kgım, tüylenme şikayetim yok).eşimin tahlillerinde hiçbir problem yoktu. 2 kez spermiyogram yapıldı. Yumurtlama takipleri ve klomenle 4 kez yapılan aşılama sonucunda pes ettim. Artık istemiyordum tedaviyi. Psikolojim bozulmuştu. Hergün ağlıyordum. çalışıyor olmama rağmen kafamdan bu fikir bir an bile çıkmıyordu. çocuk sahibi olanlara imrenerek bakıyor ve utanıyorum ama onları kıskanıyordum(2010 ekim ayına gelmiştik artık. Birgün işyerinden ablamı aradım(ablam ebe-hemşire) çok ağladım.ben artık çocuk istiyorum tüb bebekle olacak herhalde tedaviye tekrar başlayalım dedim. Doktor değiştirmek istediğimi söyledim. O da tüp bebeği sgk nın karşılaması için devlet hast. çalışan bir doktora gitmemizi böylece heyet raporu için kolaylık sağlanabileceğini söyledi. Kararlaştırdık adetlerim düzenli olduğu için tecrübelerimize de dayanarak adetimin 3. Günü dr.a gitmeye karar verdik. Randevumuzu aldık bekliyoruz. Randevu günü geldi ama ben daha adet olmamıştım stres yaptığımı ve adetimi geciktirdiğimi düşünüyordum. Dr.a gittik durumu anlattım bebek sahibi olmak istediğimi falan bu arada adet olmam gerekliydi ama hala olmadım dedim(merak ediyorsunuz tabi test yapmadınmı diye yapmazmıyım evde tek çizgili test koleksiyonum var)dr. Ultrasonda baktı ve tabiki hiçbirşey göremedi. Kan testi istedi emin olmak için çünkü adet olacağıma dair belirti de yoktu.test sonucunu değerlendirirken bu sonuç için gebeliktir veya değildir diyemeyiz dedi.iki gün sonra tekrar yaptır dedi. Ikiye katlaması gerekirken benim değer 17 den 21 e çıkmıştı. Iki gün sonra 23 olmuştu. Iki gün sonra 27 olmuştu. Dr. Ultrasonda hala bir oluşum göremiyordu ve ben adet oldum. Bu seferde hcg sonucum sıfırlanmıyordu.15e kadar düşmüştü ama sıfırlanması gerekiyordu. çok enteresan bir durumdu hcg sadece gebelikte oluşan bir hormondu sağlıklı bir gebelik için 2ye katlanarak artması gerekiyordu. Düşmesi ise sağlıksız bir gebelik işaretiydi. Ama sıfırlanması da şarttı zaten tedaviyede başlamamız için hcg 0 raporuna ihtiyacım vardı. Dr. Sonsuza kadar bekleyemeyeceğimizi söyleyerek iğne ile sonlandırmamızı tavsiye etti. O akşam kafamdaki milyonlarca soruyla iğneyi yaptık.2 gün sonra hcg 0 dı.heyet raporumu çıkarttım.aşılama için gerekli iğnelerimi aldım ve adet olmamı beklemeye başladım. önceki adet tarihim 29 kasımdı ama başıma gelenlerden sonra o tarihi referans alamazdım. Beklemeye başladım. Tarih 31 aralık ı gösteriyordu o gün ablamlarda gelecek ve annamlerde yeni yılı kutlayacaktık. Gündüz alışverişe çıktım hediyeler aldım, kırmızı donlar aldım:)) kendime de yeni küpeler aldım hemen de taktım bana yeni yılda uğur getirsin diye.akşam oldu annemlerde buluştuk ablam beni köşeye sıkıştırdı test yap diye tutturdu. Yalvarıyorum ona abla ne olur yapmayalım bak bugün çok mutluyum ağlamak istemiyorum diyorum. Tabi o ısrar ediyor dedimki yaparım çişimi:)) sen bakarsın ben bugün kendimi üzmeyeceğim.öylede yaptım banyoda pet bardağa yapıp bıraktım. 5 dk sonra ablam beni çağırdı ve görürsem boynuma talıp kolye yapıcam dediğm çift çizgili test çubuğunu gösterdi. Tabi ben inanamayarak bakıyorum çubuğa o gün 3 defa daha tekrarladım testi ve ertesi gün tatil olmasına rağmen dr. Cebinden arayıp durumdan haberdar ettim. Tatilden sonrası için randevulaştık. Ben hala inanamaz ama ağzım kulaklarımda bir haldeyim. Dr bile inanmıyor düşünün ben nasıl inanayım yine bir terslik olcak diyorum. Zaten iğnelerim buzdolabında bekliyor tedaviye başlıyacağım ben bak yine uğraşacağız diyorum.böyle diye diye yok kese boş da olabilir, yok kalbi atmıyor da olabilir, yok kimyasalda olabilir derken 3 aylık olunca bebeğimin varlığından emin oldum. şuan 29 haftalık gebeyim ve nazardan çok korkuyorum(maşallah deyin lütfen)bebeğim karnımda pıt pıt hareket ederken daha fazla dayanamadım ve aylarca ağlayarak okuduğum bu foruma hikayemi yazmak istedim. Sizlerede umut olsun istedim. Allahım bana mucizesini gösterdi inşallah size de gösterir. Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın isteyen herkese versin(amin). Mucize kızımı kucağıma da almayı nasip etsin inşallah. Bu arada dr.um da en az benim kadar şaşkın hala o da inanamıyor sanırım. Ve ben küpelerimi hala kulağımdan çıkarmadım:))
çok uzun oldu sıktıysam özür dilerim. Hepinize sevgiler...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?