- 16 Ekim 2017
- 698
- 889
- 33
- Konu Sahibi Pembepusula
- #1
Her toplum böyle mi bilmiyorum ama ben içinde bulunduğum baskıdan bıktım. Tamam boğazıma yapışan yok ama psikolojik olarak gerildim. Ve daha da kötüye gittiğimi hissediyorum. 33 yaşında nişanlandım 34 yaşında evlendim. 10 aylık evliyiz ve 35 yaşındayım. Bu yaşıma kadar haddi ve alakası olmayan herkes ne zaman evleniyosun, biri var mı, bi sorunun mu var bak herkes evlendi, evde kaldın, yaşın geçti diye boğdu beni. Evlendim. Bazı sorunlar olsa da mutluyuz.
Arkama atmayı başaramıyorum. Çünkü ben de istiyorum bir bebeğimizin olmasını ama öyle çok da yangın bir şekilde değil. Sonuçta Allah herşeyin hayırlısını versin. Eğer vermiyorsa ona da şükürler olsun. Vardır bir hayır. Özel hayatım, iş hayatım, çevre, herkes her gördüğü yerde soruyor. Bebek var mı, düşünüyor musunuz, istiyor musunuz, biz yeğen sevmek istiyoruz, bir sorun yok inşallah, bak doktora git, minder koy, balık ye, kayınvalide de istiyordur şimdi.... daha neler neler gerçekten bunaldım. Sorunum ve sorum da şu; bu soruları kafaya taktım, takvimi takip ediyorum. Bebek ihtimali düşük günlerde birlikte olmak istemiyorum. Hele de ihtimalin fazla olduğu günlerde eşimin bir işinin olması ya da uykusunun olması, yoksa sen istemiyor musun diye sorularla adamı da bunaltmama sebep oluyor. Birliktelik keyif vermemeye başladı. Sanki bunun için birlikte olmayacaksak gerek yok gibi hissediyorum. Eşim de galiba o anlamda benden uzaklaşmaya başladı. Hissediyorum. Napıcam ben. Nasıl düzelticem bu psikolojiyi.... uzmana git falan demeyin... valla aranızda uzmanlardan daha iyi tavsiye verebilecek kadınlar olduğuna eminim :)
Arkama atmayı başaramıyorum. Çünkü ben de istiyorum bir bebeğimizin olmasını ama öyle çok da yangın bir şekilde değil. Sonuçta Allah herşeyin hayırlısını versin. Eğer vermiyorsa ona da şükürler olsun. Vardır bir hayır. Özel hayatım, iş hayatım, çevre, herkes her gördüğü yerde soruyor. Bebek var mı, düşünüyor musunuz, istiyor musunuz, biz yeğen sevmek istiyoruz, bir sorun yok inşallah, bak doktora git, minder koy, balık ye, kayınvalide de istiyordur şimdi.... daha neler neler gerçekten bunaldım. Sorunum ve sorum da şu; bu soruları kafaya taktım, takvimi takip ediyorum. Bebek ihtimali düşük günlerde birlikte olmak istemiyorum. Hele de ihtimalin fazla olduğu günlerde eşimin bir işinin olması ya da uykusunun olması, yoksa sen istemiyor musun diye sorularla adamı da bunaltmama sebep oluyor. Birliktelik keyif vermemeye başladı. Sanki bunun için birlikte olmayacaksak gerek yok gibi hissediyorum. Eşim de galiba o anlamda benden uzaklaşmaya başladı. Hissediyorum. Napıcam ben. Nasıl düzelticem bu psikolojiyi.... uzmana git falan demeyin... valla aranızda uzmanlardan daha iyi tavsiye verebilecek kadınlar olduğuna eminim :)
siz kendi iç sesinizi dinleyin. O çocuk çocuk diye sorup duranlar doğunca pıytıp kaçıyor. Bana ne canım bana mı doğurdun oluyor sonra. Siz keyfinize bakın.
