Bebek var mı, ne zaman, düşünüyor musunuz?

Pembepusula .!.:

Her toplum böyle mi bilmiyorum ama ben içinde bulunduğum baskıdan bıktım. Tamam boğazıma yapışan yok ama psikolojik olarak gerildim. Ve daha da kötüye gittiğimi hissediyorum. 33 yaşında nişanlandım 34 yaşında evlendim. 10 aylık evliyiz ve 35 yaşındayım. Bu yaşıma kadar haddi ve alakası olmayan herkes ne zaman evleniyosun, biri var mı, bi sorunun mu var bak herkes evlendi, evde kaldın, yaşın geçti diye boğdu beni. Evlendim. Bazı sorunlar olsa da mutluyuz.
Arkama atmayı başaramıyorum. Çünkü ben de istiyorum bir bebeğimizin olmasını ama öyle çok da yangın bir şekilde değil. Sonuçta Allah herşeyin hayırlısını versin. Eğer vermiyorsa ona da şükürler olsun. Vardır bir hayır. Özel hayatım, iş hayatım, çevre, herkes her gördüğü yerde soruyor. Bebek var mı, düşünüyor musunuz, istiyor musunuz, biz yeğen sevmek istiyoruz, bir sorun yok inşallah, bak doktora git, minder koy, balık ye, kayınvalide de istiyordur şimdi.... daha neler neler gerçekten bunaldım. Sorunum ve sorum da şu; bu soruları kafaya taktım, takvimi takip ediyorum. Bebek ihtimali düşük günlerde birlikte olmak istemiyorum. Hele de ihtimalin fazla olduğu günlerde eşimin bir işinin olması ya da uykusunun olması, yoksa sen istemiyor musun diye sorularla adamı da bunaltmama sebep oluyor. Birliktelik keyif vermemeye başladı. Sanki bunun için birlikte olmayacaksak gerek yok gibi hissediyorum. Eşim de galiba o anlamda benden uzaklaşmaya başladı. Hissediyorum. Napıcam ben. Nasıl düzelticem bu psikolojiyi.... uzmana git falan demeyin... valla aranızda uzmanlardan daha iyi tavsiye verebilecek kadınlar olduğuna eminim :)

Genişletmek için tıkla...

Pembepusula .!.:

Her toplum böyle mi bilmiyorum ama ben içinde bulunduğum baskıdan bıktım. Tamam boğazıma yapışan yok ama psikolojik olarak gerildim. Ve daha da kötüye gittiğimi hissediyorum. 33 yaşında nişanlandım 34 yaşında evlendim. 10 aylık evliyiz ve 35 yaşındayım. Bu yaşıma kadar haddi ve alakası olmayan herkes ne zaman evleniyosun, biri var mı, bi sorunun mu var bak herkes evlendi, evde kaldın, yaşın geçti diye boğdu beni. Evlendim. Bazı sorunlar olsa da mutluyuz.
Arkama atmayı başaramıyorum. Çünkü ben de istiyorum bir bebeğimizin olmasını ama öyle çok da yangın bir şekilde değil. Sonuçta Allah herşeyin hayırlısını versin. Eğer vermiyorsa ona da şükürler olsun. Vardır bir hayır. Özel hayatım, iş hayatım, çevre, herkes her gördüğü yerde soruyor. Bebek var mı, düşünüyor musunuz, istiyor musunuz, biz yeğen sevmek istiyoruz, bir sorun yok inşallah, bak doktora git, minder koy, balık ye, kayınvalide de istiyordur şimdi.... daha neler neler gerçekten bunaldım. Sorunum ve sorum da şu; bu soruları kafaya taktım, takvimi takip ediyorum. Bebek ihtimali düşük günlerde birlikte olmak istemiyorum. Hele de ihtimalin fazla olduğu günlerde eşimin bir işinin olması ya da uykusunun olması, yoksa sen istemiyor musun diye sorularla adamı da bunaltmama sebep oluyor. Birliktelik keyif vermemeye başladı. Sanki bunun için birlikte olmayacaksak gerek yok gibi hissediyorum. Eşim de galiba o anlamda benden uzaklaşmaya başladı. Hissediyorum. Napıcam ben. Nasıl düzelticem bu psikolojiyi.... uzmana git falan demeyin... valla aranızda uzmanlardan daha iyi tavsiye verebilecek kadınlar olduğuna eminim :)

Genişletmek için tıkla...

Pembepusula .!.:

Her toplum böyle mi bilmiyorum ama ben içinde bulunduğum baskıdan bıktım. Tamam boğazıma yapışan yok ama psikolojik olarak gerildim. Ve daha da kötüye gittiğimi hissediyorum. 33 yaşında nişanlandım 34 yaşında evlendim. 10 aylık evliyiz ve 35 yaşındayım. Bu yaşıma kadar haddi ve alakası olmayan herkes ne zaman evleniyosun, biri var mı, bi sorunun mu var bak herkes evlendi, evde kaldın, yaşın geçti diye boğdu beni. Evlendim. Bazı sorunlar olsa da mutluyuz.
Arkama atmayı başaramıyorum. Çünkü ben de istiyorum bir bebeğimizin olmasını ama öyle çok da yangın bir şekilde değil. Sonuçta Allah herşeyin hayırlısını versin. Eğer vermiyorsa ona da şükürler olsun. Vardır bir hayır. Özel hayatım, iş hayatım, çevre, herkes her gördüğü yerde soruyor. Bebek var mı, düşünüyor musunuz, istiyor musunuz, biz yeğen sevmek istiyoruz, bir sorun yok inşallah, bak doktora git, minder koy, balık ye, kayınvalide de istiyordur şimdi.... daha neler neler gerçekten bunaldım. Sorunum ve sorum da şu; bu soruları kafaya taktım, takvimi takip ediyorum. Bebek ihtimali düşük günlerde birlikte olmak istemiyorum. Hele de ihtimalin fazla olduğu günlerde eşimin bir işinin olması ya da uykusunun olması, yoksa sen istemiyor musun diye sorularla adamı da bunaltmama sebep oluyor. Birliktelik keyif vermemeye başladı. Sanki bunun için birlikte olmayacaksak gerek yok gibi hissediyorum. Eşim de galiba o anlamda benden uzaklaşmaya başladı. Hissediyorum. Napıcam ben. Nasıl düzelticem bu psikolojiyi.... uzmana git falan demeyin... valla aranızda uzmanlardan daha iyi tavsiye verebilecek kadınlar olduğuna eminim :)

Genişletmek için tıkla...

kendinehas .!.:

36 yaşındayım, 4 yıldır evliyim. Çocuk yangını hiç hissetmedim ben de.
Allah verirse baş üstü vermezse zaten öyle .
Geçen eski bir iş arkadaşım bey bana sordu çocuk konusunu. Yaşı benden oldukça da büyük bir bey. Uzatmamak için ''Allah verirse olur , düşünmedik şimdiye kadar'' dedim.
Adam bana ''Korunuyor musunuz?'' diye sordu
Pozisyonuna kadar karışacak azıcık lafı uzatsam
''Abi sana hayırlı işler bol güneşler'' dedim kapattım konuyu.
Bu sustu ama susmayanlara daha ağır konuşuyorum.
Ağzımın ayarı yoktur bana karşı olmayana.
Rahatlıkla ''Sana ne yaa'' diyebilirim, isteyene daha da kabalaşırım ki yapmışlığım çoktur,
O şekilde sustular.
Siz çocuk istiyorsanız tek yapmanız gereken kafaya takmadan beklemek.
Olmuyorsa doktorlar bugünler için var.

Genişletmek için tıkla...

Pembepusula .!.:

Ben ertelemiyorum, hatta takvimi takip ediyoruz. Ama bizim elimizde olan bir şey değil. Doktora gittik. İkimiz de sağlıklıyız. Allah ne zaman ol derse o zaman olacak. Yoksa iğne miğne mi yaptırsak bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Anamnez .!.:

Pembepusula hayatına karışmak haddim değil ama eşinin kumar bağımlılığını hatırlıyorum.Vardir bir hikmet de ve çocuk işini ertele.Arkadasim eşinin bu bağımlılığı yüzünden iki çocuk ve 5 yıl sürecek borç ile boşanmak zorunda kaldı.

Genişletmek için tıkla...