Mutlaka ilgisi vardır. Alerjik bebekler genelde sürekli rahatsız hissettikleri için uyku düzenleri de bozuluyor.
Hiçbir sebep olmadan da böyle bebekler olabiliyor.
İki tanesi bende mesela.
Ve nasıl yorucu olduğunu geçtim, insanı kemiriyor ne sabır ne enerji ne de yaşama dair bir umut kalmıyor içinizde.
Dışarıda çocukları görünce Allahım diyorum, bunlar çocuksa bendekiler ne acaba?
Konı sahibi size gelince, aynı süreçlerden geçmiş ama biraz da olsa rahatlayan bir anne olarak tavsiyem şu, evi bırakın!
Yemek tek çeşit yeter de artar, temizlik yalapşap yapılır.
Kocanıza görev verin, bebeğibize akşam gelince biraz baksın ve dinlenin.
En azından çocuk sesi olmadan ayrı bir odada 30 dk oturmanız bile iyi gelecek.
Kendinizi hırpalamayın.
Böyle bebeklerim olduğu için sizi çok çok iyi anlıyorum, bardağa su bile koyarken biri kucağımda diğeri paçama yapışık ağlarken koyarım.
Bir de kızgınlık anlarınızda şunu düşünün işe yarıyor.
Bebeğinizin dünya ile iletişimi sizsiniz.
Bütün yaşam sizden ibaret ve siz ona kızdığınızda onun dünyası yıkılıyor.
Yapayalnız hissediyor, çok korkuyor çünkü hiçbir şey bilmiyor sizden başka.
Tek başına sadece nefes alabiliyor o kadar.
Yemek, uyku, mutluluk, aile, sevgi, güven, oyun vs hepsi sizsiniz onun için.
Bir hayal edin, kendinizi onun yerine koyun ve nasıl korkunç bir tablo olduğunu hissedin.
Ha ben kızmıyor muyum, daha geçen gece evde cinnet geçirdim resmen, bağırmaktan boğazım şişti gecenin 2 sinde iki bebeğim uyumamış ve avaz avaz ağlıyorlardı oyun oynamak için.
Komşularımız uyandı onların seslerine ve dayanamadım artık ağlama krizlerine ben de patladım.
Elbet zor biliyorum ama küçük krizlerde söylediğim şey aklınıza gelirse en azından geçiştirilebiliyor.
