22 yasindayim , bir buçuk yıllık evliyim ve universite öğrencisiyim. Esimle birbirimizi çok sevdik ailem kesinlikle karsi oldugu icin kacarak evlendik. Ama su an ailemle aramiz çok çok iyi.Ama kaynanam beni istemiyormuş düğünum olduktan sonra ben aslinda seni istemiyodum dedi bununda gectim esimle ufak bi tartisma yasamistik gelip bak bu senin altinlarini alip kacacak dedi hepsine sustum tek kelime etmedim. En son nasil insanlar olduklarini anladim bir ay boyunca odamdan wc ihtiyacim haric cikmadim ve esime artik dayanamıyorum ayrilalim dedim ve sadece bir yatak odasiyla kiraya geçtik taksitle aldik esyalarimizi. Simdi cok şükür cok mutluyuz ama kesinlikle bize destek olmadilar kaynanam evi gelip gormedi bile butun tanidiklara dedikodumu ettiler birsey yapmadigim halde gorumcelerim yuzime karsi biz seni millete hep kotuleyecegiz dediler yuvami yikmaya calistilar simdi belki abarttigimi dusunenler olabilir ama allah biliyo bana yaptiklarini o yuzden icim rahat. Benim suan ki sorunum esim bi cocugumuz olmasini istiyor cok hevesli ve ondan mukemmel bir baba olacağına eminim ama benim korkularim var ya ona iyi bi geleck sunamazsam. Bu arada esim 25 yaşında bi fabrikada depo gorevlisi olarak calisiyor bende insallah okulumu bitirdikten sonra bi ise girip calismayi düşünüyorum. Ama korkuyorum ya bisry yapipta aramizi bozarlarsa ya cocugum babasiz kalirsa diye cunki bunu ben yasadim biliyorum ne demek oldugunu.esime güveniyorum elinden geldiginde bizim icin sonuna kadar calisacagini da biliyorum ama ailesinin yaptiklari cikmiyo aklimdan ne yapmalıyım bilmiyorum yorumlarinizi bekliyorum:-*
