bebek




pişman mısınız peki ikinci bebekte depresyona girdiniz mi nasıl atlattınız
 
Bir de böyle mutsuz gebelere "senin çocuk çok şanssız, istemiyorsan bla bla" tarzı yorumlar yapılmasına ifrit oluyorum. Herhalde hamile kaldığına benim kadar üzülen, parçalanan olmamıştır. Ciddi manada travmaydı benim için, neyse ki çoğu üye bana bunun geçici bir durum olduğunu, benzer hisleri kendilerinin de yaşadığını belirtmişti de normalmiş aslında diye kendimi durdurabilmiştim. Bir kaç hafta sonra ise alıştım, mutlu olmaya ve oyuncak örmeye bile başladım. Ama şanssız bebek, sorunlusun, biz isterken olmuyor da böyle insanlar anne olacak diyenleri de unutmadım.
Birine böyle hassas bir konuda yorum yaparken kişiyi biraz tanımak lazım diye düşünüyorum (başıma geldiği için böyle konuşuyorum yoksa ben de bol keseden atardım eskiden) çünkü eminim ki aksi ve sert yorumlar fazla olsaydı gidip aldırırdım demek ki ben yapamam diye.
 
Zamanla alışırsın bu çok normal vücudun bile hamileliğe alışmadığı için yabancı bir şey sanıp onu atmaya çalışıyormuş o yüzden oluyormuş mide bulantıları vücudun beynin tüm duyguların zamanla alışır merak etme kazara olması tabi seni üzmüş ama o da kısmet yapacak bir şey yok
 
Ben de bu eleştiri yapanları anlamıyorum bir türlü, hamileyim şu anda ve bebişimizi isteyerek yaptık ancak hamile olduğumu öğrendigim ilk haftalarda ciddi gelgitler yaşadım yapabilir miyim altında kalkabilir miyim o tereddüt olmadı değil. Bunu absürt karşılamak kadar saçma bir şey yok, hepimiz kadınız ve hepimiz bu yollardan geçtik neden birbirimizi anlama yoluna gitmiyoruz ki. Konu sahibi yaşadığınız duygular gayet normal ve zamanla tereddüt yerini heyecana tatlı telaşlara bırakacak ve siz çok iyi bir anne olacaksınız endişe etmeyin.
 
İstememe sebebiniz nedir?

Altında yatan ciddi sebepler yoksa çok normal bir sürece girdiniz; önce üzülür, sonra karmaşık duygularda dolanır, sonra bebeğiniz ve eşyalarıyla ilgili plan yapmaya başlarsınız.

Istenmeyen gebeliklerin rutini budur :)
 


allah razı olsun sizden su serptiniz içime
 


erken diye sanırım bilmiyorum yada süreç böyle haklısınız maddiyat tabi bide
 


çok saolun güzel kalbiniz için maddiyat korkum bide yaşım genç korkuyorum hayat bundan sonra nasıl olacak diye
 
Ben isteyerek kaldigim halde hamileligin ilk zamanlari cok mutsuzdum hormonlarin etkisinden olsa gerek herkes ayni sekilde karsilamak veya bu durumu hemen kabullenmek zorunda degil ki belli bir surec var annenin hamileligi kabul etmesi icin zamanla alisicaksiniz hatta ben bebek dogduktan sonrada bi sure anneligi hissetmedim:) napiyim yani hissetmedigim duyguyu yalandan hissediyorummu diycektim:)) baskalarinin ne dedigine bakmayin millet konusur isi bu yargilar falan sallamayin hepsi gecis donemi duygular karisil zamanla duzelir
 
Mutlaka atladığınız bir nokta vardır sonuçta hayatta herşey bir sebep sonuç dahilinde gelişiyor trafikte bile trafiğe çıkmak kaza yapma olasılığını göze almaktır,evli olup beraber olmakta bu şekilde ilerde çocuk büyüdükten sonra sen oldun ama ben çok üzüldüm demek ne kadar abesse hamile kaldıktan sonra oturup üzülmekte bana o kadar abes geliyor
 
çok saolun güzel kalbiniz için maddiyat korkum bide yaşım genç korkuyorum hayat bundan sonra nasıl olacak diye
Genç anne olmak kadar güzel bir şey yok ki hayat enerjiniz, gücünüz yerindeyken miniğinizle bağınız daha kuvvetli olacaktır, kuşak farkı az olacak mesela arkadas gibi olursunuz. Maddiyat konusunda da rızkıyla gelir elbet altından kalacak güç verilir size. Ben dördüz olarak dünyaya geldim ve tek çalışan babam, bir abim ve bir de ablam var onlar ortaokula gidiyorlarmış biz doğduğumuzda. 6 çocuğun bakımı yemesi içmesi tek memur maaşıyla ne kadar mümkün gözüküyor, sıfır gibi dimi? Ama bak şimdi 27 yaşındayız ve hepimizin mesleği var. Allah o gücü kuvveti verecektir merak etmeyin
 
çok saolun güzel kalbiniz için maddiyat korkum bide yaşım genç korkuyorum hayat bundan sonra nasıl olacak diye

Oğlumu 32 yaşımda doğurdum. Yaşım bana göre normaldi. Ama bazen keşke 20'li yaşların enerjisi ve tahammülüne sahip olsam diyorum.
Sonra da demek ki hayırlı olan buymuş deyip susuyorum..
Zamanla alışırsınız bebek sahibi olma fikrine merak etmeyin.
 

Dördüz mü?!
Off onu bir de sizi büyüten anneye sormalı..
 
İlk bebekte “Allahım ben nasıl bakacağım çocuğ, hayatıma ne olacak?”, ikinci bebekte “ya ilki kıskanırsa, ikisine yetemezsem?” endişeleri oluyor. Çook normal bunlar. Eşinizin sevinçli tepkilerine bakıp kendinizde sorun aramayın. Hormonları değişen, bebekle daha baba bağ kurmadan bağ kuracak olan sizsiniz. Başta baba çok sevinse de siz özellikle ilk tekme itibariyle deliler gibi bağlanacaksınız bebeğinize. 9ay hem ruhunuz hem bedeniniz için uzun ve alışmanızı sağlayacak bir süre, sakın vazgeçmeyin.
 
Tabiki hamile oldugu duyunca hic üzülmedim ogrenince hem sevinc hem saskinlik garip bir hal vardi esinde kizimda cok sevindi sadece planladigimz zamandan daha erken geldi bebegim okdr. Mutlaka atladiginiz birsey vardir diyorsunz ama o atladigimiz her neyse 5 sene denk gelmedi bize yani ilk cocugumdan sonra ayni yontemle ayni sekilde tam 5 yil korundum olmadi. Demekki hic birsey imkansiz degilmis benim cevremde kordonunu baglattigi halde hamile kalan bile var ki kordan baglama en yuksek korunmadir geri donusu bile yoktur yani insanlar nasil.hamile.kaliyor niye dikkat etmiyorlar diye birsey yok bence onu anladim illa ki dikkat etmeyenler vardir ama cok dikkat etsende tum tedbirleri alsanizda olacagi varsa oluyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…