Daha once burada baska bir dogum meselesi ile yazmistim bu tarz bir konuya yorum. Sonra oradan biri bana "hic dogum yapmadigimi" ima ederek ayar cekmeye calisti. Umarim siz beni anlarsiniz. Cunku size moral olsun diye yaziyorum.
Burada esimin yakin bir arkadasi var. O da bizim gibi doktorant, ve su an ulkesinde savas olan komsularimizin birinden geliyor. Evlendi ve esini buraya aldirdi, kadin benim sonrasinda cok yakin arkadasim oldu, kiz kardesim diyorum ona, Ingilizcesi cok kotu ama olsun biz anlasiyoruz.
Bu kardesim 24 kasimda dogum yapacak, tahminlere gore. Ailesi vize basvurusunda bulundu ama yasadigimiz yer vizeyi vermedi, gelirlerse donmeyebilirler diye. Gercekten benden ve esinden baska kimsesi yok. Dogumda ben yaninda olacagim, izinlerimi vs ona gore ayarladim, hatta artik telefonumun sesi acik uyuyorum aman kardesim ararsa diye.
Bu kizin esi de en fazla 15 gun izin alabilecektir, tezi var, haftada 10 saat dersi var. Bir de gercekten agir maddi zorluklar var. Insanlar dunyanin bir ucunda doguma giren ebelerin dilini, kulturunu bilmeden, yanlarinda kimseleri olmadan doguruyorlar. Hatta hastanede 3 gun yatirip, yanlarina da refakatciyi de mustesna durumlarda veriyorlar.
Korkmayin, gercekten korkmayin, bu isi kendiniz ustlenebilirsiniz; dogum normal kosullar altinda gayet dogal bir surec. Simdi bu ornege bakin ve sevinin, en azindan dogum yapacaginiz yerin dilini biliyorsunuz, sevdikleriniz uzakta olsa da ulke degistirmek, sizin yaninizda olmak icin birilerinden izin almak vs zorunda degil.
Dogum sonrasina gelince, esinizle atlatirsiniz, en yakinimiz eslerimiz (en azindan oyle olmasi gerekiyor), hem sizinle basindan itibaren sorumlulugu aldigi icin bebekle arasinda da daha hizli bag kurulacaktir. Bu durumun da boyle bir getirisi olacak, ne guzel.
Bebeginiz mutluluk getirsin, anali babali buyusun.