Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Özellikle annelikle ile ilgili genelgeçer cümlelerden hiç hoşlanmıyorum. Aslında hiç bir konudaki genelgeçer cümlelerden hoşlanmıyorum. O kadar çok değişken var ki yaşamımızı etkileyen ve ayrıca değişim de var, nasıl hala kanun hükmünde konuşabiliyoruz hiç anlam veremiyorum. Şunu yapmasak hayattaki bir çok sorun çözülecek bence.
 
Selamlar Konu sahibini yorduğumuzu düşünmüyorum zira durumunu paylaşmış ve yorumlara açık bir kişilik. Eleştiri anneye değil, annenin içinde bulunduğu durumadır. Çünkü ben anne değilim mesela korktum yaşadıklarından. Okuduklarımdan etkilendim çünkü anneliği çok dileyenlerin de bir anda kas katı kesilebileceğini ve bu psikolojiye girebileceğini öğrendim. Benim gibi anne olmayan milyonlarca kişi endişelendi eminim. Sizinse yaşadıklarınız çok güzel sevginiz katlanarak daha da çoğalır inşallah.
 
Öyle miii siz orada sadece soru işareti mi gördünüz? (Çok özür dilerim, böyle birşey miydi) yazıyor bunların ne anlama geldiğini size anlatmamı ister misiniz? Yapmayın kendinize bunu
Bence biraz susmayı falan deneyin, çok rahatsız edicisiniz ve hala devam ediyorsunuz
 
Buyurun, en, ultra, mega anne madalyanız:
 
ayy uçmuşsun ama yazmadan edemeyeceğim. böyle üstten üstten konuşunca egon yeterince tatmin oldu mu ? henüz anne bile olmayan biri için üç beş numara büyük laflar, keşke akıl süzgecinden biraz geçirebilseydin yazmadan.
 
Ben anne değilim! yanlış anlamaya meyilli beyninizle, bu şaklaban yorumunuzla çok yol alamazsız…
Eh be sayın üye... Tecrübe etmediğimiz durumlarda neden bu kadar ahkam keseriz ki?
Ben de anne değilim, tecrübe etmediğim bir konuyu yarınlar yokmuşçasına savunmam ya da eleştirmem. Empati başka bir şey, yaşamak başka bir şey. İkisini ayırt etmek lazım. Bu sizin yaptığınız haksız eleştiri oluyor.
Ayrıca tecrübe etmiş olsanız bile, her çocuk farklıdır, her anne de farklıdır. Herkes aynı şeyleri hissedecek diye bir şey yok.
 
Hoşt mu
 
Merhaba Rosa hanım Tabi ki her çocuk farklıdır bilemiyorum. Yaşadığım bir duygu değil ve bu depresyonun başıma gelmesinden de korkuyorum açıkçası. Konu Sahibi hiç birşey hissetmiyorum deyince doğal olarak kanım dondu. Lohusalar da olabiliyormuş ama dikkatinizi çekerim baba da birşey hissetmiyormuş (o lohusa değil) bunu iki kere belirttim. Konuya dair sorular sordum ama sadece bir kaç cümlem ele alındı halbu ki şaşkınlık yaşadığım şey duygulara! kendisine değil…
 
İşte her şey her yerde her insana söylenmez. Bazen insanlar çok farklı dönemlerden geçebiliyor. Lohusalık olmasa bile, çok hassas olduğum dönemlerim olmuştu. Böyle felç gibi bir durum, dünya başınıza iniyor ve geri kalkmıyor. Öyle düşünün.
O durumdaki bir insana her kelam edilmemeli. Bakın aşağıdaki tırnak içine aldığım cümleler sizin cümleleriniz.
"Hamile olduğunu öğrendiği andan itibaren anne olan insanlar var." **** Evet, ne güzel, hemen kabullenmişler. Ama nispet yapar gibi bunu burada söylememeliydiniz. Çünkü bu üye maalesef bu sürece kolay başlayamamış. O istemez miydi, her şey olağan akışında gelişsin? Kilosundan rahatsız olan birine, doğuştan zayıf olanlar da var demek gibi bir şey olmuş. Benzetmemi mazur görün ama başka türlü netleştiremeyecektim.
"Bu şekilde zamanla bağlanırsın modunu anlayamıyorum çok özür dilerim."**** Mevzu sizin anlayıp anlayamamanız, kabullenmeniz ya da onay vermeniz değil ki. Çünkü onay verseniz de vermeseniz de bu sorunu yaşayan bir sürü kadın var, maalesef.
"9 ay karnımda taşıdığım can parçama zamanla bağlanmak? Korkunç geliyor. Lohusalık depresyonunu duymuştum ama böyle birşey miydi? Kanım dondu…"****Lohusalık depresyonunu şöyle bir duymuş olmaktan başka bir okuması, taraması, bilgi birikimi olmadan çok net yorumlar yapmak maalesef ki oldukça yanlış olmuş. Hele hele zaten kendini oldukça kötü hisseden, sizin deyiminizle "korkunç" hisseden birine durum korkunç, kanım dondu demek maalesef ki empati yapmak da olmuyor. Babası ölen birine, baban öldü bu çok korkunç demek gibi bir şey.

Neyse ki üyemiz bu sorunu aşmış ve bu yorumunuzu şimdilerde aşmış bir şekildeyken okudu. Eğer yıllar önce okumuş olsaydı vaziyete bir eksi de siz atmış olabilirdiniz. Uzun oldu ama umarım anlatabilmişimdir. İyi forumlar.
 
Bilmediğiniz, tecrübe etmediğiniz, başınıza gelirse ne yapacağınızi kestiremediginiz konularda 10 yıllık tecrübeli gibi ahkam kesmeyin bı zahmet. Hele yargılamayı hiç yapmayin.
 
Haklısınız bildiğimi ve daha önce depresyonun duyduğum kadarını da belirtmiştim. Ben hamile olduğumuzu bildiğimiz an (istiyorsak) kalbimize düştüğü an olarak bildiğim için yorumladım anne için üzgün olduğumu da belirttim eşrefle kınıyorum demedim sonuçta. Bu postu gördüğümde anne olmayı bir kere daha bana düşündürdüğü için, sorgulattığı için, bunları yazmak durumundaydım. Bir tek ben düşünmüş olamam öyle değil mi? Soru da yönelttim çok isteyenler de bunu yaşıyor mu diye defalarca ama yorum puanı almalıyım üslupsuzca komikleşmeliyim anneyi korumuş gibi görünüp bağrını delmeliyim diye çoookk yazanlar oldu. (Onların anneyi düşündüğünü hiç sanmıyorum). Annenin depresyonu atlattığını da biliyorum çok şükür. İşin ciddiyetini öğrendiğim an da sadece sorular sordum üstelik buna karşın babanın da bebeğe sevgisi olmadığına şaşkınlığımı belirtirken konu sahibini engelledim görmemesi adına. Öyle seviyesiz insanlarla yorumlaşmış bulundum ki Size bu yüzden teşekkür bile edebilirim üslubunuzdan dolayı. Yazmak için yazmadığınızdan dolayı. Hayırlı kandiller.
 
Bu konuyu hatirliyorum .o zaman benim ki de küçüktu . kolikti.simdi başka dertleri çıktı.yani her yaşa uygun farklı dertler varmış.simdi diyorum.yatan uyuyan çocuk sana ne yaptıysa dert ettin .şuan mesala daha zor geliyor.surekli konuşuyor.her şeyi istiyor.zamanenin kolik bebeleri büyüyünce hırçın oluyor.
 
Çocuk demek, hayatında ebeveyne en az 18 sene tam bağımlı bir bireye bakım demek. Sonradan o bağımlılığın oranı düşüyor ancak devam ediyor.
Çevresel faktörler, biyolojik dürtüler ve toplumsal sınıfta yer edinme kaygısı gibi çeşitli etkenler olmasa; adım kadar eminim şu an anne olan kadınların en az yarısı anne olmazdı.
Kişileri yargılamadan önce biraz geniş düşünmek lazım. Konu sahibinin atlattığı bunalım baya sertmiş. Anneliği, evliliği ve diğer toplum dayatmalarını kutsallaştırmasak da bunların hep normal birer tercihen ibaret olduğunu anlasak keşke.
 
Ufak capli bi polemik olmus sanirim ben sunu yazmak istedim . Benim bizzat cok iyi tanidigim , yillarca bebek hasreti ceken , doktor doktor gezip, turlu tedaviler olan arkadasim, biri bebegm uyutmadi zombi gibiyim dese, yahut oyle boyle diye yakinan kimi gorse bebegi olmus sukretmiyor der kizar, soylenirdi. Biz olsun diye neler yapiyoruzda bunlar bulmus bunuyor derdi.

Sonra evlat sahibi oldu sukur ve gordu kendi de bircok seyinden yakindi ve bak dedim baskalarina kizardin oyle degilmis demekki sen de insansin bu bebegini sevmemek degil . Yemek yemek , uyumak , insan gbi dus almak istiyosun. Kafani alip cikmak istiyosun bazen . Nitekim basa gelmeden hicbirsey icin kimseyi kinamamak, buyuk konusmamak lazim diyecegim bu. Cok isteyenler de yasiyor mu demis ya arkadas o cok isteyenler de bir insan ya hani hersey insanlar icin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…