Evet belirsiz çünkü şuan tam olarak neye kime hangi duruma ağladığımı bilmiyorum. Kızlar, en muamma anlarımda buraya yazıyorum nedense sizin beni koşulsuz çıkarsız dinleyişinizi kimi zaman yardımlarınızı seviyorum belki :) Bugün herşey güzeldi aslında monoton yaşantıma devam ediyordum, birden yaşımı farkettim 19 yaş.. bu yaşımda şımarıklığın dibine vurmuşçasına bıkkınlığımı hayattan. Neye göre yaşıyorum kime göre.. bilmiyorum. Yaşıtlarım gibi olmayı çok istedim her zaman tabi gecelerce günlerce konuştuğum kişilerin birgün kalkıp arkamdan çocuk demeleri hariç :) onların dediği gibi çocuk lafı hiç kullanılmadı hayatımda anlamsızca büyük oldum hep olgundum. ''Aaa Meral mi? o çok olgun kız canım. '' gibi :) Biliyorum bi çoğunuz derdimi anlamak için neden böylesin ne oldu bir şey mi yaşadın diyebilirsiniz, ama inanın mükemmel olmasada güzel bi ailem var çok asosyal de sayılmam ama yalnızım buruk bi yalnızlık sadece. Belkide küçük olmaya özlem ''Çocuk Meral'' e özlem. Büyüdükçe kırılıyorum daha fazla inciniyorum nedensizce daha Allah nasip ederse uzun bi hayatım olabilir ama bu kadar yorulmuşken ruhen nereye gidebilirim meçhul. iyiki varsınız :)