kadesa. Hatirladim..
afedersin. Ciddiyetini farkedememem benim hatam..
biliyor musun? Defalarca psikiyatristen randevu aldim. Ama gidemedim. Insan uzmanina bile anlatamiyor bazi seyleri
Ailem hicbirini bilmez. Hepsini tek yasadim tek atlattim ben.. tek bir kisi degil ki. Hayatim boyunca karsima cikan herkes bi imtihan sebebi oldu benim icin...
Neden ailene soylemedin bak sende yıkım olmuş resmenkadesa. Hatirladim..
afedersin. Ciddiyetini farkedememem benim hatam..
biliyor musun? Defalarca psikiyatristen randevu aldim. Ama gidemedim. Insan uzmanina bile anlatamiyor bazi seyleri
Ailem hicbirini bilmez. Hepsini tek yasadim tek atlattim ben.. tek bir kisi degil ki. Hayatim boyunca karsima cikan herkes bi imtihan sebebi oldu benim icin...
herkes taciz etmedi elbet, demek istedigim akrabam da var bunun icinde. Tanimadigim birileri de. Mubalaga etmisim."çocukluğu tacizlerle geçmiş en yakınından en uzağına istismar edilmiş, nedense hep yaşlı adamların ilgi odağı bir genç kızım..."
Nasıl yanı, nasıl bir çevreniz vardı ki herkes sapık? Annen niye seni korumadı? Şimdi fizyoterapist olacaksanız, demekki avare değilsiniz.
Yardım alın, geleceğe umutla bakın inşallah.
belki de burda cok anlattigimdan sacma bi sekilde herkes beni anlar diye kapali kutularla anlatiyorum artik :) bemim hatamPardon :) Malzeme amaçlı değil hani bilsek bi yardımımız dokunurdu :) İnan bi şey anlamayınca konularına baktım dedim nesi var :)
Keske ailen bilseydi de sana destek olsalardi. Keske onlarla paylassaydin da azicik da olsa seni koruyan birilerinin varligini hissedip guven duysaydin.kadesa. Hatirladim..
afedersin. Ciddiyetini farkedememem benim hatam..
biliyor musun? Defalarca psikiyatristen randevu aldim. Ama gidemedim. Insan uzmanina bile anlatamiyor bazi seyleri
Ailem hicbirini bilmez. Hepsini tek yasadim tek atlattim ben.. tek bir kisi degil ki. Hayatim boyunca karsima cikan herkes bi imtihan sebebi oldu benim icin...
kadesa. Hatirladim..
afedersin. Ciddiyetini farkedememem benim hatam..
...
belki de burda cok anlattigimdan sacma bi sekilde herkes beni anlar diye kapali kutularla anlatiyorum artik :) bemim hatam
Belki kwndimi daha hazir hissettigimde..Niçin iyide ? İçinde büyütmek daha mi iyi ?
Git konuş dok içini . Elbet bir çözüm yolu gösterir.
kacimiz ailesine anlatabiliyor ki. Belki cekindigimden belki uzmek istemedigimden. Ama anlatmadm iste anlatamadim. Cogu gecmiste kaldi zaten ama insan unutamiyor isteNeden ailene soylemedin bak sende yıkım olmuş resmen
O kişileri gördükçe daha çok canınız yanmiyormu
her zaman olan seyler degil tabi. Bilmiyorum yikimi cok yasiyorum belki ben cekiyorum belki cok imtihan ediliyorum bilmiyorum.Keske ailen bilseydi de sana destek olsalardi. Keske onlarla paylassaydin da azicik da olsa seni koruyan birilerinin varligini hissedip guven duysaydin.
Neden her girdigin yerde sana bunlari yasattilar? Arkadas cevren mi cok kotuydu?
ben hep yazarim. Kalemim edebidir biraz. Bunu da yazmistim. Paylasmak istedim...Yok önemli değil.
Ben diğer konunu inan bilmiyorum hatta bir köşe yazısı sandım bu konunu da.
Ben 20 yaşında, geleği umutlarla dolu harika imkanlara sahip pırıl pırıl bir genç kızım..
Ben 20 yaşında, çocukluğu tacizlerle geçmiş en yakınından en uzağına istismar edilmiş, nedense hep yaşlı adamların ilgi odağı bir genç kızım...
Güvendiğim adamın tecavüz etmeye çalısmasından sonra herkese resti çekip hayatını çukura sürükleyen bir avareyim.
Herkesten korkan, her gece sessiz sessiz ağlayan, çoğu gece dizlerini sıkı sıkı tutarak uykularından uyanan o kücük kız benim..
Herkese kafa tutan, her türlü jeste tüm güzel sözlere eyvallah çekip yalnız başına ayakta duran; güçlü, imrenilen o gözde kadın benim...
Evli adamların sözde sevdaları özde aşağılık kaçamaklarına malzeme olmak istenen, ama asla taviz vermeyen o çıtır genç kız benim.
Hayata karşı dimdik durmaya çalıstıkça her rüzgarda eğilen ama asla yıkılmayan o güclü irade benim....
Biziz...
Kadiniz...
ama iste yine zor günler kapida
Herşeyi başardığım gibi bu günleri de atlatırım.
Annemden ögrendiğim gibi.
Dimdik. Eğilmeden. Yılmadan. Korkusuz. Kimseye muhtaç olmadan.
NOT: HERHANGI BIR SIIR KITABINDAN YAHUT ROMANDAN ALINTILAMADIM. HAYATIMDAN BIRSEYLERI OZETLEMEK ISTEDIM. EDEBI BIR ANLATIM OLMASI BENIM SUCUM DEGIL.
Belki kwndimi daha hazir hissettigimde..
kacimiz ailesine anlatabiliyor ki. Belki cekindigimden belki uzmek istemedigimden. Ama anlatmadm iste anlatamadim. Cogu gecmiste kaldi zaten ama insan unutamiyor iste
her zaman olan seyler degil tabi. Bilmiyorum yikimi cok yasiyorum belki ben cekiyorum belki cok imtihan ediliyorum bilmiyorum.
ben hep yazarim. Kalemim edebidir biraz. Bunu da yazmistim. Paylasmak istedim...
Çok güzel bir tespit.. Yalnızlığı kalkan yapıyor insan güçlü durmak için.fikrimi size sataşma ya da kötü niyetli algılamayın lütfen.
üzücü ve travmatik şeyler yaşamışsınız ve yalnızlık kalkanınız olmuş.
bu bir insanın yaşaması gereken hayat değil, "normal" değil yani.
o kalkanı kırmanız gerek.
Çok güzel bir tespit.. Yalnızlığı kalkan yapıyor insan güçlü durmak için.
Çok küçükken bu tür bir şey yaşadım komşumuzun babası tarafından taciz edilmiştim. Çok küçüktüm kimseye bir şey anlatmadım. Büyüdüm yine anlatmadım. Hiç kimse bilmez. Sadece ben biliyorum bir de şimdi bunu okuyanlar.
Ben içime gömdüm, çok derinlerde. O kadar derinlerdeki bu konuları okumayınca aklıma dahi gelmez sanki hiç yaşamamışım gibi benim için. Sanki ben değildim onu yaşayan.. O yaşlı şahıs çoktan öldü. Beni ona emanet ederlerdi çoğu zaman.. Nasıl hesabını verdi düşünemiyorum, düşünmekte istemiyorum.
KArşına çıkan insanlara güvenme, kendim dışında kimseye yüzde yüz güvenmem ben. Tıpkı senin gibi dışarıdan bakılınca dağ gibi güçlü, ne istediğini bilen, kimseye kendini ezdirmeyen bir insanım. İçimi sorarsan zırıl zırıl ağlıyorum çoğunlukla :) Ama umurumda değil diyorum yine ben yaşamadım, yaşamış olsam bile suçlu ben değildim. İnsanlığını kaybedenler düşünsün, hesabını onlar versin diğer tarafta.
Her şeyi anlatsam roman olur. Taciz edilirdim eve gelir sinir hastası annem tarafından işkenceye uğrardım. Babam beni yine komşuya bırakırdı sizde kalsın korkuyorum öldürmesinden çocukları diye. Tabi kardeşimle beni bırakırdı onu es geçmeyeyim. Annem düzeldi, hayat aktı gitti ama benim kişiliğim güvensizlik üzerine şekillendi. İstanbul surlarını yıkan toplar gelse benim kalelerimi yıkamaz ama söylediğin gibi yalnızlık gerçekten çok zor. Esneklik bazen oluyor ama sonra birden taş kesiliyor. Başa sarıyoruz. Bizi bizden başkası anlayamaz.öyle oluyor...
ben travmamı 27 yaşında yaşadım (taciz değil ama iğrenç bir ilişkiydi)
bahsettiğiniz gibi, kale içine kale kurdum, duvarlar, duvarlar, duvarlar...
o duvarlar yüzünden pek çok iyi insanı dışarıda bıraktım.
dikkatli olmak evet güzel ama fazlası yalnızlığa hapsediyor insanı.
kalkan güzel evet ama esnekliği çok önemli.
yalnız hayat kolay değil.
Her şeyi anlatsam roman olur. Taciz edilirdim eve gelir sinir hastası annem tarafından işkenceye uğrardım. Babam beni yine komşuya bırakırdı sizde kalsın korkuyorum öldürmesinden çocukları diye. Tabi kardeşimle beni bırakırdı onu es geçmeyeyim. Annem düzeldi, hayat aktı gitti ama benim kişiliğim güvensizlik üzerine şekillendi. İstanbul surlarını yıkan toplar gelse benim kalelerimi yıkamaz ama söylediğin gibi yalnızlık gerçekten çok zor. Esneklik bazen oluyor ama sonra birden taş kesiliyor. Başa sarıyoruz. Bizi bizden başkası anlayamaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?