- 13 Aralık 2014
- 128
- 33
- 98
Nasıl nerden başlamalı inanın bilmiyorum kendimi 22 yaşında değilde 12 yaşındaki çocuk gibi hissediyorum. Öyle kırılgan öyle yenik çaresiz. Ağlayamıyorum nefes alamıyorum elim ayağım titriyo. Konu ablam.. Ablam ve bencillikleri ablam ve nefreti.. Annemle kavgalılardı zaten gğnlerdir konuşmuorlar vanada ve evdeki tüm aile fertkerinede tavırlıydı kimseyle konuşmuyodu zaten. Onada bulaşmamalı kimse yoksa yıkar döker parçalar. Çünkü o yapabilir çünkü o xxx. Aynı bölümü seçtik onunla o öezun oldu ben hala okuyorum. Yarına yetişmesi gereken projem var t cetveli kalemler falan lazım. Girdim odaya almaya ışığı kapa uyuyorum dedi bağırarak. Işıksı alamam dedim telefonun ışığını aç öyle al dedi tbi bu arada laf tartışmaları yaşıyoruz açtım telefonun ışığını aralığın ışıgını aç öyle al dedi. Benim kalemlerimi alamazsın falan dedi almıyorum zaten kendi eşyalarımı alıyorum dedim. Ama hala çık mık bağırıyo bana dövğcem seni tek kelime daha edersen birde ben kesicem saçlarını felan dedi(saçlarım belimdeydi kısacık kestirdim yeni) neyse aldım eşyaları bıraktım telefonu alıcam odada kaldı ellerim doluydu oturma odasına bıraktım eşyaları döverim bilmem ne dövemezsin sus mus derken geldi odaya tokat attı saçlarımı çekti hakaretler bişeyler sonta cetvellerimi aldı (onsuz projeyi yapamam) gitti. Kaldım böyle hep böyle yine böyle. İnanın ben orda ona katşılık versem işler çok daha büyüyecekti huzurumuz dahada mahflacaktı. Hiçbirşey yapmadım. Kitledim kendimi odaya ağlıyorum. 22 yaşımdayım ve ben bu saçma konu yüzünden ağlıyorum. Ne saçma değil mi ne kadar komik. Ama ben gerçekten bıktım artık. Onun bu tavırlarından bıktım. Çok seviyorum kanım canım ama bende insanım bazen öyle oluyorki böyle nefret ediyorum diyorum. Yarın okulada gidemicem ortada çizim yok hoş yapasımda yok. Çok bunaldım kızlar kendimi çok aciz hissediyorum. El değilki yol sayayım kendimden çok seviyorum ama artık yapamıyorum.
Uzun oldu hakkınızı helal edin.
Uzun oldu hakkınızı helal edin.