Kizlar baya bi ara vermistim giremiyodum buraya bugun firsatim oldu yazmak istedim
Hala ayni kisiyi seviyorum oyle boyle sevmekte degil takinti mi yaptim asik mi oldum bilmiyorum sadece canim cok yaniyo , onu gormedigimde suratim sirke ihracati yapiyo. Benden hoslanmadigini biliyorum cok biraraya gelme imkanimizda olmuyo ortak arkadasimiz biseyimiz yok ve mantikende bizden bi cacik olmaz cunku kendisi cok iskolik cok idealist hayatinda bi kadina (yaslar ondokuz-yirmi, yirmibir

) yer yok surekli yuksek lisans konferanslar dersler diye cildiriyo tamam guzel bisey ama ben daha tembelim ona nazaran gezmek eglenmek 19un tadini cikarmak istiyorum

ve kendisi seneye yada ondan sonraki sene temelli yurt disina cikacak sanirim hic olurumuz yok gibi.. hani beraber olsak bile ben hep 2.planda olucam onun icin ilk sirada kariyeri var...
Benim ailem biraz resmiydi hep hic sarilma öpme olmadi, annemi babami öptügumu yada onlarin beni optugunu hatirlamam, sevgi degilde saygiyla buyuduk oyuzden bende sevmem sarilmayi opmeyi ama onu gorunce boyle ahtapot olasim yanaklarini ısırasim boyle minciklayasim geliyo

gormedigim sevgiyi onda gormek istiyorum

ama oda babam gibi sevgisini gosteren biri degil, resmi.. ooof off icimi dokmek istiyorum sadece... canim aciyo,karsiliksiz uzaktan 3 saniyelik gormelerimle yetinmeye calisiyorum, bitirmek istiyorum bu sevgiyi cunku sonunda cok uzulecegimi, aglayacagimi biliyorum allah baska dert vermesin diyerek yazimi bitiriyorum