- 25 Ağustos 2017
- 1.490
- 723
- 123
- 28
- Konu Sahibi SalakSacma
- #1
Merhabalar uzun süredir kafamı karıştıran ve hayatımın ne istediğimi bilmediğim bir dönemindeyim tabşki şuan çok ciddi sorunlarımız var ama bu dönem geçtikten sonra kendime farklı bi hayat istiyorum
23 yaşındayım bi sağlık ocağında hemşireyim çalıştığım yer tam evimin karşısı sadece bir yol var eski okulumda tam işyerimin yanı yani benim dünyam bu yaşıma kadar bu iki yol arasında sıkışıp kaldı küçücük dünyam
Burası çok küçük bi ilçe ve bir sürü laf söz oluyo rahat hareket edemiyo insan karantinadan önce yaşadığım yerin merkezine kuzenimin arkadaşlarıyla buluşmaya gittiğimde aydınlanma yaşadım aslında kocaman şehirde dünyam küçücük bir yere sıkışıp kalmış
Bu olaylardan önce anneme yürüyüş yapcam dedim çıktım evden bi erkek arkadaşımla yürüyecektik yolda teyzem görmüş anneme yetiştirmiş annem beni tam olarak şu şekilde aradı “ teyzen seni görmüş bi oğlanla kimle geziyosan senin bacaklarını kırarım çabuk eve gel” evden çıkalı 20 dk olmuştu
Ondan önce eski sevgilim benimle görüşmek istediğini söyledi bende anneme bundan bahsetmek istemedim arkadaşıma gitcem dedim beni teyit etmek için arkadaşımı aramış
Sevgilim oldugunda söylerim görüşmeme bişey demez ama bu seferde hemen evlilik moduna geçeR ne zaman evlencen adın çıkıyo gezdikçe kendini kullandırma gibi
Ben yay burcuyum ben evde de otururum çıkmamda ama her hangi biri bana karıştıgı zaman dünyam başıma yıkılıyo
Ben annemin bu davranışları yüzünden bi sevdiğim olsun evlenelim modundayım yıllardır inanıyodumki biri gelip beni burdan kurtarcak ve çok farklı renkli bi hayata götürcek ama farkettim ki evlilik başka bi esaret
Bi abim var karantinayı sevgilisinin evinde geçiriyo çünkü o erkek ama ben ufacık bişey de bile izin alırım vermezlerse çıkamam ç28 yaşında ve evlenmek istemiyo ama ben her ilişkim oldugunda ailem yüzünden potansiyel koca olarak bakıyorum
Ben yürüyüşe giderken bile hesap vermek istemiyorum ben sigara içerken bile saklamak istemiyorum ya da ben artık hayatım bu sokak kadar olsun istemiyorum
Ama bunu yapcak cesaretim de yok aile evi çok rahat iş şartlarım var yemek bulaşık ütü derdim yok iyi anlaşırız ama artık boğuldum çünkü ben onların dizinin dibinden hiç ayrılmadım ayrı eve de çıkamam küçücük yer zaten siz olsanız ne yapardınız ?
23 yaşındayım bi sağlık ocağında hemşireyim çalıştığım yer tam evimin karşısı sadece bir yol var eski okulumda tam işyerimin yanı yani benim dünyam bu yaşıma kadar bu iki yol arasında sıkışıp kaldı küçücük dünyam
Burası çok küçük bi ilçe ve bir sürü laf söz oluyo rahat hareket edemiyo insan karantinadan önce yaşadığım yerin merkezine kuzenimin arkadaşlarıyla buluşmaya gittiğimde aydınlanma yaşadım aslında kocaman şehirde dünyam küçücük bir yere sıkışıp kalmış
Bu olaylardan önce anneme yürüyüş yapcam dedim çıktım evden bi erkek arkadaşımla yürüyecektik yolda teyzem görmüş anneme yetiştirmiş annem beni tam olarak şu şekilde aradı “ teyzen seni görmüş bi oğlanla kimle geziyosan senin bacaklarını kırarım çabuk eve gel” evden çıkalı 20 dk olmuştu
Ondan önce eski sevgilim benimle görüşmek istediğini söyledi bende anneme bundan bahsetmek istemedim arkadaşıma gitcem dedim beni teyit etmek için arkadaşımı aramış
Sevgilim oldugunda söylerim görüşmeme bişey demez ama bu seferde hemen evlilik moduna geçeR ne zaman evlencen adın çıkıyo gezdikçe kendini kullandırma gibi
Ben yay burcuyum ben evde de otururum çıkmamda ama her hangi biri bana karıştıgı zaman dünyam başıma yıkılıyo
Ben annemin bu davranışları yüzünden bi sevdiğim olsun evlenelim modundayım yıllardır inanıyodumki biri gelip beni burdan kurtarcak ve çok farklı renkli bi hayata götürcek ama farkettim ki evlilik başka bi esaret
Bi abim var karantinayı sevgilisinin evinde geçiriyo çünkü o erkek ama ben ufacık bişey de bile izin alırım vermezlerse çıkamam ç28 yaşında ve evlenmek istemiyo ama ben her ilişkim oldugunda ailem yüzünden potansiyel koca olarak bakıyorum
Ben yürüyüşe giderken bile hesap vermek istemiyorum ben sigara içerken bile saklamak istemiyorum ya da ben artık hayatım bu sokak kadar olsun istemiyorum
Ama bunu yapcak cesaretim de yok aile evi çok rahat iş şartlarım var yemek bulaşık ütü derdim yok iyi anlaşırız ama artık boğuldum çünkü ben onların dizinin dibinden hiç ayrılmadım ayrı eve de çıkamam küçücük yer zaten siz olsanız ne yapardınız ?
memur olsam isterdim ama malesef sözleşmeliyim
her ne kadar çok sevsemde ki ben anneme tapan biri olarak olmuyor yapamıyorum uyku saatime kahvaltıya kalkmamama içerde oturmadığım için zorla içeri sokmaya çalışması babam çok dinç çok şükür fakat sürekli ona hizmet etmemiz masadaki suyu bile bize doldurtur televizyonu koltuğun en güzel yeri hep onun. Yanında saygıdan uzanamayız kapri bile giyemeyiz annem öyle yetiştirdi. Dışarı çıkamıyorum herşeyi sorguluyorlar. Nişanlımın ailesini arıyorlar orada mı değil mi diye... nişanlımla-eşimle bir gün kalamıyorum evim hazır ama göndermiyorlar düğünüm ertelendikçe iyice hapiste gibiyim.. ben hiç şehirdışına çıkmadım. Boluyu bile görmedim.. Yaşıtlarım deli gibi Yaşıyorlar hayatlarını. kpssye hazırlan ve kendi hayatına atıl. şuan sağlıkçıya öylesine ihtiyaç varken şansın yaver gider. Rabbim işini rast getirsin.
Yada hiç evlenmemiş ol 50 yaşına gelmişsin hala ütünü annen mi yapacak? Valla ayrı evde olmak gibisi yok. Canin istediği zaman yaparsın işlerini annen istiyor diye ev işi yapman gerekmez. Istediğin gibi gezer tozarsın hesap vermezsin kimseye :) Saglikciymissin bi an önce atamanı aldır uzak bi yere
