bugün pek aramıyorum, sert de davranmıyorum soğumasın diye ama kararlıyım merak etsem de fazla belli etmiyeceğim ...bakalım nolucak...bu arada, eşim köyde kalıyo çok kötü bir lojmanda, aklım hep onda, istiyorum ki o da beni merak içinde bırakmasın sürekli, telefonu evin her yerinde çekmiyo, saatlerce farketmez telefonunun çekmediğini, ben bu arada dokuz doğururum...arar arar ulaşamam...dün 01:30 da farketti telefonunun çekmediğini, o saate kadar bekledim ben ...
geçenlerde ben de benzer şeyler yaşadım ama yine de umuramaz gibi geliyo bana bi de benimkinin en önemli özelliklerinden biri, zırta bırta küsmesi, ben bir küssem o iki küser, hiç naz yaptırmaz, 4 tane ablası var, onlardan huy kapmış...eşimle en fazla 2 saatte bir telefonlaşırız. ama eskiden bu kadar aramamdan sıkılırdı falan..
birgün onu hiç aramadım. o günde sıkıntıdan tansiyonum çıktı ve çok kabardım üzüntüden olmuş dedi dr. şimdi beni üzmemek için o sıkça arar.
dün ona kızdım aramadım. cünlü 1 aradığımda çok geç açtı ve çabuk kapamadı. bende bir dah hiç aramadım taa dün gce işten dönmesine yakın arıyor napıyosun gelicem az kaldı diye benim midem ağrıyor yatıyorum dedim :) sabaha kadar bir ilgi bir ilgi :) bazen hassas ve hasta olmak gerekiyor.
eşim sinirlenmiyim diye çok üstüme düşer.
sizde birkaç gün hasta olsanız dr.a gitseniz falan?
:26:
haklısın...belkide onlar haklı...beklentilerimiz mi fazla acaba...dün öle de dedim, artık sana dair beklentilerimi azalttım dedim,bozuldu biraz...sen kaç yıllık evlisin, biz 6 aylık evliyiz ama farklı şehirlerdeyiz...
bugün pek aramadım...veeeee...sonuç...o beni aradı hep, mesaj falan çekti, özür diledi...bazı şeyleri farkettirmek gerekiyormuş demek ki...
inşallah bizim sournlarımız da aynı evde kalmaya başlayınca tarih olacak...ve ben üstüne düşmeme konusunda istikrarlıd avranınca...canım bak biz nişanlıyken yada sevgili olduğumuz dönemde uzaktık birbirimize ve nadir bir araya gelebilirdik.ozamanlar hakkaride çalışıyordu şimdiki eşim.ve ben deliriyordum sürekli arayıp soruyordum heran ne yaptıysa bilmek istiyordum.ama aynı hastalıklı gibi olmuştum.ya bir şey olursa diye çatlayacaktım nerdeyse.ama oda inadına aramazdı.ozamanlar gecede çalışırdı ve sonra işten gelip uyurdu.bende onunla birlikte nöbet tutardım sabaha kadar.eve gelince haber ver öyle uyu derdim ve bunun yüzünden ne kavgalar ettik anlatamam.sonra aynı şehire geldik,nişanlandıık buluşuyoruz.annemlerin evin orada ara bir yol var ıssız baya.babam ben oraya gelmeden dışarı çıkar alır beraber geçerdik ordan.ama bu Allah'ın kulu arayıp sormazdı vardın mı eve diye.üzülürdüm.abim dalga geçerdi neden seni eve getirmiyor diye.aramız çok uzak.saat anormal geç olmazsa kendim giderim diyordum ona kıyamadığım için ama aramayınca da beni hiç umursamıyorsun başıma bir şey gelse umurunda olmayacak vsvsvsvs.ama nezaman ki ben aramayı kestim.eve geldiğimi haber vermedim.işe gittin mi diye sormadım,günün nasıl geçiyor diye aramadım kısacası önceden yaptıkları çok azalttım.işten gelene kadar ya hiç aramıyordum ya 1 kere.sonuç olarak her şey tersine döndü.aradı,sordu.şimdi evliyiz.zaten tek kavgamız aramadın sormadın güzel bir söz söylemedindendi.çok şükür hiçbiri kalmadı.kavga edecek bir şeyde kalmadı çünkü bambaşka biri oldu evlenince :) ha evlilikte de bu gibi sorunlar olabiliyorsa bence aynı taktik denenmeli.buda tecrübeyle sabittir
çok sevindim
çok güzel olmuş. inşallah böylede devam eder.
korkum aldatılmak değil kesinlikle...hastalanmasından, araba kullandığında kazadan, sobalı odada carbonmonoksitten korkuyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?