- 22 Kasım 2010
- 11.225
- 19.951
- 498
bu mesajınızın ne faydası oldu acaba konu sahibine merak ediyorum. olan olmuş, hamileliği kaldırabileceğini düşünmüş ama şu an zorlanıyor. olumlu örnekleri duymaya ihtiyacı var. konu sahibi 2.çocuk istediğinize emin olup öyle karar aldınız muhtemelen ama hamilelik, doğum ve lohusalık süreçleri travmalarınızı tetikliyor bir şekilde belli ki. bence şunu aklıızdan çıkarmayın, evet bu dönemler zor ama geçici. hiç kimse bebek olarak kalmıyor. yavrularınız büyüyecek ve ilerde size arkadaş yoldaş olacaklar. birbirlerinin en yakını olacaklar. sağlıkla kucağınıza alın inş.zaten bir çocuğunuz varken bu ısrar niye
ilk çocuğumda çok zor zamanlar geçirdim ölümden döndüm erken doğum yaptım evet
ve hiç bir allahın kulu bir daha çocuk yaptıramaz bana
ya ikinci hamileliğimde gerçekten ölürsem ilk çocuğum ne olacak
deli miyim ben kendimle zorum ne çocuğumla zorum ne
şimdi var olan çocuğunuza da kendinize de faydanız yok doğacak olana bu psikolojiyle yok
mutlu musunuz
Şöyle söyleyeyim doğumdan sonra en azından destek aldığınız sürece sağlıklı bir kadın oluyorsanız hamilelik er ya da geç bitecek bir süreç ..çok hırpalamayın kendinizi ...sonuçta bebek için stres de ilaçlar kadar risk faktörüdür.Bazen herşey yolunda giderken de bebek ve anne için koşulların biranda değiştiği durumlar da olabilir kendi kendinizi yiyip bitirmeyin artık.Gebeliği sırasında birden hastalanıp kortizonlu ağır ilaçlar kullanması gereken ,ya da bir trafik kazası ile kaburgasından yüz kemiklerine kadar pek çok kemiği kırılan hamile haliyle ameliyata alınan ama sonrasında bebeği çok sağlıklı doğan insanlar tanıdım..hamileliği sırasında hiçbir sağlık sorunu yaşamayıp zihinsel /bedensel engelli çocuğu olan insanlar da tanıdım.."Allahtan gelen herşeye razıyım..hayattaki herşey benim kontrolüm altında da değil.. şu an benim ve sevdiklerim için çok kıymetli gerisi boş" deseniz biraz rahatlayacaksınız sankiŞöyle ki bu bebeği çok istedim ,terapistim ilaçsız atlatabiliriz dedi,ailem,arkadaşlarım yakın çevrem hep destek verdi.Ama planladığım gibi gitmedi.Çok üzgünüm iki türlü de çok kötüyüm, vicdanım sızlıyor.Kendime kızıyorum.Bilmiyorum ne istiyorum paylaşmak istedim ,destek istedim galiba ,örnek yaşantılar varsa belki de paylaşan olur dedim ,bilmiyorum işte çaresizlik
Teşekkür ederim ,inşallah bu sayfayı mutlu son ile kapatırım, inşallahbu mesajınızın ne faydası oldu acaba konu sahibine merak ediyorum. olan olmuş, hamileliği kaldırabileceğini düşünmüş ama şu an zorlanıyor. olumlu örnekleri duymaya ihtiyacı var. konu sahibi 2.çocuk istediğinize emin olup öyle karar aldınız muhtemelen ama hamilelik, doğum ve lohusalık süreçleri travmalarınızı tetikliyor bir şekilde belli ki. bence şunu aklıızdan çıkarmayın, evet bu dönemler zor ama geçici. hiç kimse bebek olarak kalmıyor. yavrularınız büyüyecek ve ilerde size arkadaş yoldaş olacaklar. birbirlerinin en yakını olacaklar. sağlıkla kucağınıza alın inş.
Evet kendi psikiyatristim de kullanmak zorunda kalmış buna benzer cok örnek duydum.Ben de korunmayi bırakırken dua ettim rabbime ,bilmiyorum dedim becerebilecek miyim Allahim sen yardım et hayırlıysa dedim.Su anda da mecbur kaldım gene ona sığındım, boyle olmasını planlamamistim, küçücük bir ihtimal bile ilac içmeyi düşünmedim gebeligimde ,ama geldiğim noktada mecbur kaldımŞöyle söyleyeyim doğumdan sonra en azından destek aldığınız sürece sağlıklı bir kadın oluyorsanız hamilelik er ya da geç bitecek bir süreç ..çok hırpalamayın kendinizi ...sonuçta bebek için stres de ilaçlar kadar risk faktörüdür.Bazen herşey yolunda giderken de bebek ve anne için koşulların biranda değiştiği durumlar da olabilir kendi kendinizi yiyip bitirmeyin artık.Gebeliği sırasında birden hastalanıp kortizonlu ağır ilaçlar kullanması gereken ,ya da bir trafik kazası ile kaburgasından yüz kemiklerine kadar pek çok kemiği kırılan hamile haliyle ameliyata alınan ama sonrasında bebeği çok sağlıklı doğan insanlar tanıdım..hamileliği sırasında hiçbir sağlık sorunu yaşamayıp zihinsel /bedensel engelli çocuğu olan insanlar da tanıdım.."Allahtan gelen herşeye razıyım..hayattaki herşey benim kontrolüm altında da değil.. şu an benim ve sevdiklerim için çok kıymetli gerisi boş" deseniz biraz rahatlayacaksınız sanki
Sanırım tam okumadınız, ben zaten terapi alıyorum, ilac tedavisi bitmiyor ,bitmeyecek ,zira
O zaman düşünmeseydiniz diyecegim cocuk ama vardır bi hayir. Şimdi ben olsam birkaç doktora gider fikirlerini alır içime sineni yapardım. Yani tek doktora baglı kalmazdım. Geçmiş olsun , sağlıkla alın kucagınıza. Şunu da diyeyim anksiyetem yok ama hamilelikte ve bebegimin ilk dogduğu zamanlar benim de kaybetme korkum oldu..yani biraz da içgudüsel oluyor sanırım. Aklinıza kötü düşünce gelirse herkesin bu durumda olduğunu düşunün hormonlardandir. Aklinıza iyi şeyler getirinSanırım tam okumadınız, ben zaten terapi alıyorum, ilac tedavisi bitmiyor ,bitmeyecek ,zira bitecek olsa 8 yıldır biterdi
8 sene psikolojik rahatsızlıklar için çok uzun bir zaman. Ben travma sonrası stres bozukluğu, majör depresyon, anksiyete ve okb tedavisi gördüm. Tek başıma olmama rağmen, üniversite öğrencisi olmama rağmen bütün tedavim 3 yıl sürdü. Yani antidepresan iç iç iç olmaz ki. Terapi almanız lazım, sağlam bir şekilde kendi psikolojinizle nasıl başedeceğinizi öğrenmeniz lazım.Hayır ilk doğumdan sonra sağlık problemlerim oldu ,kaldıramadım,ilerledi.Bir kere başlayınca çorap söküğü gibi psikolojik rahatsızlıklar
Sizinki geçmiş ama benimki gecmedi ,ben memurum ve devamli yer değiştiriyorum, ayni kisi ile düzenli devam edemedim.Hayir ben annelik kısmında zorlanmadım gene zorlanacagimi düşünmüyorum, istiyorum ,sağlıkla kucağıma alırsam inşallah ilacımı içtiğim müddetçe hicbir sıkıntım yok.Allah yardim etsin.Ilac içmek planimda yoktu ama olmadı8 sene psikolojik rahatsızlıklar için çok uzun bir zaman. Ben travma sonrası stres bozukluğu, majör depresyon, anksiyete ve okb tedavisi gördüm. Tek başıma olmama rağmen, üniversite öğrencisi olmama rağmen bütün tedavim 3 yıl sürdü. Yani antidepresan iç iç iç olmaz ki. Terapi almanız lazım, sağlam bir şekilde kendi psikolojinizle nasıl başedeceğinizi öğrenmeniz lazım.
Sizin zaten bir çocuğunuz varmış. Ki ona bakarken bile yıllarca ilaç kullanmışsınız. 2.yi istiyordum diye yapmanızı açıkçası ben sağlıklı bulmadım. İlk çocuğunuz nasıldı bilmiyorum ama doğacak olan benim çocuğum gibi felaket zor bir çocuk olursa hali hazırda bozuk psikolojinizle nasıl başedeceksiniz? Bunu yargılamak için değil gerçekten soruyorum. Ben sorunlarla başetmeyi ciddi anlamda öğrensemde kızımı büyütürken hem anksiyetem hem okb tetiklendi. Yine kendim başettim ilaçsız falan. Birçok rahatsızlık yaşamış bir insan olarak tavsiyem yoğun bir terapi almanız. Gerçekten kendinizi düzeltmeyi psikologdan öğrenin. Bunun için genç değil daha yaşlıca bir psikolog seçin ama. Benim psikoloğum evli 2 çocuk annesiydi, 60larındaydı ve resmen beni ilmek ilmek dokudu. Bence ilk odağınız çocuk doğana kadar kendinizi hazırlamanız olmalı. Sınava çalışır gibi hazırlanmanız lazım bence.
Hep şöyle baktim etrafıma insanlar o kadar rahat ki ,paraları yok,emekleri yok ,bir sürü çocukları var ,cok kizdim onlara.Sonra baktim herkes benden daha mutlu.Farkettiyseniz 8 seneden bahsediyorum 8 sene düşündüm. Kadin dogumcu ile görüştüm, psikiyatri ile görüştüm, dualar ettim,vazgectim ,geri geldim.Ilaci biraktim 3 ay denedim,terapistime güvendim ve dua ettim rabbim hayırlıysa nasip et.8 yılda ilk defa korunmadim ve oldu.Ben bu süreçte ilac kullanmayı bir seçenek olarak bile hic gormedim inanin bana ,ama oldu yani inanın bir carem olsa asla içmezdim asla.Bunun icin cok üzgünüm ve hata olarak görüyorum o yuzden attığım başlıkta. Ama sunu kabul etmiyorum ben asla bencil değilimBişey desem linç yerim biliyorum ama kısaca şöyle diyeyim.. Dünyaya çocuk getirmek sadece siz istiyorsunuz diye olmaz bir çok şeyi bir arada tamamlamış olmanız gerekir. Hem sizin hem çocuğunuzun sağlıklı olabilmesi için.. Sağlıkta bu erkenlerin en başında geliyor. Sizin sağlığınız yerinde değilken sırf istek bastıramadım diye hamile kalmanız bence bencillik.
Bişey desem linç yerim biliyorum ama kısaca şöyle diyeyim.. Dünyaya çocuk getirmek sadece siz istiyorsunuz diye olmaz bir çok şeyi bir arada tamamlamış olmanız gerekir. Hem sizin hem çocuğunuzun sağlıklı olabilmesi için.. Sağlıkta bu erkenlerin en başında geliyor. Sizin sağlığınız yerinde değilken sırf istek bastıramadım diye hamile kalmanız bence bencillik.
8 sene psikolojik rahatsızlıklar için çok uzun bir zaman. Ben travma sonrası stres bozukluğu, majör depresyon, anksiyete ve okb tedavisi gördüm. Tek başıma olmama rağmen, üniversite öğrencisi olmama rağmen bütün tedavim 3 yıl sürdü. Yani antidepresan iç iç iç olmaz ki. Terapi almanız lazım, sağlam bir şekilde kendi psikolojinizle nasıl başedeceğinizi öğrenmeniz lazım.
Sizin zaten bir çocuğunuz varmış. Ki ona bakarken bile yıllarca ilaç kullanmışsınız. 2.yi istiyordum diye yapmanızı açıkçası ben sağlıklı bulmadım. İlk çocuğunuz nasıldı bilmiyorum ama doğacak olan benim çocuğum gibi felaket zor bir çocuk olursa hali hazırda bozuk psikolojinizle nasıl başedeceksiniz? Bunu yargılamak için değil gerçekten soruyorum. Ben sorunlarla başetmeyi ciddi anlamda öğrensemde kızımı büyütürken hem anksiyetem hem okb tetiklendi. Yine kendim başettim ilaçsız falan. Birçok rahatsızlık yaşamış bir insan olarak tavsiyem yoğun bir terapi almanız. Gerçekten kendinizi düzeltmeyi psikologdan öğrenin. Bunun için genç değil daha yaşlıca bir psikolog seçin ama. Benim psikoloğum evli 2 çocuk annesiydi, 60larındaydı ve resmen beni ilmek ilmek dokudu. Bence ilk odağınız çocuk doğana kadar kendinizi hazırlamanız olmalı. Sınava çalışır gibi hazırlanmanız lazım bence.
Hep şöyle baktim etrafıma insanlar o kadar rahat ki ,paraları yok,emekleri yok ,bir sürü çocukları var ,cok kizdim onlara.Sonra baktim herkes benden daha mutlu.Farkettiyseniz 8 seneden bahsediyorum 8 sene düşündüm. Kadin dogumcu ile görüştüm, psikiyatri ile görüştüm, dualar ettim,vazgectim ,geri geldim.Ilaci biraktim 3 ay denedim,terapistime güvendim ve dua ettim rabbim hayırlıysa nasip et.8 yılda ilk defa korunmadim ve oldu.Ben bu süreçte ilac kullanmayı bir seçenek olarak bile hic gormedim inanin bana ,ama oldu yani inanın bir carem olsa asla içmezdim asla.Bunun icin cok üzgünüm ve hata olarak görüyorum o yuzden attığım başlıkta. Ama sunu kabul etmiyorum ben asla bencil değilim
Konu sahibi inkar içinde. Kendi yazdıkları bile tutarlı değil. Anlatılmak isteneni anlamak yerine saldırı olarak algılayıp savunmaya geçiyor. Yapacak bir şey yok. Boşver Dante uğraşmaeee ben de aynı şeyi dedim
mesajımı beğenmeyenlerin konu sahibine ne faydası oldu merak ediyorum
sen iyi annesin deyince kadın iyileşti mi
bakın iyi olmadığınız burdan belli
ona bakarsak çocuğu sokakta çıplak gezenlerin ,olan çocuklarını yurtlara atanların üçer beşer sağlıklı çocuğu oluyor
yıllarca tedavi görenlerin beş on kere tüp bebek yaptıranların bir türlü olmuyor
o zaman biz de sürüyle doğuralım
akıl işi mi
Simdi ben anlamiyorum ne istiyorsunuz su durumda benden.Anladigimda ne değişecek varsa bir öneriniz söyleyin mesela.Ne yapsam bu durum düzelirKonu sahibi inkar içinde. Kendi yazdıkları bile tutarlı değil. Anlatılmak isteneni anlamak yerine saldırı olarak algılayıp savunmaya geçiyor. Yapacak bir şey yok. Boşver Dante uğraşma
Size söyledim önerimi. Direk yaşadığımı, sağlam bir terapi almanız lazım, kendinizi hazırlamanız, psikolojinizi düzeltmeyi öğrenmeniz lazım çocuk doğana kadar diye. 8 yıl çok uzun bir zaman diye. Ne dediniz? Siz yapmışsınız ben yapamadım. Ne diyeyim? Peki yapamadıysanız. Kadınlar sizi pohpohlasın sizde ilgi istemeye devam edin.Simdi ben anlamiyorum ne istiyorsunuz su durumda benden.Anladigimda ne değişecek varsa bir öneriniz söyleyin mesela.Ne yapsam bu durum düzelir
eee ben de aynı şeyi dedim
mesajımı beğenmeyenlerin konu sahibine ne faydası oldu merak ediyorum
sen iyi annesin deyince kadın iyileşti mi
bakın iyi olmadığınız burdan belli
ona bakarsak çocuğu sokakta çıplak gezenlerin ,olan çocuklarını yurtlara atanların üçer beşer sağlıklı çocuğu oluyor
yıllarca tedavi görenlerin beş on kere tüp bebek yaptıranların bir türlü olmuyor
o zaman biz de sürüyle doğuralım
akıl
Su durumda ne yapsam acaba var mi bir fikriniz ,takdir edersiniz ki su an değişen bir şey yok.Buraya yazma sebebim şuydu ,belki ayni şeyleri yaşayan insanlar olmuştur deneyimlerinden faydalanırım ki cok fazla özelden dönüş aldım hepsine cok teşekkür ederim.Ben zaten kendi ozelestirimi yapiyorum üzgünüm, acı çekiyorum.Burda destek aradim.Herkes destek olmak zorunda mi tabiki hayir.Ama inatla beni aşağılamak zorunda değil. Ben sürü ile dogum yapmadim ,gayet iyi bir anneyim ilk cocuguma,gayet egitimliyim,maddi gücüm var, istiyorum bebeğimi.Hastayim ve öncesinde onlem aldığımı düşündüm, olmadi planlarım tutmadı, yapamadım. Bana cahil cühela gibi şuursuzca üreyen insan muamelesi yapmayi bırakırsanız sevinirim. Zira bunun size bir yararı var mi bilmiyorum ama bana yok.Basaramadiğım icin yeterince üzgünüm, umarım siz hayatiniz boyunca her şeyi kontrol altında tutabilirsiniz, iyi gunler dilerimeee ben de aynı şeyi dedim
mesajımı beğenmeyenlerin konu sahibine ne faydası oldu merak ediyorum
sen iyi annesin deyince kadın iyileşti mi
bakın iyi olmadığınız burdan belli
ona bakarsak çocuğu sokakta çıplak gezenlerin ,olan çocuklarını yurtlara atanların üçer beşer sağlıklı çocuğu oluyor
yıllarca tedavi görenlerin beş on kere tüp bebek yaptıranların bir türlü olmuyor
o zaman biz de sürüyle doğuralım
akıl işi mi
Hanimefendi ben zaten o kısımla ilgili sorun yasamiyorum diyorum size.Siz zorlandiniz diye herkes zorlanmak zorunda degil cocuk buyuturken.Bu yuzden terapi aliyorum kendimi hazırlamaya çalışıyorum .Kimse beni pohpohlamak zorunda degil siz de buraya girip benden hıncınızı almak zorunda degilsiniz.Benim anne olmak ile ilgili bir sıkıntım olsa cocuk yapacak kadar manyak değilim. Sadece gebelik sürecinde sıkıntı yaşıyorum ve bu bende vicdani yük oluşturdu. Burda paylaşmak istedim belki ayni şeyleri yaşamış, şahit olmuş kisiler tanırım dedim ki sagolsun bir cok arkadas bu konuda dönüş sağladı.Lutfen konuyu kapatalımSize söyledim önerimi. Direk yaşadığımı, sağlam bir terapi almanız lazım, kendinizi hazırlamanız, psikolojinizi düzeltmeyi öğrenmeniz lazım çocuk doğana kadar diye. 8 yıl çok uzun bir zaman diye. Ne dediniz? Siz yapmışsınız ben yapamadım. Ne diyeyim? Peki yapamadıysanız. Kadınlar sizi pohpohlasın sizde ilgi istemeye devam edin.
Gidip ilk mesajınızı okuyun şimdi, neden konu sahibi tutarsız dediğimi anlarsınız. Bencede uzatmayalım. Sağlıkla sıhhatle alırsınız kucağınıza yavrunuzu inşallah.Hanimefendi ben zaten o kısımla ilgili sorun yasamiyorum diyorum size.Siz zorlandiniz diye herkes zorlanmak zorunda degil cocuk buyuturken.Bu yuzden terapi aliyorum kendimi hazırlamaya çalışıyorum .Kimse beni pohpohlamak zorunda degil siz de buraya girip benden hıncınızı almak zorunda degilsiniz.Benim anne olmak ile ilgili bir sıkıntım olsa cocuk yapacak kadar manyak değilim. Sadece gebelik sürecinde sıkıntı yaşıyorum ve bu bende vicdani yük oluşturdu. Burda paylaşmak istedim belki ayni şeyleri yaşamış, şahit olmuş kisiler tanırım dedim ki sagolsun bir cok arkadas bu konuda dönüş sağladı.Lutfen konuyu kapatalım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?