Ben mi abartıyorum delircem hatta delirdim

Bütün bunlar olurken aileniz ve eşiniz neredeydi? Zamanında keşke bunu o insanların yüzüne söyleseydiniz. İçinize attıkça psikolojiniz bozulmuş belli ki. Tavsiyem profesyonel birinden destek almanız.

Size zor zamanınızda yardımi dokunmayan insanları yedirip icirmeyin. Sizde de hata var. Yaptıklarının daha doğrusu yapmadıklarının farkında bile değiller ki size gelip gidiyorlar.
Hepsine gerekeni söyledim, anlattığım gibi karşılığında ben suçlu oldum ve bu durumlar evimde huzursuzluğa yol açtı. Kavgacı bir insan oldum. Burada genel kitlenin söylediği gibi susup oturmadım, gerek kızdım gerek güzel güzel anlattım fakat olan yine bana oldu. Eşim de bana laf söyletmez zaten bu süreçte yanımda sadece o var, bu umarsızlık beni yoruyor bu kişiler ailelerimiz atsan atılmıyor satsan satılmıyor, bebeğim 4 aylık olacak ben zor günleri bi şekilde yapayalnız geçirdim, birilerine gerçekten ihtiyacım vardı bedenen ve psikolojik olarak hiç iyi değildim ama kaçarak gittiler, şimdi bebeğimi seviyorlar hiç bunlar olmamış gibi gidip geliyorlar tabi ki sevsinler bebeğimi ama bilmiyorum anlatabiliyor muyum ağırıma gidiyor sinirime gidiyor atamıyorum bu olanları.
 
Yani? O büyük ihtimal tok geliyor, sizi ve bebeğinizi umursamıyor diye sesinizi çıkarmayıp aç mı kaldınız cidden? Dışarıdan da mı sipariş veremediniz?
Eşim beni ve bebeğimi umursamazlık yapmaz aksine ikimize de çok düşkündür ama maddi olarakta zor Bi süreçten geçtiğimiz için işlere yoğunlaşmak zorundaydı burda benim affedemediğim insanlar ailelerimiz.
 
Evime istemediğim kimse giremez. Sizin nasıl girebiliyor? O evin hanımı siz değil misiniz ? Ha, diyelim ki bahsettiğiniz kişi kayinvalide kayinpeder, eğer aranızda gecmiste canınızı çok yakan olumsuz şeyler yasandiysa tavrinizi koyarsınız, ama gerçek bir tavirdan bahsediyorum, karsi taraf da essek değildir herhalde ki bir daha gelmez.

Ayrıca hamilelik lohusalık çok hassas dönemler. Ben de yakın zamanda yaşadım. Şahsen o dönemde diyelim ihtiyacım varken bana sırtını dönen ya da beni acıtan insanı bir kalemde silerim hiç eyvallahim olmaz.
 
Bana yapılan yanlışları hataları affedemiyorum unutamıyorum sürekli kafamda o kişilerle kavga ediyorum beni üzen şeyler artık sadece üzmüyor yıkıyor geçiyor daha yeni anne oldum tadını çıkaramıyorum her günüm ağlayarak geçiyor herkese çok kızgınım çok kırgınım, birine bişey diyince ben kabahatli oluyorum kimse burnundan kıl aldırmıyor, sinir krizleri geçiriyorum yapılan bu haksızlıkları çekecek takatim kalmadı, çocuğuma iyi bakmak istiyorum, daha sağlıklı daha mutlu... Ben bunu istedikçe beni aşağı çekiyorlar. Hamileliğim lohusalığım da hep yapayalnızdım aç yattığım günler oldu sürüne sürüne çocuğuma baktım bunları atlatamıyorum, şimdi herkese göre herşey yolunda evimin önünden geçmeyen insanlar gelip gidiyorlar evimde yiyip içiyorlar onlara göre herşey normal, ama ben onları boğmak istiyorum.
Açma kapıyı...Zorlarlarsa çocugu uyuttugum zaman bende uyuyorum habersız gelmeyın de...Ararlarsada musaıt degılsın açmıyorsun...Sen yıldıracaksın onlardan beklemeyeceksin net..!!!:sinirli:
 
Konudan bağımsız olacak biraz belki ama
İlk cümlenize hiç katılmıyorum
Ben bu ara gayet bi bardak suya bile muhtaç durumdayım
Yardım edecek biri olsaydı anında kabul ederdim valla 🙄
Üzüldüm sizin adınıza. Ben beklenti içine girince insan mutsuz olur demek istedim. Allah analı babana büyütsün , inşallah bebeğiniz hayırlı olsun🥰
 
Çocuk büyütüyoruz , hamileyiz vs diye birilerine muhtaç olmuyoruz . Evet çok zor zamanlardan geçiyoruz ama kimseden beklentiniz olmazsa daha mutlu olursunuz .
Sıfır beklenti sıfır gerginlik . Ha ben kimseden bir şey beklemedim , kimse de benden bir şey beklemesin diyorum . Yaparsam o da benim iyi niyetimdendir diyorum .
Ama bazı hamilelik ve lohusalık malesef birine muhtaç olunacak halde geçiyor. Yoksa kimse istemez kimseye muhtac olmak bence.
 
Back
X