Konu eşimin yeğeni. Tüm dürüstlüğümle yazacağım valla içimdekileri paylaşıp rahatlamak ve fikir almak istiyorum sizlere güveniyorum. Şimdi şekerler hepsi seviyorum bende ama bazen kafam karışıyor nasıl desem bazen çok sevesim öpesim falan geliyor bazen de sinir oluyorum çünkü her onlara gittiğimizde ben bu kızın tribini kaprisini çekiyorum. Ben gelince suratını asıyor, eşim çağırıyor gel diye gelmiyor bana ters ters bakıyor. Ben eşimle konuştuğum zaman araya girip sürekli ama sürekli lafımı kesiyor. Eşim de her defasında onun gönlünü almaya çalışıyor sen benim aşkımsın benim tek aşkım balım sensin diyor. Bu kız eşime, eşim de ona düşkün. Sevimli bide o yüzden ailede kendisini sevdiren, şımartılan, yaptığı iyi kötü her şeye gülünen bir çocuk. Bana baştan beri taktığını kayınvalidem de görümcem de söylemişti seni kıskanıyor bak bak ne fena görüyor musun hahaha tarzı konuşmalar geçti aramızda. Çeyizim giderken sandığımın boncuklarını falan koparmış. Çocuğun bu kıskanç şımarık davranışları aile tarafından onaylanmış bu yüzden sülaledeki gelinlerden nefret ediyor ben onların suratına tükürücem falan diyor bu söylediklerinede ayy ne sevimli diye gülüyorlar. Görümcemin eltisinin düğününde kıza sen çok çirkin olmuşsun benim annem senden güzel diyen bir çocuk. Tamam diyeceksiniz alt tarafı çocuk ne anlattın bu kadar ama birininde bu yaptıklarına dur demesi gerekmiyor mu. her onlara gittiğimde veya onlar geldiğinde eşimle birlikte bu çocuğun kaprisini çekmek gönlünü almak zorundamıyım. Eşim bana bu kadar sevgi pıtırcığı değil bide içten içe sinirim bozuluyor ne yalan söyleyeyim. Eşimle konuşsam benimle ortamda pek konuşmaz sevgisini çok göstermez belki bununda acısı var bende. Gitmeyin diyeceksiniz görümcemle iyi anlaşıyoruz gidiyorum o yüzden. Eşime benle daha samimi sıcak ol ortamda demek istiyorum aslında öyle bir köşede durmak istemiyorum eşim biraz gelenekçi bir tip bu tarz şeyleri çok yapmaz. İşte durum böyle fikirlerinizi bekliyorum