Eski konumdan belki hatırlayanlar olur. Kendimi kötü hissettiğim zamanlarda bir arkadaşımdan destek beklememe rağmen bir süreliğine ortadan kaybolmuştu ve sorunum geçtikten sonra yine bi anda gelmelere başlamıştı ve ben kendisini görmemek için odamdan falan çıkmıyordum. Hatta beni baya bi yargilayan da olmuştu. Yok o bebekli dünya senin etrafında dönmüyor diye.
Ben burada konu açtıktan sonra kendisi yine gelmişti bize ve bu sefer karşısına çıkmıştım. Bana adam akıllı bi bahane bile sunamamıştı. Kem küm etmişti sadece. Ben de neye kırıldığımı arkadaşlık anlayışımın bu olmadığını söylemiştim kendisine. Özür falan dilemişti ama ben soğudum artık bi kere. O yüzden mesafe koydum. Selamı esirgemiyorum ancak samimiyet istemiyorum arada.
Bu konuşmadan sonra yine sık sık aramalara, beni cagirmalara, bize gelmelere başladı. ( hani bebeği var. seni nasıl arasın kötü olsan bile diyenler vardı ya cani isteyince insan hergün çok güzel arıyormuş ). Her neyse ben her seferinde bahaneler buluyorum beni çağırdığında. Bize geldiğinde samimiyet kurmuyorum açıkçası soğuk duruyorum mesafemi anlasin diye ama yok yani bu kadar belli etmeme rağmen çat kapı Geliyor, arıyor hadi bize gel diyor. Ve bu beni inanılmaz sinir ediyor. Daha ne kadar belli edebilirim araya sınır koyduğumu? Kalbini kırmayı da asla istemiyorum. Ama koyduğum mesafeye saygı da duymuyor. Yeter ki onun canı sıkılmasın kafasında sanki..
Az önce yine geldi ben telefonla konuşuyordum o esnada müsait degildim. Pat diye odama girdi sonra aa telefonla mı konuşuyordun diyip odadan çıktı. Mesafe koymaya çalıştıkça usteliyor. Daha ne kadar belli edebilirim ki? Ya da başka ne yapmam gerekiyor anlaması için?
Özellikle o konumda beni yargılayanlar okurlarsa çok sevinirim. Beni bi taşlamadıkları kalmıştı. Bebekli biri o, canın istediğinde sana uyamaz, bi sürü sıkıntısı vardır bide sen mı aklına gelcen gibi sert dille konuşanlar olmuştu izah etmeme rağmen. Arkadaşımın yine bebeği var hayatında değişen bise yok ama gördüğünüz gibi allah'ın her günü arayabiliyor, kapıdan da olsa uğrayabiliyor vs vs..
Bebek hiç bir şeye engel değilmiş yani..
Konuyu açarken önceki yaptığı aklıma geldi yine sinir oldum
Daha fazla dağıtmadan konuyu bana bir akıl verin lütfen mesafe koyduğumu daha nasıl belli edebilirim?
Çok uzun oldu. Anlaşılmaz, devrik bir şekilde yazdıysam konuyu şimdiden affola.
Bu beni irrite etmekten başka bir işe yaramıyor. 
emojideki gibi takılıyorum cam kenarında. O da ben kapıyı açmayınca pes etti apartmandan çıktı ve camda beni gördü. Ben de bilerek kalkmadım cam kenarından ki evde olmama rağmen bile bile kapıyı açmadığımı anlasin diye. Görmesiyle birlikte kapınızı çaldım açmadın dedi müsait değilim ben de dedim bozuldu ve gitti. Bozulmasına rağmen ertesi günü bi baktım yine bizim kapıyı çalmış annem içeri almış. Böyle de bi insan işte. 
