Hahahaha , teşekkür ederim

Ben de geçtim aynı yollardan, üstelik 9 senelik KK yazariyim, nice hikayelerin nasıl başlayıp erkek kendini geri çekince nasıl yön değiştirdigini falan yeterince okudum. Zaten bir yerde az çok bütün hikayeler birbirine benziyor...
Benim 19 yaşlarında bir ilk aşkım vardı,üstüme titrerdi. Beni yurda bıraktıktan sonra 'ozledim yaa' yazdım diye evinden çıkar gelir,penceremin karşısına gecip el sallar,öpücük atar tekrar giderdi.
Bir gün yaz tatilinde ablamla konsere gittim, gece 1de falan bitti,annemler arabayla bizi aldılar. Ben de çocuğa mesaj attım, 'eve dönüyorum' diye. Tabii ki çocuk cevap yazmadı,uyuduğu için . Aradım, açmadı da. Ay bana bir sinir geldi
(çünkü piremseslik sendromu) çocuğa yazdıkça yazdım "eskiden kaldırımın yola bakan tarafında yürütmezdin
(geç buldum çabuk kaybetmeyim derdi. Geç dediği de 19 yaş, ey Allah'ım) , şimdi gece saat kaç olmuş benle konuşmadan yatmissin,ölsem kalsam umrunda değil" falan... Gören de gece hastaneye kaldırıldım zanneder, kendi keyfim için konsere gitmişim yani

en son iyice gözüm dönüp ayrılık mesajı attım.
Sabah bir uyandım, ozurler, sirinlikler beklerken telefonumda ne bir cevapsız çağrı, ne bir mesaj


daha sonra aradım açmadı da. Oldu çocuk hayalet :)))
O gün mesela fidan boylu bir sevgiliyi kaybettim ama çok değerli bir ilişki tecrübesi kazandım, bir daha kesin karar vermedikce gaza gelip ayrılık konuşmasi yapmadım çok uzun yıllar boyunca kizdiysam da 'bitsin, konuşmayalım' demedim, 'kafami toplamam lazım,birkaç gün sonra konusalim' dedim.
Belki bu kötü olay da size iyi gelir,bundan sonraki kavgaları daha az hasarla- daha az kırıcı cümleyle atlatmaniza yardımci olur .
Vardır yani bir hayır