- 19 Eylül 2022
- 321
- 145
- 33
- 40
- Konu Sahibi Bikahvebisohbet
-
- #1
Merhaba kk.
40 yaşında 11 yıllık evli kendi işini yapan hatta aşırı stresli bir iş yürüten (avukatlık) 9 yaşında bir çocuk annesi kadınım.
Doğumdan sonra nasıl olduysa oldu oğlumla birlikte eşimin de annesi oldum. Kendimi sürekli onu bir şeyler yapması için dürterken buluyorum. Ben hatırlatmadığımda defalarca söylemediğimde hatta bazen sonunda kriz çıkarmadığımda hiç bir şey yapmıyor. Sarılmadığımda sarılmıyor o kadar söyleyim. Tatil planlarını gün içinde nereye gidileceğini hatta onun çocukla yapacağı şeyleri bile ben organize ediyorum ve neredeyse hepsi için dil dökmem savaşmam gerekiyor. Her şeye karşı çok ilgisiz. Benim ve oğlumla ilgili. Evin icinde elinde telefon yatıyor tüm gün onu kendi haline bıraktığımda. Dürttüğümde yaptıklarını saymazsak.
Geçen gün oğlunla vakit geçir çoçuğun tatili evde mi ğeçecek dedim hiç mi acımıyorsun şu çoçuğa baba oğul vakit geçirin vs dedim. Sinirlendi yater beni boğma ben robot değilim benden böyle verim alamazsın üstüme gelme ben zorlandığımda aksini yaparım vs gibi bağırdı çağırdı evden çıktı gitti geldi çocuğu güya avm ye götürdü ama 1 saat sonra geri geldiler orda da isteksizmiş. Sürekli hem suçlu hem ilgisiz hem de küsüyor. Şimdi artılarını eksilerini anlatmak istemiyorum çünkü konu eşim iyi mi kötü mü boşanmalı mıyım değil. Hem çoçuğumun hem benim iyiliğim icin nasıl bir tavır almalıyım. Yoruldum ve bunaldım. Küsmelerden kendimi geçtim çoçuğa ilgisizliğinden. Kendi haline bıraksam diyorum yapımda yok. Her şeyi düzeltmeye muktedir olduğum inancım yerleşik problemlere dayanamıyorum çözene kadar. Belki meslekidir bilmiyorum. Akıllı kadınlardan yorum bekliyorum.
40 yaşında 11 yıllık evli kendi işini yapan hatta aşırı stresli bir iş yürüten (avukatlık) 9 yaşında bir çocuk annesi kadınım.
Doğumdan sonra nasıl olduysa oldu oğlumla birlikte eşimin de annesi oldum. Kendimi sürekli onu bir şeyler yapması için dürterken buluyorum. Ben hatırlatmadığımda defalarca söylemediğimde hatta bazen sonunda kriz çıkarmadığımda hiç bir şey yapmıyor. Sarılmadığımda sarılmıyor o kadar söyleyim. Tatil planlarını gün içinde nereye gidileceğini hatta onun çocukla yapacağı şeyleri bile ben organize ediyorum ve neredeyse hepsi için dil dökmem savaşmam gerekiyor. Her şeye karşı çok ilgisiz. Benim ve oğlumla ilgili. Evin icinde elinde telefon yatıyor tüm gün onu kendi haline bıraktığımda. Dürttüğümde yaptıklarını saymazsak.
Geçen gün oğlunla vakit geçir çoçuğun tatili evde mi ğeçecek dedim hiç mi acımıyorsun şu çoçuğa baba oğul vakit geçirin vs dedim. Sinirlendi yater beni boğma ben robot değilim benden böyle verim alamazsın üstüme gelme ben zorlandığımda aksini yaparım vs gibi bağırdı çağırdı evden çıktı gitti geldi çocuğu güya avm ye götürdü ama 1 saat sonra geri geldiler orda da isteksizmiş. Sürekli hem suçlu hem ilgisiz hem de küsüyor. Şimdi artılarını eksilerini anlatmak istemiyorum çünkü konu eşim iyi mi kötü mü boşanmalı mıyım değil. Hem çoçuğumun hem benim iyiliğim icin nasıl bir tavır almalıyım. Yoruldum ve bunaldım. Küsmelerden kendimi geçtim çoçuğa ilgisizliğinden. Kendi haline bıraksam diyorum yapımda yok. Her şeyi düzeltmeye muktedir olduğum inancım yerleşik problemlere dayanamıyorum çözene kadar. Belki meslekidir bilmiyorum. Akıllı kadınlardan yorum bekliyorum.