- Konu Sahibi eksikklavye
-
- #21
Çok yordu beni bu durum cokkk .O zamanlar bu kadar farklı olduğumuzu hiç anlayamamıstım.ama su yasıma gelınce ak ve kara gıbı olduğumuzu gördüm.
Bir kadın gıbı gıyınemedım ne topuklu ayakkabı nede elbıse etek .
İnsanların yanından gecerken sağa gec sola geç kolumdan tutup çekıştırmeler ..
düşünüyorum... düşünmeseme daha iyi ama sankı bir yanık izi gibi .
Basi kapali olmayan bayanlarinda esleri, aynen bu sekilde... Sunu yap bunu yapma,kisa giyme,ince corap,siyah corap ,ten rengi corap,dekolte giyme,erkeklerle konusma,basini kaldirma,baski,kiskanclik,tas firin erkegi Haluk gibi...Erkeklerin dogasinda var.Inanc meselesini karistirmayalim.Inanci olsun olmasin butun erkekler eslerini kiskanirlar.Tabiatlarinda olan bir durum.Mutsuzluklarimiza lutfen baskalarini kurban secmeyelim.Kendi yasamimizdan biz sorumluyuz.Severken erkegimizin her dedigini yapariz ama araya kara kediler girdi mi ayni adamin laflari bize batmaya baslar.Bu ne perhiz bu ne lahana tursusu.Adam ayni adam...
ben bütün erkeklerin bu şekilde kıskandığını düşünmüyorum,ya siz az erkek tanımışsınız,ya da benim etrafımdakiler tabiatsız.
son cümleye ben de katılıyorum,ama arkadaş için geçerli değil sanırım çünkü aşkla evlilik yapmamış.
Kızlar sizlerle ,bazı şeylerı paylaşmak istedım..
Ben evlenmeden önce acık bır bayandık açık dan kastım normal gıyınen ,askılı tayt gıbı şeyler gıymezdım aile yapımdan dolayı bu tarz gıyındırılmazdı bıze..Nişanlandımdan ıtıbaren ,hep baskıya maruz kaldım,önce pantolon gıyme sonra çakırmadan baş örtüsü hedıye etmeler, pantolon üstüne uzun bır seyler gıy..ailemde kapalı ablamda var acık olanda.. ama kımse onlara kapanda demedı ..
Ama nedense benım üstümde hep bır baskı kurulmak ıstendı nişanlandım zamanda ,çünü ailesındekı kızlar kardeslerı kapalıydı,ama benı açık olarak görmüş evlenmek ıstemıs bırıydı.
Tamam ben örtünmeyı kötü veya yanlış bır sey olarak görmedım hıc ama bunu kendım ıstedım zaman yaşamak ısterım.
Evlendıkten sonra hep ,giyiniş olsun,arkads edınme olsun ,davranıs olsun istedığım sekılde yaşayamadım.Evlendım kişi büyük bır sehırde doğmus yaşamıs buyumus oldu halde bana sankı
köyden gelmıs (bu aşalama maksatlı denmemıstır deyım olarak kullanıyorum)biri gıbı yaşamamı dayattı.
kendısı benden baya büyük olduğu ıcın ,20 lı yaşlarımı yaşamadan 30 lu yaşlardakı ınsan gıbı davranmam istendı dayatıldı !
şimdiyse bana bunları dayatan ınsanları hırsız olarak görüyorum , kendıme ait olan yaşamamı
asla bana bırakmadılar benım yerıme yaşadılar ,gibi gelıyor hep !
Şimdi 30 lu yaşlarda olmama ragmen hiç yaşımın insanı olamıyorum bazen..
mantık olarak cok mantıklıyımdır ,kendımı sorgularım ...
ama yaş kemale gelınce etraftakı olan bıtenıde anlıyor ve hep bır nefret kusma gelıyor içimden..
çok kırıcı oluyorum ama bu bıle içimdekı öfkeyı hafıfletmıyor...
nasıl kurtulcam bu öfkeden bilmıyorum..kendıme zarar aslında bunuda bılıyorum.
ama artık insanlara inancım yok en yakınımdakılerın bana dürst davranmamsından dolayı ...
sadece paylaşmak ıstedım.:97:
Mutsuzluklarimiza lutfen baskalarini kurban secmeyelim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?