Yıllardır tanıdığım, samimi olduğum bir arkadaşım var. Hep çok konuşuyordu ama iyi bir insan olduğu için gözüme çok batmamıştı. Ama artık enerjimi emdiğini hissediyorum. Gereksiz, anlamsız şeyleri bile uzun uzun anlatma ihtiyacı hissediyor. Her gün yazıyor ve her ayrıntıyı anlatıyor. İyice sıkıldım bu durumdan. Mesela bir konudan bahsettim. Hemen ben de öyle deyip konuyu kendine çevirdi ve yakınmaya başladı. Bazı olumsuzlukları sadece kendisi yaşıyor gibi sürekli şikayetçi. O konuşuyor, ben dinliyorum. Az konuşan, dinlemeyi seven biri olmama rağmen bu kadarı bana bile fazla geliyor. Hep böyleydi ama artık tahammül edemiyorum. Gerçekten çok bunaldığımı hissediyorum. Üzmek de istemediğim için bir şey diyemiyorum. Ne yapmalıyım sizce, haksız mıyım?