- 17 Aralık 2018
- 387
- 126
- 33
- 27
- Konu Sahibi mavihayall
-
- #1
teşekkür ederim ama aile içinde çok problem yaşıyorum birde hayallerim vardı çok güzel hayaller bırakmamış olsaydım okulu gerçekleştirmiş olacaktım birçoğunu üzülüyorum 18 19 20 yaşında yaşayamadıklarım içinBi tek sen olsan millet 30 yasinda hala üniversite okuyor olmazdi. Kafani topla yolunu ciz hedefe yönel. 23 yasindasin daha cok gencsin.
kaybettiğim yıllar için üzülüyorum 19 20 21 22 en güzel yaşlar ama ben acıyla geçirdimDaha 23 yaşındasın bukadar karamsar olmak yerine daha dik ve kararlı olmalısın
Başlık iyi ama içerik hep başkalarını suçlama. Bir şeyde sebat etmeyenlerin genel problemi bu. Teyzemgil, babamgil, amcam, engelim, okulumu sevmemem eeee. Artık silkelen 23 de bişey yok. Sağlık da iyi bir bölüm. Araştır ordan nerelere dikey geçebilirsin ne yapabilirsin. Senin Yamuk yürüdüğün bacağı olmayanlar var hayata dört elle sarılan. Kendini motive et. Valla düz de yürüsen kendini sevmeyen saygı göstermeyene kimse sevgi saygı gös ter mez. Hadi bugün son sızlanma günü yarın hayırlı bir gün. Cuma
bende zaten kendimi suçluyorum ben ahmağımki bıraktım diyorumBaşlık iyi ama içerik hep başkalarını suçlama. Bir şeyde sebat etmeyenlerin genel problemi bu. Teyzemgil, babamgil, amcam, engelim, okulumu sevmemem eeee. Artık silkelen 23 de bişey yok. Sağlık da iyi bir bölüm. Araştır ordan nerelere dikey geçebilirsin ne yapabilirsin. Senin Yamuk yürüdüğün bacağı olmayanlar var hayata dört elle sarılan. Kendini motive et. Valla düz de yürüsen kendini sevmeyen saygı göstermeyene kimse sevgi saygı gös ter mez. Hadi bugün son sızlanma günü yarın hayırlı bir gün. Cuma
Tamam ahmak falan değilsin hadi. Sadece duygusal zekan mantıksal zekanın önünde. Modun düşüyor her olumsuzlukta. Bu hayatımız boyunca olacak ama. Güçlü olmazsak herkes kırıldığımız yerden vuracak. Cam kırığı teorisini oku. Ben inanıyorumbende zaten kendimi suçluyorum ben ahmağımki bıraktım diyorum
Ayy alemsin yaaa ben 24 yaşında daha üniversite sıralarındaydım.32 yaşındayım vee engellerim olmasa gidip hayalim olan bölümü okuyacam.Hic geç değil hatta pişmansın madem hırslı olursun simdi tam zamanı biraz şu ahlanmalari birak engelin önyargıların kadar engel olmaz sana.Tekrardan merhaba burda birçok konu açtım geçmiş yaşantım ve hatalarımla ilgili ben 23 yaşındayım annem bana bakamadı bi süre annanem teyzem büyüttü ama hep dövüp aşağılayarak büyüdüm eve dönüncede ne kardeşlerimle aram iyi oldu ne anne babamla hayatta kimsem yok ve bi engel ile dünyaya geldim bacağımda doğuştan sorun var yamuk yürüyorum okul hayatındada hep dalga geçtiler yürüyüşümle yada konuşmamla hergün ama hergün dalga geçildim ama pes etmedim üniversitede herşey düzelecek dedim 20 yaşında 3.senemde kazandım gittim 1 dönem okudum 2.dönem bıraktım bazı sorunlar yaşadım yurtta ailemde çok ısrar etti bırak zaten çok mutlu değilsin orda tekrar hazırlan vs diye onları dinledim gitmedim 2.dönem ama hayatımın hatası oldu affedemiyorum asla kendimi çünkü ardından bir saçma karar daha alıp hiç bilmediğim kötü bi şehire geçiş yaptım yani üniversite okunmayacak bi şehir zaten psikolojim de bozuktu kaldığım yurt seneti 9 bindi amcam en iyisi dondur git eğer kötü olursan psikolojik olarak mutlaka o parayı ödemek zorunda kalırsınız ailen seni gebertir dedi mantıklı geldi dondurup eve döndüm 5.kez hazırlandım şimdi sağlık okuyorum 2 yıllık aile yanında ama pişmanım sonuçta yaşamak istediğim hayata kavuşmuştum 1 nebze ve yaptığım aptallık sonucu yaşım 23 oldu hala istediğim hayatı yaşaysmıyorum ünivden dönenleri görüyorum herkes hayalini gerçekleştirmiş ben ise hala perişan bi haldeyim herşeyin zamanında güzel zamanında yaşanmış olması gerektiğini düşünüyorum ve benim ise güzellikleri çoktan kaçırdığımı artık olmasının bir önemi kalmadı sanki bunca acıdan sonra ve yaptığım ahmaklıktan sonra
Herkes kendi zamanını yaşar derler. Sende kendi zamanını en doğru yerinde yaşıyor olmalısın. Tabiki hatalar yapacaksın. Hata yapmış olman belki sana zamanini kaybettirdigini düşündürebilir ama senin zamanin o kaybettigini düşündüğün seylerin geleceğini oluşturmasıyla gelecek. 23 yaşındasın 40 yasinda universiteye baslayip meslek edinenler var. Hayatin karsina ne cikaracagi belli mi. Sen su anina odaklan. Demek kaybettiklerinde huzur bulamamissin ki mucadele etme geregi bile duymamışsın. Bunlar boylece kayip degil kazançtır. Senin fiziksel özelliklerin kimsenin umrunda olmamali, insanlar bunun için uzerinde baskı olusturuyorsa ki onlar insan bile degiller onlarin bi kere ruhları bozuk. Bu yuzden otursunlar kendi hallerine yansınlar. Hayat mücadelen senin elinde. Vereceğin kararlarda ani karar vermelerinden ve baskalarinin değerlendirmelerini uzun uzadiya düşünerek en ince süzgeçten gecirmen de fayda görüyorum. Amcan, dayın, halan hatta annen baban... hayatinin yonetmeni sensin. Insanlar fikir verebilirler ama sen inandigin yolda mucadele etmekten geri durmamalisin. Sonucta olmadi mi elimden geleni yapmadim cok calistim ama olmadi dersin ve bunun verdiği rahatlikla baska cizgiler çizersin. Kendini uzmemeye çalış böyle küçük şeyler için.Tekrardan merhaba burda birçok konu açtım geçmiş yaşantım ve hatalarımla ilgili ben 23 yaşındayım annem bana bakamadı bi süre annanem teyzem büyüttü ama hep dövüp aşağılayarak büyüdüm eve dönüncede ne kardeşlerimle aram iyi oldu ne anne babamla hayatta kimsem yok ve bi engel ile dünyaya geldim bacağımda doğuştan sorun var yamuk yürüyorum okul hayatındada hep dalga geçtiler yürüyüşümle yada konuşmamla hergün ama hergün dalga geçildim ama pes etmedim üniversitede herşey düzelecek dedim 20 yaşında 3.senemde kazandım gittim 1 dönem okudum 2.dönem bıraktım bazı sorunlar yaşadım yurtta ailemde çok ısrar etti bırak zaten çok mutlu değilsin orda tekrar hazırlan vs diye onları dinledim gitmedim 2.dönem ama hayatımın hatası oldu affedemiyorum asla kendimi çünkü ardından bir saçma karar daha alıp hiç bilmediğim kötü bi şehire geçiş yaptım yani üniversite okunmayacak bi şehir zaten psikolojim de bozuktu kaldığım yurt seneti 9 bindi amcam en iyisi dondur git eğer kötü olursan psikolojik olarak mutlaka o parayı ödemek zorunda kalırsınız ailen seni gebertir dedi mantıklı geldi dondurup eve döndüm 5.kez hazırlandım şimdi sağlık okuyorum 2 yıllık aile yanında ama pişmanım sonuçta yaşamak istediğim hayata kavuşmuştum 1 nebze ve yaptığım aptallık sonucu yaşım 23 oldu hala istediğim hayatı yaşaysmıyorum ünivden dönenleri görüyorum herkes hayalini gerçekleştirmiş ben ise hala perişan bi haldeyim herşeyin zamanında güzel zamanında yaşanmış olması gerektiğini düşünüyorum ve benim ise güzellikleri çoktan kaçırdığımı artık olmasının bir önemi kalmadı sanki bunca acıdan sonra ve yaptığım ahmaklıktan sonra
Acele karar vermeyin, kafanıza estiği an birseyi yapmayin bunu yaparsam ne olur ilerisi diye düşünün, yaptıklarınızın sonuçlarını planlayarak yapın. Hayatta hicbirseyin dört dörtlük olmadigini, mutsuz da olsan okula gitmen gerektigini bilmen lazimdi. Amcan dayin bilmem ne bisey dedi diye yapmak zorunda degilsin, ama onlar da sanırım sizin daha önce bırakma girişiminiz sebebiyle güvenemeyip, boşuna para vermesinler diye düşünmüş . Okul hayatınızdaki problemler neden sülale biliyor onu da anlamadim. Kendiniz çözün, ailenize sorunlarim var dayanamıyorum dediyseniz gel demislerdir. Bence sorun şu kısacası kendi sorunlarinizla kendiniz yüzleşin, kimseyi dahil etmeyin, yaptıklarınızı da ölçüp tartıp yapın. Düşünün önce.Tekrardan merhaba burda birçok konu açtım geçmiş yaşantım ve hatalarımla ilgili ben 23 yaşındayım annem bana bakamadı bi süre annanem teyzem büyüttü ama hep dövüp aşağılayarak büyüdüm eve dönüncede ne kardeşlerimle aram iyi oldu ne anne babamla hayatta kimsem yok ve bi engel ile dünyaya geldim bacağımda doğuştan sorun var yamuk yürüyorum okul hayatındada hep dalga geçtiler yürüyüşümle yada konuşmamla hergün ama hergün dalga geçildim ama pes etmedim üniversitede herşey düzelecek dedim 20 yaşında 3.senemde kazandım gittim 1 dönem okudum 2.dönem bıraktım bazı sorunlar yaşadım yurtta ailemde çok ısrar etti bırak zaten çok mutlu değilsin orda tekrar hazırlan vs diye onları dinledim gitmedim 2.dönem ama hayatımın hatası oldu affedemiyorum asla kendimi çünkü ardından bir saçma karar daha alıp hiç bilmediğim kötü bi şehire geçiş yaptım yani üniversite okunmayacak bi şehir zaten psikolojim de bozuktu kaldığım yurt seneti 9 bindi amcam en iyisi dondur git eğer kötü olursan psikolojik olarak mutlaka o parayı ödemek zorunda kalırsınız ailen seni gebertir dedi mantıklı geldi dondurup eve döndüm 5.kez hazırlandım şimdi sağlık okuyorum 2 yıllık aile yanında ama pişmanım sonuçta yaşamak istediğim hayata kavuşmuştum 1 nebze ve yaptığım aptallık sonucu yaşım 23 oldu hala istediğim hayatı yaşaysmıyorum ünivden dönenleri görüyorum herkes hayalini gerçekleştirmiş ben ise hala perişan bi haldeyim herşeyin zamanında güzel zamanında yaşanmış olması gerektiğini düşünüyorum ve benim ise güzellikleri çoktan kaçırdığımı artık olmasının bir önemi kalmadı sanki bunca acıdan sonra ve yaptığım ahmaklıktan sonra
Çok yanlış düşünüyorsun 23 yaş gec bir yaş asla degil 40 yaşında üni okuyan insanlar varTekrardan merhaba burda birçok konu açtım geçmiş yaşantım ve hatalarımla ilgili ben 23 yaşındayım annem bana bakamadı bi süre annanem teyzem büyüttü ama hep dövüp aşağılayarak büyüdüm eve dönüncede ne kardeşlerimle aram iyi oldu ne anne babamla hayatta kimsem yok ve bi engel ile dünyaya geldim bacağımda doğuştan sorun var yamuk yürüyorum okul hayatındada hep dalga geçtiler yürüyüşümle yada konuşmamla hergün ama hergün dalga geçildim ama pes etmedim üniversitede herşey düzelecek dedim 20 yaşında 3.senemde kazandım gittim 1 dönem okudum 2.dönem bıraktım bazı sorunlar yaşadım yurtta ailemde çok ısrar etti bırak zaten çok mutlu değilsin orda tekrar hazırlan vs diye onları dinledim gitmedim 2.dönem ama hayatımın hatası oldu affedemiyorum asla kendimi çünkü ardından bir saçma karar daha alıp hiç bilmediğim kötü bi şehire geçiş yaptım yani üniversite okunmayacak bi şehir zaten psikolojim de bozuktu kaldığım yurt seneti 9 bindi amcam en iyisi dondur git eğer kötü olursan psikolojik olarak mutlaka o parayı ödemek zorunda kalırsınız ailen seni gebertir dedi mantıklı geldi dondurup eve döndüm 5.kez hazırlandım şimdi sağlık okuyorum 2 yıllık aile yanında ama pişmanım sonuçta yaşamak istediğim hayata kavuşmuştum 1 nebze ve yaptığım aptallık sonucu yaşım 23 oldu hala istediğim hayatı yaşaysmıyorum ünivden dönenleri görüyorum herkes hayalini gerçekleştirmiş ben ise hala perişan bi haldeyim herşeyin zamanında güzel zamanında yaşanmış olması gerektiğini düşünüyorum ve benim ise güzellikleri çoktan kaçırdığımı artık olmasının bir önemi kalmadı sanki bunca acıdan sonra ve yaptığım ahmaklıktan sonra
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?