Merhaba herkese :)
Benim 1,5 senelik bir ilişkim var. 23 yaşındayım, İstanbul'da üniversite okuyorum. Sevgilim hem fiziksel olarak hem karakter olarak çok iyi biri. Ona çok fazla güveniyorum. Bana karşı hiç kötü bi şeyi olmadı, ailemle ilgili problemlerimde, bir süre sürekli hastaneye gitmem gerektiğinde hep yanımdaydı, her zaman destek oluyor. Ben Ankara'dayım, o bana 10 saatlik mesafede ama şimdi gel desem çıkar gelir. Ben sinirli ve bencil bir insanım ama bunları hiç sorun etmiyor. Ayrıca fiziksel özelliklerimi, kıyafetlerimi falan da hiç önemsemedi. Ben makyaj yaptığım zamanlarda istersen yap içinde kalmasın ama makyajsız daha güzelsin cildine yazık etme, uğraşma boşuna, ben seni her halinle seviyorum der hep. İşte kısacası beni çok sevdiğinden hiç şüphem yok.
İşte sorunum aslında bu. Yaptığım belki de nankörlüktür ama onunla keşke 3 4 sene sonra tanışsaydım diyorum. Çünkü onunla aynı bölümde olduğumuz için benimle vakit geçirmek istiyor. Yanımda oturmak istiyor, arkadaşları da çok ama onlarla değil benimle vakit geçirmek istiyor. İlerde onunla aynı iş yerinde çalışmayı da hiç istemiyorum. Ben birinden çabuk sıkılıyorum ama onu sürekli görmek zorunda kalıyorum okul açılınca. Hergün bir aradayız. Valla bunaldım artık ondan. Ayrıca ben hiç kıskanılmak istemiyorum ve sorgulanmaktan nefret ediyorum. Ama o aşırı olmasa da kıskanç birisi. İstanbul gibi bir şehirde sürekli onunla vakit geçirmek istemiyorum doğrusu. Ben onu sevmiyorum ya da nankörlük ediyorum bilmiyorum ama bu yaşlara bi daha gelmeyeceğim. Biraz farklı insanlarla tanışmak istiyorum ama o olunca bunları yapamıyorum.
Onu kaybedersem kimse beni asla onun kadar sevmez onu da biliyorum. Ben bu sorunu nasıl hallederim, tavsiyesi olan var mı?
Uzun oldu ama okuyanlara teşekkür ederim, size içimi dökmek istedim.
Benim 1,5 senelik bir ilişkim var. 23 yaşındayım, İstanbul'da üniversite okuyorum. Sevgilim hem fiziksel olarak hem karakter olarak çok iyi biri. Ona çok fazla güveniyorum. Bana karşı hiç kötü bi şeyi olmadı, ailemle ilgili problemlerimde, bir süre sürekli hastaneye gitmem gerektiğinde hep yanımdaydı, her zaman destek oluyor. Ben Ankara'dayım, o bana 10 saatlik mesafede ama şimdi gel desem çıkar gelir. Ben sinirli ve bencil bir insanım ama bunları hiç sorun etmiyor. Ayrıca fiziksel özelliklerimi, kıyafetlerimi falan da hiç önemsemedi. Ben makyaj yaptığım zamanlarda istersen yap içinde kalmasın ama makyajsız daha güzelsin cildine yazık etme, uğraşma boşuna, ben seni her halinle seviyorum der hep. İşte kısacası beni çok sevdiğinden hiç şüphem yok.
İşte sorunum aslında bu. Yaptığım belki de nankörlüktür ama onunla keşke 3 4 sene sonra tanışsaydım diyorum. Çünkü onunla aynı bölümde olduğumuz için benimle vakit geçirmek istiyor. Yanımda oturmak istiyor, arkadaşları da çok ama onlarla değil benimle vakit geçirmek istiyor. İlerde onunla aynı iş yerinde çalışmayı da hiç istemiyorum. Ben birinden çabuk sıkılıyorum ama onu sürekli görmek zorunda kalıyorum okul açılınca. Hergün bir aradayız. Valla bunaldım artık ondan. Ayrıca ben hiç kıskanılmak istemiyorum ve sorgulanmaktan nefret ediyorum. Ama o aşırı olmasa da kıskanç birisi. İstanbul gibi bir şehirde sürekli onunla vakit geçirmek istemiyorum doğrusu. Ben onu sevmiyorum ya da nankörlük ediyorum bilmiyorum ama bu yaşlara bi daha gelmeyeceğim. Biraz farklı insanlarla tanışmak istiyorum ama o olunca bunları yapamıyorum.
Onu kaybedersem kimse beni asla onun kadar sevmez onu da biliyorum. Ben bu sorunu nasıl hallederim, tavsiyesi olan var mı?
Uzun oldu ama okuyanlara teşekkür ederim, size içimi dökmek istedim.
