Ya uzun süredir arkadaşız ama o hep benden hoşlanıyordu ben ise normaldim sevgili olduk ben onun her zor gününde yanında oldum düştü ben kaldırdım ağladı ben göz yaşını sildim buluşmak istediğinde hep yanında oldum ama o böyle değildi … sadece o buluşmak istediği zamanlar da buluşuyoruz ben isteyince hep işleri oluyor hep bir işi mutlaka oluyor beni çok yıprattı Yanyana iken gayet iyi eve geliyorum sanki beni hiç tanımıyor benimle hiç muhatap olmuyor takmıyor merak etmiyor önemsemiyor aramız da Birseyler geçti o olunca mutlu onun dışında mutlu değil gibi bu adamla beraber çalışıyoruz işimiz de bir işi bırakmak istiyorum bu adamı da bırakmak istiyorum yoruldum çünkü sürekli beni değersiz hissettiriyor bana hiç tahammülü yok ne desem kızıyor tepki gösteriyor bağırıyor aramız da Birseyler geçti siye seninle evleneceğim dedi gelip ailemle konuşmuyor hep Birseyler söylüyor hep işi olıyor hep müsait olmuyor derken ben bu adama veda edeceğim derken kanser şüphesi çıktı akciğer kanseri şimdi bırakamam da ama yine yanında olmama müsade etmiyor arıyorum meşgule atıyor mesaj atıyorum tınlamıyor insan duygusal oluyor ya şuan öyleyim diyor dün buluşacaktık mesela ne aradı ne sordu buluşmadık tabi unuttu yada ciddiye almadı bilmiyorum ben çok yoruldum
o hayatımdan çıkınca dünyada başka kimse kalmadı gibi hissediyorum iki güzel kafa hemen yine kanıyorum
ben vazgeçmek istiyorum acı çeksem de vazgeçmek istiyorum bana nolur akıl verin ben ne yapmalıyım psikolojik olarak coo kötüyüm

