- 22 Eylül 2015
- 12
- 10
- 3
- 32
- Konu Sahibi morethannow
- #1
Çok yalnız hissediyorum. Bu forumu birkaç hafta önce internetten saç renklerine bakarken keşfettim. Baktım ki böyle de bir bölümü var, insanlar yazıp paylaşıyorlar. Ben de üye olayım dedim ve bugüne kısmetmiş. Çok yalnız hissediyorumu bu bilgi aşamasından önce yazacak kadar yalnız hissediyorum. Üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Arkadaşım yok. Sebebini bilmiyorum. Biraz garip biriyim galiba. Ya çok seviyorum insanları ya nefret ediyorum. Aciz hissediyorum. Annem babam dışında kimse tarafından çok sevilmedim. Ailemle aram hep çok iyiydi ama bu yeterli gelmiyor. Çünkü ben artık mecbur olmadığı halde beni sevecek insanlar bekliyorum. Ben de gezip tozmak istiyorum. Yaşıtlarım gibi. Hiç sosyal medya hesabım olmadı. Açmaya da korkuyorum. Çünkü orda da yalnız, 13 takipçili, 20 arkadaşlı, fotoğraflarına yorum ve begeni gelmeyen biri olurum diye düşünüyorum.
Her zaman böyle değildim. Dik duran bir yapım vardı çoğu zaman. Hâlâ da öyleyim içimde fırtınalar kopuyor dışarı bir şey belli etmiyorum. Kendime acıyorum. Önceden güzel bulurdum kendimi. Artık öyle değilim heralde diyorum öyle olsam bi seven, sahiplenen çıkardı.
Tek başına mutlu ve güçlü insanlardan öğrenmek istiyorum. Nasıl yapıyorsunuz? Ne düşünüyorsunuz? Insan bir şey olmak isteyince olur. Yalnız ve güçlü olmak istesem ve bununla mutlu olmayı dilesem elbet olurum bir şekilde. Ama ben istemiyorum galiba. Yaşamak istiyorum. Hayata karışmak istiyorum. Bir yandan yapmacık ve samimiyetsiz ilişkilere gelemiyorum. Ya en güzel ilişkileri kurayım, en samimi haliyle duygularımı yaşayayım ya da hiç olmasın kimse diyorum. Kimse olmuyor.
Lisede çok zayıftım. Sonra üniversitede kilo aldım ve kendimi güzel bulmaya başladım. Ama şimdi önüne geçemiyorum. Ideal kilomdan fazlayım galiba.
Bir de şu var. Geçen sene bir çocuğa açıldım ve reddedildim. Ben çocuk beni istiyor zannediyordum konuşmaya çalışıyor gibi geliyordu ama sevgilim var dedi. Üzerime alınmışim. Büyük hata yapmışım. Ondan sonra da çok düştü özgüvenim.
Duzelmek istiyorum. Ben toparlanmak istiyorum. Galiba zekiyim ama pek akıllı değilim. Hayatın neresinden tutsam elimde kalıyor gibi hissediyorum. Kendimde neyi değiştirmeliyim bana söyleyin ama kırmadan. Kırılınca hırçınlaşabiliyorum. Istemeden ben de kirabiliyorum sonra. Fiziksel olarak burada kendim hakkımda bilgi vermek istemiyorum ama isteyenlere fotoğrafımı atabilirim. Dürüst bir şekilde neyi değiştirmem gerektiği konusunda fikir vereceklere. Psikolojik olarak da nasıl tan anlamıyla ozguven sahibi olunur bilmek istiyorum. Bir yıl önce böyle bir internet sitesinde böyle şeyler yazmak bana çok aciz gelebilirdi. Bunu yaptığıma hala inanamıyorum. Umut ediyorum galiba hâlâ.
Teşekkür ederim. Dağınık anlattım kusura bakmayın.
Her zaman böyle değildim. Dik duran bir yapım vardı çoğu zaman. Hâlâ da öyleyim içimde fırtınalar kopuyor dışarı bir şey belli etmiyorum. Kendime acıyorum. Önceden güzel bulurdum kendimi. Artık öyle değilim heralde diyorum öyle olsam bi seven, sahiplenen çıkardı.
Tek başına mutlu ve güçlü insanlardan öğrenmek istiyorum. Nasıl yapıyorsunuz? Ne düşünüyorsunuz? Insan bir şey olmak isteyince olur. Yalnız ve güçlü olmak istesem ve bununla mutlu olmayı dilesem elbet olurum bir şekilde. Ama ben istemiyorum galiba. Yaşamak istiyorum. Hayata karışmak istiyorum. Bir yandan yapmacık ve samimiyetsiz ilişkilere gelemiyorum. Ya en güzel ilişkileri kurayım, en samimi haliyle duygularımı yaşayayım ya da hiç olmasın kimse diyorum. Kimse olmuyor.
Lisede çok zayıftım. Sonra üniversitede kilo aldım ve kendimi güzel bulmaya başladım. Ama şimdi önüne geçemiyorum. Ideal kilomdan fazlayım galiba.
Bir de şu var. Geçen sene bir çocuğa açıldım ve reddedildim. Ben çocuk beni istiyor zannediyordum konuşmaya çalışıyor gibi geliyordu ama sevgilim var dedi. Üzerime alınmışim. Büyük hata yapmışım. Ondan sonra da çok düştü özgüvenim.
Duzelmek istiyorum. Ben toparlanmak istiyorum. Galiba zekiyim ama pek akıllı değilim. Hayatın neresinden tutsam elimde kalıyor gibi hissediyorum. Kendimde neyi değiştirmeliyim bana söyleyin ama kırmadan. Kırılınca hırçınlaşabiliyorum. Istemeden ben de kirabiliyorum sonra. Fiziksel olarak burada kendim hakkımda bilgi vermek istemiyorum ama isteyenlere fotoğrafımı atabilirim. Dürüst bir şekilde neyi değiştirmem gerektiği konusunda fikir vereceklere. Psikolojik olarak da nasıl tan anlamıyla ozguven sahibi olunur bilmek istiyorum. Bir yıl önce böyle bir internet sitesinde böyle şeyler yazmak bana çok aciz gelebilirdi. Bunu yaptığıma hala inanamıyorum. Umut ediyorum galiba hâlâ.
Teşekkür ederim. Dağınık anlattım kusura bakmayın.
oyyy oyy utangac,skilgan hayatta hic biseyi beceremedigini sanan guzel kizlarim benim
bidene de bende var boyle kizkardesim, anacim onu duzeltene kadar tabiri caizse tipim kaydi
diyebilirim..sizinde sanirim ayni sorun,hep karsidakinin ne dusundugunu,dusunecegini onun yerine dusunmek
karisik oldu farkindayim ama uzerine iyice dusunurseniz anlarsiniz yani kendinizi daha bi adim atmadan,daha karsidakinin uzerinde birakacaginiz etkiyi bilemezken,acimasizca yargilamaniz kaanitimce boyle,bizimkinde oyleydi cunku kendine karsi hep onyargiliydi neyseki duzeldi artik cok sukur.Mesele su once KENDINI SEVMEKLE basliyacaksin 
her sabah uyandiginda,aynanin karsisina gecip, kendine gulumseyerek bi gunaydin de bakalim,konus kendinle aslinda ne kadar guzel oldugunu,kendin abarttigini soyle, (simdi ben delimiyim oyle konusacam kendi kendime 
