• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Beni düzeltin

Canım ilk önce sabah kalktığında yeni bembeyaz bir sayfa aç kendine,kendinden,olumsuz gördüğün yanlarından sıyrıl ve dünde bırak,sürekli kendini eleştirmeyi ve hor görmeyi bırak,ben böyleyim ben şöyleyim,bunu yapamam,edemem gibi olumsuz tavırlardan uzak dur,yaşın çok genç ve yolun henüz başındasın,kendini yeni keşvediyorsun bu yüzden hataların normal ve olmalıdırda,ne güzel üniversitedesin okulda dersler ve sınavlar dışında katılabileceğin etkinlilkler vardır bunları takip et ve katıl,farklı şeylerle ilgilenmek seni geliştirir ufkunu açar,ne kadar öğrenirsen o kadar bilgi sahihibi olur ve fikrin olur,bu sayede insanlarla konuşabileceğin şeyler olur ve öz güvenin yerine gelir,içinde bulunduğun isteksiz halinden kurtulursun.ortamlarda kendini kasma ve korkularından sıyrıl,derin bir nefes al,ilk denemede olmaz ikincide olmaz bakmışsın üçüncüde özgüven tavan yapmış bu tür ortamlarda bir iki arkadaş mutlaka edineceksin bu kişiler sayesinde bir kaç arkadaş daha edinirsin bir bakmışsın arkadaş ortamını kurmuşsun bundan sonrasıda çorap söküğü gibi gelir zaten,sadece kendini biraz arkadan itmen yeter,
 
Herkese teşekkürler. Bir şey itiraf etmek istiyorum. Ben psikoloji öğrencisiyim ve sırf merakimdan böyle bir şey yapma gereği duydum. Özelden ve buradan söylediğim kısa süreli yalanlar için özür diliyorum.
Fotoğraf attığım ve konuştuğum birkaç kişi oldu ancak 2 tanesi bana aydınlanma yaşattı şu anda. Birisi daha dar şeyler giy ruj sür ilerde kocan da ister hem falan dedi. Biri de çok şuh görünüyorsun insanların yanına yaklaşmak isteyeceği biri gibi değilsin dedi. Ikinize de teşekkür ederim. Isim vermeden yazıyorum ama okursunuz muhakkak. Gördüm ki insanları mutlu etmek mümkün değil. Gördüm ki ben ne olursam olayım sizin gibi olmazsam tam değilim, eksigim. Fotoğraflarını attığım çok beğendiğim en yakın arkadaşlarımdan bir tanesidir, izin alarak yaptım tabi ki.
Bunu söylemeyecektim esasen ama şu forumda o kadar çok insan var ki benzer problemleri olan, sonucu görsünler, bilsinler istedim. Ceza alacaksam da alayım,yardimci oldugunuz için teşekkürler. Herkese iyi geceler..
 
Son düzenleme:
Hadi bir sosyal medya hesabı aç beni ekle :) hatta gel kahve içelim ben çok iyi ablan olurum. :) tek derdin bu olsun. Kurslara git, spora yazıl. Yoga öneririm kesinlikle, benim hayatımı değiştirdi. Ev arkadaşımın aynı şekilde ki onunda özgüven eksikliği vardı ne doktoru önerdi. Yoga olumsuz duyguları, kaygıları, kompleksleri atmanızda çok önemli bir adım.
Hem bu tür ortamlarda arkadaş edinirsin. Seni senden başka kimse daha fazla sevemez. Kendini çok sev. Aile bile bir yere kadar sana en yakın kişi yine sensin.
 
Psikoloğa gitmek istemiyorum. Kendim halledebilirim. Boş yere para dökmek istemiyorum. Yöntemini bilmem gerekli sadece. Neyi nasıl yapacağımı nerde ne düşüneceğimi bilmem gerekli
Zaten biliyor olsan sorunun olmaz ki ama. O zaman oncelikle dis gorunusunden basla. Guzel kiyafetler, kuafor ve sonra gulumse insanlara. Goz temasi kur. Pozitif gorun. Bazi insanlar vucut diliyle aman bana yaklasma der gibiler. Bu tip insanlari gozlemle. Bir de rahat insanlari. Aradaki farki gor ve buna gore kendini degistirmeye calis.
 
Alınan 2-3 kiloya yahut da kötü giden bir ilişkiye bağlı olacak kadar kırılgan bir özgüven sahip olmak yalnızca bir ergen psikolojisi olarak kalmalı, mümkünse o da olmamalıdır
 
Çok yalnız hissediyorum. Bu forumu birkaç hafta önce internetten saç renklerine bakarken keşfettim. Baktım ki böyle de bir bölümü var, insanlar yazıp paylaşıyorlar. Ben de üye olayım dedim ve bugüne kısmetmiş. Çok yalnız hissediyorumu bu bilgi aşamasından önce yazacak kadar yalnız hissediyorum. Üniversite öğrencisiyim 22 yaşındayım. Arkadaşım yok. Sebebini bilmiyorum. Biraz garip biriyim galiba. Ya çok seviyorum insanları ya nefret ediyorum. Aciz hissediyorum. Annem babam dışında kimse tarafından çok sevilmedim. Ailemle aram hep çok iyiydi ama bu yeterli gelmiyor. Çünkü ben artık mecbur olmadığı halde beni sevecek insanlar bekliyorum. Ben de gezip tozmak istiyorum. Yaşıtlarım gibi. Hiç sosyal medya hesabım olmadı. Açmaya da korkuyorum. Çünkü orda da yalnız, 13 takipçili, 20 arkadaşlı, fotoğraflarına yorum ve begeni gelmeyen biri olurum diye düşünüyorum.
Her zaman böyle değildim. Dik duran bir yapım vardı çoğu zaman. Hâlâ da öyleyim içimde fırtınalar kopuyor dışarı bir şey belli etmiyorum. Kendime acıyorum. Önceden güzel bulurdum kendimi. Artık öyle değilim heralde diyorum öyle olsam bi seven, sahiplenen çıkardı.
Tek başına mutlu ve güçlü insanlardan öğrenmek istiyorum. Nasıl yapıyorsunuz? Ne düşünüyorsunuz? Insan bir şey olmak isteyince olur. Yalnız ve güçlü olmak istesem ve bununla mutlu olmayı dilesem elbet olurum bir şekilde. Ama ben istemiyorum galiba. Yaşamak istiyorum. Hayata karışmak istiyorum. Bir yandan yapmacık ve samimiyetsiz ilişkilere gelemiyorum. Ya en güzel ilişkileri kurayım, en samimi haliyle duygularımı yaşayayım ya da hiç olmasın kimse diyorum. Kimse olmuyor.
Lisede çok zayıftım. Sonra üniversitede kilo aldım ve kendimi güzel bulmaya başladım. Ama şimdi önüne geçemiyorum. Ideal kilomdan fazlayım galiba.
Bir de şu var. Geçen sene bir çocuğa açıldım ve reddedildim. Ben çocuk beni istiyor zannediyordum konuşmaya çalışıyor gibi geliyordu ama sevgilim var dedi. Üzerime alınmışim. Büyük hata yapmışım. Ondan sonra da çok düştü özgüvenim.
Duzelmek istiyorum. Ben toparlanmak istiyorum. Galiba zekiyim ama pek akıllı değilim. Hayatın neresinden tutsam elimde kalıyor gibi hissediyorum. Kendimde neyi değiştirmeliyim bana söyleyin ama kırmadan. Kırılınca hırçınlaşabiliyorum. Istemeden ben de kirabiliyorum sonra. Fiziksel olarak burada kendim hakkımda bilgi vermek istemiyorum ama isteyenlere fotoğrafımı atabilirim. Dürüst bir şekilde neyi değiştirmem gerektiği konusunda fikir vereceklere. Psikolojik olarak da nasıl tan anlamıyla ozguven sahibi olunur bilmek istiyorum. Bir yıl önce böyle bir internet sitesinde böyle şeyler yazmak bana çok aciz gelebilirdi. Bunu yaptığıma hala inanamıyorum. Umut ediyorum galiba hâlâ.
Teşekkür ederim. Dağınık anlattım kusura bakmayın.

Ahh ahh üniversite hayatımın ilk 2 yılını anlattın resmen. Beni hayata döndüren eşim oldu. Tam da ümidi kestiğimde buldu beni. 2013 temmuzu. Nişanlanarak tanıştık resmen. Görücü usulünün dibi :-) Görmüş aşık olmuş istetti adam :KK68: Ondan sonra hayat bambaşka bir hal aldı. Son iki yılım harika geçti. Böyle işte.. :KK51:
Seni de hayatını değiştirecek eşin olacak insan bulsun inşallah. Güzel bir ömrün olsun. Yaşıtız bu arada
:KK39:
 
Biraz hata yapın.. Yanilin... Yalnız ve dimdik duran insanlara özenmeyin. Öyle bi4 şey yok çünkü. Bir de buraya yazmaktan daha işe yarar bir şey yapın psikolojik destek alın. Bu önemli bir sorun çünkü
 
Psikoloğa gitmek istemiyorum. Kendim halledebilirim. Boş yere para dökmek istemiyorum. Yöntemini bilmem gerekli sadece. Neyi nasıl yapacağımı nerde ne düşüneceğimi bilmem gerekli

Canım ben psikolog diilim ama kendim uzunca süre psikoterapi görmüş bundan da yararlanmış biriyim. Tabi ki kesin olarak bilemem ama senin sorunun bence yanlış düşünce kalıpların. Mesela bu reddedilme meselesi benim başıma gelse evet üzülürdüm ama kesinlikle rezil oldum diye düşünmezdim. Bu rezil oldum, ben farkliyim, beni kimse sevmeyecek gibi düşüncelerden kurtulmalisin. Dr. Burns-iyi hissetmek kitabını öneririm. Boyle negatif düşüncelerini fark etmeni ve degistirmeni sağlayabilir. Ve de düşüncelerini degistirirsen seni kısıtlayan davranışlarını da degistirirsin ce bir de bakmissin istediğin gibi bir sosyalligin var, şu an sadece gereksiz yere korkuyorsun. Ben şahsen seninle arkadaş olurdum çok akıllı kendini düzgün ifade eden tatlı birine benziyorsun. Ama farkında değilsin.

Sen bilissel davranisci terapi yontemlerini aratstir. Olmadı ücretsiz okul rehberliği vb sana çok yardım edecektir sosyal konulardaki reddedilme korkunu asmanda :)
 
Ben size özellikle çok teşekkür ederim. Bu kadar uğraşıp yazmissiniz ve yazınız tam anlamıyla aklımdakilere hitap ediyor. Aslında hepsinin sebebinin sonuncusu olduğunu bile düşünmüyor değilim. Şükürden uzak bir insan değil(d)im, güzel şeyleri görebildiğim çok şeyler de oldu. Ancak o olayda kendimi affedemiyorum. Kendimi çok küçük düşmüş hissediyorum. Toparlayamiyorum. Biraz iyi olsam sonra aklıma geliyor yine kiziyorum kendime. Aşmak gerek aslında, biliyorum. Umarım yapabilirim

rica ederim.
benim uzun zaman önce açtığım bir konu var özgüvenle alakalı. o'na bakarsanız beterin beterini görürsünüz.
hepimiz yaşıyoruz böyle şeyler ama bir şekilde atlatılıyor.
 
yaş gectikte insan kendini tanıdıkca beden ve duygusal olarak bence kendini daha cok seviyorum.
düşünüyorum lisedeyken bende oldukca gerı planda kalan bırıydım bu benım tercıhım gıbıydı ama neden boyleydı bılmıyorum. daha sonra ılerleyen yıllarda piştim galiba.
kendini sevmekten başlayabilirsin. önceden mesela önceden derken ooğlum yenı dogdugu ve takıben 2-3 sene cok zayıftım asırı zayıftım oyle soylıyım suanda ne zayıfım ne sısman yasımda 28 tabı sımdı oturdu yanı hersey bence kafana takma
herkez gecıyor bu donemlerden
 
Herkese teşekkürler. Bir şey itiraf etmek istiyorum. Ben psikoloji öğrencisiyim ve sırf merakimdan böyle bir şey yapma gereği duydum. Özelden ve buradan söylediğim kısa süreli yalanlar için özür diliyorum.
Fotoğraf attığım ve konuştuğum birkaç kişi oldu ancak 2 tanesi bana aydınlanma yaşattı şu anda. Birisi daha dar şeyler giy ruj sür ilerde kocan da ister hem falan dedi. Biri de çok şuh görünüyorsun insanların yanına yaklaşmak isteyeceği biri gibi değilsin dedi. Ikinize de teşekkür ederim. Isim vermeden yazıyorum ama okursunuz muhakkak. Gördüm ki insanları mutlu etmek mümkün değil. Gördüm ki ben ne olursam olayım sizin gibi olmazsam tam değilim, eksigim. Fotoğraflarını attığım çok beğendiğim en yakın arkadaşlarımdan bir tanesidir, izin alarak yaptım tabi ki.
Bunu söylemeyecektim esasen ama şu forumda o kadar çok insan var ki benzer problemleri olan, sonucu görsünler, bilsinler istedim. Ceza alacaksam da alayım,yardimci oldugunuz için teşekkürler. Herkese iyi geceler..
__________
 
Back
X