Öncelikle merhaba
Uzun süre antidepresan kullanmam sonucu yaklaşık 20 kilo aldim. 40 kilodan 60 kiloya yükseldim. Kilo aldiktan sonra biriyle tanıştım ve iliskiye basladim. Sürekli beni öven, beğendiğini dile getiren deyim yerindeyse -ağzima bakan- biriydi. Okuduğum bölümle alakalı sayısalcı olmasından belli zeki olduğu, böyle bi bölümü herkes okuyamaz demelerinden, seni herkes yabancı sanıyor senden sonra hayatımda kimse olamaz attan inip esege binilmez gibi kulaga hoş gelmese de iyi niyetle yapılmış bir sürü yorumu vardi.
şimdi ise her şey tersine döndü. Kilomu dilinden düşürmez oldu. Espri yada takılmalarına bir şekilde aldirmiyor geçiyordum. Bu arada kendisi de göbekli benden yaşça oldukça büyük ve ortalama bi görünüşe sahip. Bahsettiğim kişi sözlüm oluyor aileler arasinda.
En son bi cilvelesme esnasında "şu göbeğinde olmasa hiç bişey yapamaz olduk zayıflasan rahatlıcaz "Dedi. O kadar bozuldum ki bir anda kalktım kenara oturdum. Yüz verdikçe şımarıyosun Dedi sadece.
Koltuk sol taraftan duvara dayalı, o duvar kenarına oturdu bende sağ tarafa. Sağ tarafta sehpa var, üzerinde ise kahvesi vardi. Önce yorganı üzerime çekmeye çalıştım,ayaklarını üzerine koyarak engelledi o anda da söyleniyordu. Cevap vermedim; çekil kahvemi alıcam Dedi. Bende geriye doğru çekilmek icin yeltendim, o sırada meğer arkamdan uzanmış almak için, "çekil surdan salak yanacaksın"Dedi. Ne var ya fark etmedim diyebildim sadece ve odama gidip yattım. Gece geldi öptü alışkanlık haline getirme ayrı yatmayı Dedi içeri çağırdı. Yani benim kızdığımız farkında bile değildi. Yarını ona uzunca bir mesaj attim kusur bulmaksa alasini bulacagima ama sevdiğim icin kusurları görmediğime, aynı evin içinde bana besleme muamelesi yaptığına, çekil salak diyerek beni azarlayip gönderemeyeceğine o evin bi bireyi olduğuma, biz ayrı değil aynı takımın insanı olduğumuza belalti vurmanın gurur kırıcı ve yersiz olduğuna, beni ne kadar üzdüğüne ilk Zaman'lar bölümünle ilgili düşüncelerinin, sonra başka bir kavgada kazana kazana onu kazanmıssın sen ne anlarsinlara geldiğine, beni böyle tanıyıp sevdiğine, sağlık sorunumdan dolayı böyle olduğuna Allah tarafından basıma bisey gelse beni yüz üstü bırakacağını düşündüğüme kadar içimdeki her şeyi döktüm.
Aradi ve beni anladiğini söyleyerek özür diledi. Dikkat edeceğini de söyleyerek kapadi. Bugün beni kuruma birakacakti ve "senin bi derdin var ama söylemiyorsun üzülüyorum" Dedi. Anlayacağınız attiğim mesajı dahi okumamış, sırf uzatmayayım diye arayip özür dilemiş ve Nasıl alındığımın farkında bile değil.
Aslında bu alınmaktan cok daha fazlası gururum incindi ve soğudum. Her anlamda uzaklaştim.
Bu arada günde sadece bir öğün yiyen kilo vermeye calisan ama bir türlü başaramayan biriyim. Vücudum normal, sadece göbeğim var.
Daha öncede hep iyiyken sorunumuz yok ama tartıştığımız an Canımı acıtmak icin uğraşır laflarından çekinmez ve sonra kırılmam umrunda olmaz. Ona göre asla kırılmayacaksin, kızmayacaksin, sinirlenmeyeceksin anca o Zaman mutlusun.. O zaman dinlettirebilirsin kendini..
Salak manyak gibi kelimelerin kullanılmadığı ses yükselmeyen bi ailede yetiştiğim icin bana bu olanlar cok agir geliyor. Kendimi ifade etmeye calistiğimda ise Karsımda bi muhattap bulamıyorum.
Tavsiye alma isteğinden cok içimi dökme isteğiyle yazdım.
Bu soğukluk Nasıl geçer bilmiyorum anlasın diye bu gece geldiğinden beri hiç konusmadim, oda benimle konuşmamaya basladi. Yüzüme bile bakmadan geldi uyudu. Sevmesiyle alakalı bir şüphem olmamasına rağmen yetiştiği kesimle ve aile yapısıyla alakalı üslup sorunu var. İşin kötü yanı ise ben kaç yaşında adamı üslupla alakalı uyarmaya utanıyorum o ise benim ahlakıma göre yaptığı ayıplara utanmıyor. Ben ise çaresizce ağlayarak içime atmaktan başka bir şey yapamıyorum.