Beni sen kadar kimse üzmedi be anne, hiç kimse...

irvaa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Kasım 2011
84
3
36
Tokat
Anne benim canım yanıyor.
Hiçmi hisetmiyorsun analar hissetmez mi yavruları zordayken..
Neden 2 yabancı gibiyiz bu evde...
Ne yaptım ben sana ne yaptımda bana sırtını çevirdin?
Buda yetmezmiş gibi kardeşimi de düşman ettin o küçücük kızıda dolduruyorsun yüzüme bakmıyor aşağılıyor beni..
Anne ne kadar inkar etsende ben biliyorum, sen beni hiç içten sevmedin.
Kardeşim gelirdi yanına saçlarını okşar öperdin, bende sizi izlerdim.
Birgün hatırlıyormusun küçücük bir tartışmamızı büyütüp neler söylemiştin;
''Seni doğuracağıma taş doğursaydım, utanıyorum evladım olduğundan''
Ben hatırlıyorum anne.
O günden sonrada her fırsatta bu kelimeleri söyledin...
Seni utandırdığım için özür dilerim..
Arkadaşlarım gelirdi eve, onlara gidene kadar iltifatlar ederdin,
Güler yüz gösterirdin.
Keşke sen benim evladım olsan derdin,
Senin evladın bendim anne, neden bana bi kere güler yüz göstermedin.?
Küçükken dikkatini çekmek için şebeklik yapardım karşında, seni güldürmeye eğlendirmeye çalışırdım.
Bi kez olsun bakmazdın 'sevimli değilsin, başım ağrıyor çekil şu televizyonun karşısından' demekten baska ne yaptın?
2 dk kaçırsan dizilerini ölürmüydün Anne?
Benden değerlimiydi filmlerin?
Biliyormusun o günden sonra kimin dikkatini çekmek istesem hep şebeklik yaptım, çocuk oldum bi parça sevgi için..
Herkes seni güzin abla olarak görürdü, kimin ne sıkıntısı varsa gelir sana anlatırdı, sende en samimi halinle karşındakinin ellerinden tutar ona destek verirdin,
Bana neden vermedin o destekten birazda olsa ben ne suç işledim Anne?
Sevdim, gözünde dünyanın en günahkar insanı oldum, bizi ayırmak için inat yaptın, ayıramayınca da hep küstün ilişkimi bozdun oynadın bizimle anne...
Hep senin istediğin gibi olmamı zorunlu kıldın, ama bu sefer değil Anne..
Çokmu gördün bi parça mutlulugu bana?
Ben sadece sevilmek istemiştim.
Başardın Anne teşekkür ederim. İstediğin oluyor yawaş yawaş.
Biliyormusun sayende kendimi bu evde fazlalık, gereksiz bi misafir gibi görüyorum.
Neden be Anne?
Ben evlatlık görevimi yerine getiremedim mi?
Hata yaparken neden yanımda yoktun?
Düştüm.. Kaldırmak yerine daha fazla ittin.. Aşağıladın, dövdün, küçüktüm çok küçüktüm parasız bıraktın , aç bıraktın.. Ben hatırlıyorum..
Küçükken beni dövmüştün kardeşime vurdum diye,
Yemek vaktiydi, herkesi sofraya aldın, benim yemeğimi tuvalet kapısının önüne bıraktın ''sen buraya layıksın'' dedin..
Çok utanmıştım..
Tuvaletin bi kenarına kıvrılıp yiyemedim o yemeği kusura bakma ANNE..
Bütün gece yorganımın altına saklanıp ağlamıştım, çok utanmıştım, çok ezilmiştim anne...
Hala o günü hatırlar gülersiniz kardeşimle, dalga geçersiniz... Bense susarım..
Biliyormusun Anne o gün anlamıştım aslında bu evde, o masada fazlalık olduğumu...
Zaten birkaç yıla kalmaz gidecektim evinden, kovmana, aşağılamana gerek yoktu...
BENİ SEN KADAR KİMSE ÜZMEDİ BE ANNE, HİÇ KİMSE...
 
Son düzenleme:
kıyamam canım benim çok içten yazmışsın.bazı insanlar sevgilerini dışa vuramazlar.eminimki annende seni seviyordur.evin küçüğü daha çok sevilir ya hep.büyük çocuk biraz daha abla abi rolündedir ya.belki senin annende öyle davranıyordur canım.sevmez olur mu bi anne evladını hiç:26:
 

illa ki seviyordur evladıyım ben onun ama benim annem otoriter bi kadın, hep kendi istediği gibi yaşayayım istiyor...
20 yasındayım, birçok kıyafetimi annem seçiyor, genelde onun istediği gibi giyiniyorum buna mecbur bırakıyor...
 
irvaa cok uzuldum hatasiz kul olmaz ... onemli olan bir annenin evladini hatalariyla bile bagrina basmasi ... yasadiklarin agir seyler zaman gecsede icindeki o yara gecmez tibbi bir destek almalisin
 
Seni utandirdigim icin Ozur dilerim demissin cnm ne oldu ki? Birde hic konusmayi denedin mi annenle

Biz annemle konuşup anlaşamıyoruz canım olmuyor denedim...
Ben onu utandıracak bişey yapmadıgımı düşünüyorum onun istemediği biriyle beraberim diye hayatımı alt üst etmeye çalışıyor onu artık tanıyamıyorum..
 

Erkek arkadasini neden istemiyor peki
 
Erkek arkadasini neden istemiyor peki

Erkek arkadaşım çalışmama izin vermiyordu okumuyordum zaten evde boş boş oturuyorum diye annemle her saat kavga ediyorduk işe gir diye üstüme geliyordu.. Tamam dedim anne iş bakmaya çıkıyorum dedim. Çıktım evden 2 3 yere başvurumu yaptım erkek arkadaşımda okey dedi duruma. Çalış dedi.. Annem ben iş bakarken napmış etmiş aramış çocugu bi ton küfürler hakaretler etmiş halbu ki biliyordu işe gireceğimi.. Neden yapıyor bilmiyorum annemin sorunları var gibi hakaretler ediyor bizi çok aşşağılıyor.. Demediği laf kalmadı Beni bu evde istemiyormuş gitmemi istedi ne yapıcam bilmiyorum...
 

Bence annenin bukadar yuz goz olmasina hic gerek yokmus. Eger cok istiyorsa erkek arkadasinin nasil biri oldugunu sora sora ogrenurdi. Eger sana bi yanlisi varsa o zaman annen karsina cikar acik acik konusurdu. Belki annenin bir takim ruhsal sorunlari vardir senin bilmedigin cnm. Baban hayatta mi cnm eger oyleyse o bisey demiyor mu
 

Annem Erkek arkadasımı cok iyi tanıyor onun iyi biri oldugunuda söylüyor kendi ağzıyla ruh hali çok garip gercekten napmak istediğini anlamıyorum, babam hayatta cok şükür o olmasa terkeder giderdim bu evi. babam destek çıkıyor bana yanımda oluyor dertleşiyoruz, ama annem öyle bi hal sokmuşki adamı canından bezdirmiş aynı bana yaptığı gibi oda annemle baş edemiyor...
 
Okadar icten yazmisinki cok dokundu bana, gözlerim doldu bir anHeleki tuvalet önüne konan yemek, olacak sey degil bir anne bunu nasil yapabilir anlam veremiyorum Annenle konusamadigini söylemisin, peki bu yazdiklarini annenede yazip versen, belkide okur.. Simdi bunu yapamazsanda bence evlenip evden ayrilacaginda yapmalisin, cünkü annende olsa sana verdigi aciyi ve sana cok gördügü sevgiye ve sevkate ne kadar cok ihtiyacin oldugunu bilmeli.
Hala aklim almiyor annenin bunlari nasil yapabildigine Mutlaka bir aciklamasi olmali..
Üzülme canim sen, bu zor ve aci günlerin ardindan mutlaka senin icinde bir gün günes dogacaktir ve mutlu günler hayirlisiyla gelecektir. Sabret ve asla inancini kaybetme
 
Seni çok iyi anlıyorum ve ben de bu yaraya merhem arıyorum... Kimse ne yaparsa yapsın annenin can parçanın söylediği yaptığı kadar acıtamaz insanı... Umarım herşey değişir ve iyi olur. Baban var en azından, onla destek olun birbirinize... Allah yardımcımız olsun..
 
çok üzüldüm yaşadıklarınıza. benzerini yaşadım. içinizde oluşan yarayı kapatmanız mümkün değil, 10 yaşımda ne kadar üzgünsem bu yaştada hala aynı mutsuzluğu yaşıyorum. en iyisi mesafeli yaşamak. umarım anlayışlı biri ile evlenir onun sevgisiyle açığınızı kapatırsınız.
 

öyl olacak zaten arkadaşım konuştum olmadı... mesafeden bska bişy olamaz artk...
 
Bana biraz abartıyorsun gibi geldi,inşallahda öyledir.
Hiçbir sağlıklı anne evladına ne kadar kızarsa kızsın yemeğini tuvaletin önüne koymaz.Sana tepki gösterebilir,sonuçta erkek arkadaşın çalışmana izin verip vermemeyle yükümlü değil,onu ilgilendirmez..annen onun sana aşırı hükmetme isteğinden tepkili olabilir.
 
okurken tutamadım kendimi....ağladım...kendimi gördüm sanki...
niye anne...niye...
 

canım 31 yaşındayım hala aynı sorunları yaşıyorum annemle.komik gelecek belki ama o dominant o baskıcı.o aşağılayıcı tavırları yıllarca gördüm ve hala da görüyorum.hiç bitmiyor.giderek artıyor.(((
evliyim.şimdi evliliğime karışmaya çalışıyor.40 gün oldu bebeğimi kaybettim 5 aylık hamileydim düşük yaptım.şuanda bana küs.aramıyor sormuyor beni.lohosanın mezarı 40 gün açık kalır derler.benim mezarım açıkken annem canlı canlı gömüyor beni.ne kadar canımı yakıyor bilemezsin.neden küs biliyormusun bana kalkmış bir daha hamile kalmaya korkacak insan yok sorun yaşayacaksın deyip duruyor.bende neden öyle söylüyorsun benim yine bebeğim olacak ve ben korkmuyorum dedim.ağlamaya başladım.ben onu azarlamışım.çevresindekilere öyle diyormuş.
bazen onun ağzından çıkan küfürlerde utanıyorum.lanet ediyorum yaşama.((
ama olacak bir gün ben onun karşısında çok güçlü olacağım.31 senedr ilk kez 2 haftadır konuşmuyorum onunla.şimdiye kadar en çok 2 saat küsebilmiştim.ama şimdi acım çok büyükken bana bu yaptıklarını affetmeyeceğim.yeter.
 

ben kimseyi annem kadar sevmedim,kimseye ona verdiğim değeri vermedim. kimse onun kadar ciğerimi yakmadı.benide KİMSE ONUN KADAR ÜZMEDİ.
bende hep büyümeyi bekledim senin gibi çocukluk yaptım çevremdekilere azıcık sevgi görebileyim diye.hep sevgiye ihtiyaç duydum.onun sevgisine en çokta.((
kardeşimle bir olup beni aşağılamalarınıda hiç unutmadım.hatta hamileyken yaavaş yürüyorum diye onunla bile alay edip gülüştüler.(((
bunları yaşamak istemediğimde asabi ve hırçın olan oldum.
tek sorun ne biliyormusun bizim bireyselleşmemise fırsat vermediler.onu başarabildiğimizde onlara ihtiyacımız olmayacak.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…