İnstagramdan tanıdığım biriyle ilk buluşmamızda beni öpmeye çalıştı, o kadar kötü hissettim ki. İki haftadır konuşuyorduk ve sınırlarımın olduğunu falan anlatmıştım tamam demişti. Konuşurken çok düzgün biriydi, ilk defa internetten biriyle yüzyüze görüşmeye karar vermiştim. İlk buluşmada kızın üzerine atlamak nedir ya. Kendimi çok değersiz hissettim biliyorum başkasının davranışıyla değersiz olcak değilim ama hayata karşı çok umutsuzlaştım. Belli ki karşısındakine zerre saygı duymayan bencil biri. Sapık mısın ya noluyor dedim bu sefer de yüzü düştü trip atmaya başladı. Çok sinirliyim. Bir daha görüşmek istemediğimi söyledim. Karşı gelmedi. Bitirdik.
Bundan önce de bir yakınımın vesilesiyle biriyle tanışmıştım. Daha İkinci buluşmamızda ‘bana kesin bir şey söyle yoksa ailemin tavsiye ettiği birileriyle görüşmeye başlayıp seninle iletişimi kesebilirim’ dedi tehdit eder gibi. Ben de ‘daha seni tanımadan kesin bir şey söylememi bekleme, git tanış o zaman onlarla ben engel olmayayım’ dedim ve bitirdim.
Bunun da öncesinde biriyle uzak mesafelerdeydik, üçüncü ayda ‘ben seni yanımda istiyorum böyle olmuyor’ dedi bitirdi.
Yine bunun da öncesinde biri, bir yıldır sevgiliydik herşey rüya gibiydi, ailesi beni istemedi diye bitirdi akrabadan biriyle evlendi.
Ve dahası da var. Tüm ilişkilerim gözlerimin önünden akıp geçiyor hepsi yara bırakmış bende.
Bende mi sorun var anlamıyorum güvenim o kadar zedelendi ki nasıl toparliycam bilmiyorum. Artık yeni bir kişiye daha ihtimal vermeye korkuyorum. Ama birilerine güvenmek istiyorum.
Evde de babam zerre saygı duymaz güven vermez asla. Daha dün sabah kahvaltıda bile ‘benimle yaşıyorsanız bana itaat edeceksiniz’ diye bir ton gürledi. Sırf istediği bir şeyi biraz isteksiz getirdik diye.
Bu arada yaşım 32. Evde çok kalmamaya çalışıyorum anlaşamıyoruz çünkü. Ayrı eve çıkmak için yeterli maddi durumum yok şu an, izin de vermiyorlar zaten.
Çok doldum şu son olaydan sonra, instagramdan tanıştığım kişiden sonra yani. Paylaşmak istedim sadece, içimi dökmek istedim. O kadar umutsuzum ki, galiba babamın bizi hep değersiz hissettirmesi yüzünden kendime değer veremeyip bana değer vermeyen insanları hayatıma çekiyprum gibi geliyor. Her ne kadar bunu kırmaya çalışsam da yine aynı şeyleri yaşıyorum. Zaten çok hassas, alıngan, kırılgan bir insanım. Çok üzgünüm...