ben orta okul zamanımda teyzemlerin orda birine aşık oldum daha çocuğum aşk nedir bilmezdim ama kalbim pır pır oluyordu onu görünce ama korkardım çünkü sevmek nedir bilmem aşk nasıl bilmem ozamanlar ama çözdümki ben aşık olmuştum küçük yaşta oda bana aşık olmuş :teselli:neyse bana çıkma teklifi etti ama ben ondan bile korkuyordum ne olduğunu bilmeden kabul ettim ama abim duyunca ayrıldık tam 4 yıl geçti onsuz ama sala unutmadım ve kimseyle bir ilişkim olmadı yıllar sonra lise hayatımda onu karşımda gördüm inanamadım ilk başta o sen değilsin dedim ama oydu benim sevgilim geldim sana dedi artık ayrılmayalım dedi ama ben korktum bizi tekrar ayırmalarından korktum bana gülerce yalvardı olmaz dedim ama bir yere kadar onsuzluk zaten canıma tak etmişti ve kabul ettim eski yaşantımıza kavuştuk delilir gibi tapıyorduk birbirimize (ben çok dikkat çekecek güzelliğe sahibim oda öyle bunu söylemek istedim konuyla bağlantılı) beni okadar çoookk seviyorki görenler hala berabermisiniz diyor biz okullarımız karşılıklıydı ve her tenefüs yaz kış hep bir araya gelmek için can atardık... onun peşinde çook kızlar benimde peşimde çok erkek vardı ama asla bunlara kulak asmadık bana hep sana dokunmaya kıyamam seni incitmekten hep korkarım derdi ve beni öpmeye kıyamazdı.O BENİM DUMAN GÖZLÜ SEVDİĞİMDİ yıllar geçti beraber ama biz hep evlenmek hayalındeyiz birtane kokulu ajandamız vardı 1 hafta onda 1 hafta bende kalırdı ve geleceğimizi aşkımızı yazardık.yıllar geçti okul bitti ben işe başladım ve herşey yine güzel birbirimize doyamıyoruz.ama artık son yaklaşmıştı ailem onu asla istemedi kabullanemedi ama ben asla vazgeçmedim gizli gizli görüştük beni göremediği zaman kapımın önünde parkımız var gece yarısına kadar beklerdi yağmurun altında bile saatlerce beklediğini biliyorum.ama annem ve abim asla seni ona vermeyeceğiz iki dünya bir araya gelse olmaz bu iş dediler yine vaz geçmedik birbirimizden en son annem dediki ya o ya biz dedi çıkış yerim kalmamıştı artık ve onu bıraktım ama hayatım bitmişti 40 kiloya düştüm yatak döşek yattım onsuz hayatım bitmişti intaha etmek isterken anneme yakalandım yapamıyordum onsuz nefes alamıyordum beni arayıp yalvardı sensiz yaşayamıyorum aşkım gel ne olursun nefes alamıyorum sensiz lütfen beni bırakma dedi ama dönemezdim ailem vardı onları yüz üstü bırakamadım yapamadım.aylar geçti ama artık dayanacak gücüm kalmadı dönemiyorumda.3 ay sonra beni seven biriyle çıktım ve askere gitti oda benimki sadece bir kaçıştı askerden geldi 3 yıl beraberliğimiz oldu ve nişanlandık ama ben hep onunlayken sevdiğimi hiç unutmadım halada aklımda ve unutmayacağım eminimki oda unutmadı nişanlım onun arkadşıydı ve ilişkimizi biliyordu kaynımın çoook yakın arkadaşı benim sevdiğim ve bunlar 3 arkadaşlar bizim yanımızda sevdiğimin arkadaşı olurdu hep çok iyi birisindir 10 gün önce nişanlımın evinde karşılaştık bana baktı ben çok utandım çünkü bizim arkadaşımızdı o aklıma hemen sevvdiğim geldi yıkıldım ben orada bitti.işte günler böyle geçiyor 1.5 ay sonra düğünüm var ama ben onu çooookkk özledim duman gözlümden asla vaz geçmedim ve geçmiyecemde bütün akrabalarım biliyor hala duman gözlümü sevdiğimi ama kimse istemedi onu ve herzaman onlarım yanında dile getiriyorum ben aşkımla evlenemedim hep sizin yüzünüzden diyorum çok acı çekiyorum ve her gün ağlıyorum bende ayıcığı var ona sarılıp uyuyorum her gün.bunları yazarken bir çok şeyi yazmadım daha aşkımdan çok bahsetmedim.ama eminim sevenler bu yazımı anlar.şuan ağlıyorum yine onsuz geçen günlerime ağlıyorum..BU DÜNYADA KAVUŞAMADIK İNŞALLAH ÖBÜR TARAFTA KAVUŞACAĞIZ......SENİ SEVİYORUM DUMAN GÖZLÜM...:a015:
