canım okurken bile çok kötü oldumm insanın ailesinde hastalık olunca gözlerinin önünde eridiğini görmek aynı hastalığa yakalnacağını bilmek yada korkmak bunları yaşadığımm için seni çok iyi anlıyorum ... belki durumlarımız farklı ama inşallahhh artık acı çekmezsiniz ve bu illeti yenersiniz.. ben 12 yaşımda babannem kanserdi ve bakacak kimse olmadığı için onu sivastan alıp ankaraya götürüyordum her 20 günde bir ordayız 1 hafta burda kemoterapi vs.vs.vs daha cocuk olmama rağmen ordaki hastaların ne acılar çektiklerine şahit oldumm allahım kimsenin başına vermesinn herkese şifa versin..tek başımaydım ve orda yaşadıklarımı unutabilcemi sanmıyorum okuldna çıkmıştım bu yüzden ..ilaçlar kusmalar yürüyemiyordu zaten ilk kanser teşhisi koyuldunda yanlış ameliyatla birde sakat bırakmışlardı kadını 12 yaşım daha . yatakda yürüyemiyen bir hastaa.. en son yapacak birşey yok hadi eve ve sonunda eriye eriye bağırark gitti burdano yüzden ne çektiğini çok iyi anlıyorummm anllahhh kimseye vermesin artık şu hastalığıı... ve benim babam ve amcam kas hastası 20 yşında başlamış hastalıkları tam gençliğinin hayatın başladığı anda 1 tane bile ilacı yok teddavisi yok hiç bişeyi yok ve zaman geçtikçe ilerliyo nasıl sinsii bişey nasıl ilerlediğini görmüyorsun bile ..birgün tuvaletten kalkamıyorlar öyle gidiyo birgün tek bşaına yürüyemiyorlar birgün bişey bişey bişey ve o birgünlerr yapışıp kalıyor üzerlerinde şimdi 45 yaşında babam ve iyice ilerlemiş durumda hiç bi çare yokken gözünün önünde zamana yenilmek anlatılamaz ve birgün babaanem sağken ağzından benimde 20 yaşıma gelince hastalancamı kaçırdı 10 yaşımdaydım doktor öyle demiş .. benn 20 yaşım yaklaştıkça piskojikmen kendimi kas hastası hissettiim kollarım kalkmıyo gücüm tükeniyo yürüyemiyorum gibi geliyodu 10 yılım gün saymakla korkarar geçti ve doktora gidip hasta olacakmıyım desem bile hiç kendini belli etmiyor bu hastalık biranda çıkıyo cevabıı .. artık kendimi tamamen hasta hissettim ve 20 yaşında geldim allaha şükür olsunki 21 yaşındayım hastalanmadımm ama hala korkuyorumm çünküü bu hastalık bizi bırakmicak taşıyıcıyım erkek kardeşim olsa yüzde yüz hasta olurmuş kızlar taşıyıcıymışş yani benim cocuğumda torunumda bile çıkabilrmiş bu korkyla cocuk sahibi nasıl olucam bilmiyorumm .. hasta olmasamda güclü kuvetli değilim hemen yoruluyorumm . çok uzattım farkındayım ama allh hepimizi sınıyormu bilmiyorummmm umarmmmm herşey düzelir
canım okurken bile çok kötü oldumm insanın ailesinde hastalık olunca gözlerinin önünde eridiğini görmek aynı hastalığa yakalnacağını bilmek yada korkmak bunları yaşadığımm için seni çok iyi anlıyorum ... belki durumlarımız farklı ama inşallahhh artık acı çekmezsiniz ve bu illeti yenersiniz.. ben 12 yaşımda babannem kanserdi ve bakacak kimse olmadığı için onu sivastan alıp ankaraya götürüyordum her 20 günde bir ordayız 1 hafta burda kemoterapi vs.vs.vs daha cocuk olmama rağmen ordaki hastaların ne acılar çektiklerine şahit oldumm allahım kimsenin başına vermesinn herkese şifa versin..tek başımaydım ve orda yaşadıklarımı unutabilcemi sanmıyorum okuldna çıkmıştım bu yüzden ..ilaçlar kusmalar yürüyemiyordu zaten ilk kanser teşhisi koyuldunda yanlış ameliyatla birde sakat bırakmışlardı kadını 12 yaşım daha . yatakda yürüyemiyen bir hastaa.. en son yapacak birşey yok hadi eve ve sonunda eriye eriye bağırark gitti burdano yüzden ne çektiğini çok iyi anlıyorummm anllahhh kimseye vermesin artık şu hastalığıı... ve benim babam ve amcam kas hastası 20 yşında başlamış hastalıkları tam gençliğinin hayatın başladığı anda 1 tane bile ilacı yok teddavisi yok hiç bişeyi yok ve zaman geçtikçe ilerliyo nasıl sinsii bişey nasıl ilerlediğini görmüyorsun bile ..birgün tuvaletten kalkamıyorlar öyle gidiyo birgün tek bşaına yürüyemiyorlar birgün bişey bişey bişey ve o birgünlerr yapışıp kalıyor üzerlerinde şimdi 45 yaşında babam ve iyice ilerlemiş durumda hiç bi çare yokken gözünün önünde zamana yenilmek anlatılamaz ve birgün babaanem sağken ağzından benimde 20 yaşıma gelince hastalancamı kaçırdı 10 yaşımdaydım doktor öyle demiş .. benn 20 yaşım yaklaştıkça piskojikmen kendimi kas hastası hissettiim kollarım kalkmıyo gücüm tükeniyo yürüyemiyorum gibi geliyodu 10 yılım gün saymakla korkarar geçti ve doktora gidip hasta olacakmıyım desem bile hiç kendini belli etmiyor bu hastalık biranda çıkıyo cevabıı .. artık kendimi tamamen hasta hissettim ve 20 yaşında geldim allaha şükür olsunki 21 yaşındayım hastalanmadımm ama hala korkuyorumm çünküü bu hastalık bizi bırakmicak taşıyıcıyım erkek kardeşim olsa yüzde yüz hasta olurmuş kızlar taşıyıcıymışş yani benim cocuğumda torunumda bile çıkabilrmiş bu korkyla cocuk sahibi nasıl olucam bilmiyorumm .. hasta olmasamda güclü kuvetli değilim hemen yoruluyorumm . çok uzattım farkındayım ama allh hepimizi sınıyormu bilmiyorummmm umarmmmm herşey düzelir
canım kötü düşünme. hangi hstalık bu? ms falan mı?
benim de annem hasta onun da genetik olma olasılığı var ama ben de düşünmemeye çalışıyorum.
Seni cok iyi anliyorum canim bazo hastaliklar illet gibi yakandan dusmuyor iste
Bende cikmasa cocugumda cikar diye korkuyorsun
Evlat sahibi olmaktam korkuyorsun
Hayat zor be
aynen canım hayat gerçekten zor ...sülalenin çoğu akciğer kanserinden geçip gitti genç yaşlıı birde genetik hastalıklar yani ben bizde henüz sağlıklı kimseyi göremedim..seninle durumlarımız çok benzio
Dunyaya cocuk getirmemek lazim da iste
Yine de insan evlat kokusu duymak istiyor
Allah kaderi yazDiktan sonra katlanmaktan baska bir seyimiz yok malesef
şimdi araştırdm canım genetik tanıyla bu hastalığın cocuğa geçip geçmiceni bilebilyorlarmışş.. onu yaptırırız artık bi kızımız olsun çok isityoruzinşallah allah bizden bunu esirgemez sağlıklı bir bebek verir... birde öyle bişey varkii hamile bayanlarla çok farklı bir iletişimim var farklı bir duygu biri hamileyse hemen hissediyorumm veya hamilemisin dedimde yok diyenler 1 ay sonra hamile oluyo diyorumm bu his acaba benim bebek sahibi olmicam diyemi bna böyle farklı duygularla geliyo kötüye yormak istemem ama bilmiyorum korkuyorum
becker kas distrofisi bizim hastalık bu canımm ne yazıkkki hiç bi çaresi yok...ve belirtiside yok biranda hasta oluyorsun 20 li yaşlarda ve devam ediyo ama bende yok allha şükür inşallh olmazda sonradan cocuklarımda çıkmaz biter inşallah ... annene çok geçmiş olsun inşallah kötü bişey olmaz canım sizde çıkmaz....bu yüzden akraba evliliklerinden nefret ediyorum
çok geçmiş olsun babana.
bizim de mnh. motor nöron hastalığı tedavisi yok. 3-5 sene yaşatıyor.
annemde var,
geçenlerde teyzem de nörolojide gitti annemdeki gibi düşme falan vardı.
Allahtan onda çıkmamış.
düşük bir ihtimal de olsa bende ya da kardeşimde de olabilir.
test yaptırılıyormuş ama öğrenmek istemem.
umarım biter gider bu hastalıklar.
Testi yaptirdiniz diyelim peki test pozitif cikarsa ne yapacaksiniz :26:
Mesela benim de brca 1 ve 2 testi yaptirm gerek ama dusunuyorum pozitif cikarsa napicam?
Gidip iki mememi aldirmam gerekir o yuzden cesaret edemedim test yaptirmaya
Ya kotu dusunme lutfen, ben de cok dusunurum bu sansla ben anne bile olamam diye ama
Dusun dusun nereye kadar canim ya..
çok üzüldüm şuan 3 5 senemi yaşatıyorallahımmmmmmmmm tedavisi olmayan şeyler hep bizimi buluyor yaa teyzende iyiki yokmuş umarım artık kimsede çıkmaz zaten yeterince canlarımız yanmış..
Allah bilir tabi ama doktorların söylediği o.
zaten her geçen gün hastalığı ilerliyor.
1.5 senede yatağa bağımlı hale geldi
kaderimiz böyleymiş.
ben hastalığı düşünmemeye çalışıyorum
sende de çıkmayacaktır merak etme
bebek sahibi olmicaz sanırım pozitif çıkarsa çocuğma o acıyı yaşatamam kinişanlımla ilk zaman anlattım herşeyi bak 20 yaşında sakat olabilirim cocumuz olmayabilir diye .. sorun etmedi bana güven verici açıklama yaptı ..canımm test olsan belki için rahatlar ama kötü çıkarsa o zamnda hayattan koparsın off ne zorr en iyisi hayatı akışına bırakmak ve o zaman gelince gerekeni yapmak
ben de bebek sahibi olmayı düşünür isem önce gen taraması yaptırıcam..
Meraba arkadaslar..
Hayata küskünüm, kendimi dindar sanardım, şimdi dua bile edemiyorum
Ben biricik kardeşimi, canımı kanımı kanserden kaybettim.. Annemin babamın çektiği acıları tarif bile edemem..
Ben kardeşimle beraber halamı, babamın babasını, annemin annesini kanserden kaybettim..
Yani Benim canım babamın evladı ile ablası kanserden vefat etti hem de 9 ay ara ile..
Ve simdi ise annem meme kanseri.. Dün öğrendik..
Bu pazar günü o kadar suskunuz ki, babam üzüntüden tek kelime edemiyor..
Ben korkuyorum, kardeşim gideli daha 2 yıl bile olmamışken, annem de giderse napacagım bilmiyorum..
Annem ise sürekli babam ile beni düşünüyor, ona bişey olursa biz naparız diye düşünüyor..
Bu pazar günü suskunuz..
Dua edin bize lütfen..
Kanser peşimizi bırakmayacak, annem kardeşim ve anneannemi bulan bu illet bir gün beni de bulacak.. Beni bulmazsa çocuğumu bulacak..
Ne ümidim var ne hayalim
Suskunum ve çaresizim..
Gen testi yaptırmayı düşünüyoruz bana, bende de kanser riski varsa rahmimi, memelerimi aldırmamız gerekebilir ki ben 20 yaşındayım..
Diyorum ya hayata dair ne hayalim kaldı ne ümidim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?