Sadece toplantı sunum falan gibi yerlerde mi heyecanlanıyosunuz? Ben de öyleyim:/Ama yeni insanlarla tanışırken çok rahatım çok konuşurum.
Allah sizi yaaAyni ben ya nasil utaniyorum aptallasiyorum bir gorsen normalde cenesi dusuk biriyimdir herkesle hemen arkadas olurum ama is guc kalabalik olunca bende iptal..hatta biara magazaya is gorusmesine gitmistim ne alakaysa adama elimden heris gelir cok guzel duzenli calisirim hizliyim diyecegime (aklimdan o an bunlar gecmisti) ben anne oldugum icin her isi yaparim dedimadamin bakisi gozumun onunden gitmiyo yillardir sacmaliyorum hep boyle
Psikiyatrise gitmeye de mi cekindiniz acaba? Belki içinde bulunduğunuz durumdan kurtulmak o kadar da zor değildir. İyi bir doktor sayesinde kurtulursunuz belki. Çarşıya bile gidememek ciddi sorun.maalesef tam bi illet sosyal fobi,keşke toplum karsisinda konusmaktan cekinmek kadar basit olsa...Pazara,çarşıya tek başima gidemiyorum bile ben.Bi işim var ama mutlaka önunde sonunda insanlar bi tuhaflik oldugunu seziyorlar bu yuzden sık sık tayin istiyorum;ara sokaklarda insan olmayan yerden gidiyorim ve yillar gectikce oturuyor bu hastalik o yuzden bence bi uzman destegi al,ben gittim ama yeterince cabalamadim
Evet toplantı sunum zamanı çok fazla oluyor ama mesela patronla falan konuşacak olsam da oluyor.Sadece toplantı sunum falan gibi yerlerde mi heyecanlanıyosunuz? Ben de öyleyim:/
bana bakıyorlar hissi çok etkiliyor sanırımBenimde Sosyal fobim var bazı konuları aştım ama hala toplum önünde Tek başıma konusma yapmak korkunç geliyor.
İşte o çaktırmama kısmını beceremiyorum ben heyecanımı kontrol edemiyorum maalesefAman bosver çoğu insan böyle. Hatta bazi ünlü sarkicilar ve bazi oyuncular bile tir tir titriyorlar.İşte olay bu.Titresende morarip kizarsanda konuş.Herkes aman yanlis birsey konusmayayim aman rezil olmayayim duygusuna sahip kimse caktirmiyor.
Kafana takma.
Profesyonel destek almayı düşündünüz mü? İş hayatında bu olmuyor işte maalesef bazen düşünüyorum çalışmasaydım da böyle olur muydum diye belki biraz ama ortaya çıkmazdı belki. Utangaçım der geçerdim belki ama iş hayatında durumlar çok daha farklı boyutlara ulaşıyor.maalesef tam bi illet sosyal fobi,keşke toplum karsisinda konusmaktan cekinmek kadar basit olsa...Pazara,çarşıya tek başima gidemiyorum bile ben.Bi işim var ama mutlaka önunde sonunda insanlar bi tuhaflik oldugunu seziyorlar bu yuzden sık sık tayin istiyorum;ara sokaklarda insan olmayan yerden gidiyorim ve yillar gectikce oturuyor bu hastalik o yuzden bence bi uzman destegi al,ben gittim ama yeterince cabalamadim
söylediklerinizi araştıracağım teşekkür ederimHafif bi antidepresan + beta blocker + psikoterapi sizin olayınızı çözer.
anne olduğum için çok güldüm bunaAyni ben ya nasil utaniyorum aptallasiyorum bir gorsen normalde cenesi dusuk biriyimdir herkesle hemen arkadas olurum ama is guc kalabalik olunca bende iptal..hatta biara magazaya is gorusmesine gitmistim ne alakaysa adama elimden heris gelir cok guzel duzenli calisirim hizliyim diyecegime (aklimdan o an bunlar gecmisti) ben anne oldugum icin her isi yaparim dedimadamin bakisi gozumun onunden gitmiyo yillardir sacmaliyorum hep boyle
Kaçmak çözüm değil gibi geliyor bana eşiniz kendine göre çözümü bulmuşBenim eşim toplum önünde konuşmamak için,sunum yapmamak icin üniversiteyi bırakmış. Siz düşünün artık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?